Είπε ο γέροντας Οι ακτήμονες συγκινούν ακόμη και τους ληστάς οι οποίοι και βοηθούν πολλές φορές τους ακτήμονες όπως και οι ίδιοι οι ληστές βοηθιούνται από το παράδειγμα της ακτημοσύνης τους, αλλά κυρίως από την προσευχή τους να τους φωτίσει ο Θεός να μετανοήσουν και να μη κλέβουν στο εξής.Όταν ξεγελαστούν ληστές και πάνε να τους κλέψουν και δε βρίσκουν πράγματα της προκοπής για να πάρουν , διδάσκονται και από την ακτημοσύνη τους πάλι, αλλά περισσότερο από την καλοσύνη των ακτημόνων , που λυπούνται που έκαναν τόσο κόπο οι ληστές και φεύγουν με άδεια χέρια .Αυτή η λύπη είναι πολύ αισθητή και αλλοιώνει τους ληστές.
Όσοι όμως δεν τηρούμε την υπόσχεση της ακτημοσύνης και μαζέυουμε υλικά πλούτη μαζευουμε και τους ληστές τη νύχτα , και μάς δίνουν και ξύλο, μάς παίρνουν και τα πλούσια πράγματα και μάς αφήνουν μόνο τα φτωχά , τα καλογερικά.Αυτό δηλάδή που δεν εφαρμόσαμε με το Ευαγγέλιο και με το παράδειγμα των Αγίων Πατέρων, τότε το εφαρμόζουμε με το ξύλο των λήστών.
Να μην αναπαύουμε το λογισμό μας , όταν από το ξύλο των ληστών μείνουμε ακτήμονες , αλλ ΄αντιθέτως θα πρεπει να μάς πειράζη η συνείδηση , που δεν είχαμε τηρήσει την ακτημοσύνη και δε σκεφτήκαμε νωρίτερα να τα δίναμε τα πράγματα μόνοι μας., μια που χρειάζονται στους λαϊκούς για να μη κινδυνέψουν να γίνουν κλέφτες να χάσουν και την υπόληψη τπους.Εάν θα είναι και λίγο ευαίσθητοι, θα τους τύπτη και η συνείδηση που έδειραν έναν καλόγηρο, ενώ τού έκαναν καλό στην ουσία έστω και με τον κακό τους αυτό τρόπο.
Ας ξεγυμνώσουμε λοιπόν το κελλί μας από πλούτη και την ψυχή μας από παθη για να έχη νόημα η ζωή μας σαν Μοναχοί διότι όπου υπάρχει υλικός πλούτος εκεί υπάρχει πνευματική φτώχεια.
Ο πλούτος φέρνει και την όλη καταστροφή στην ψυχή, όταν δεν διανέμεται στις φτωχές ψυχές για την ψυχή μας και τις ψυχές των πεθαμένων μας.
Ο πλούτος πνίγει την ψυχή με το πολύ άγχος της αχορτασιάς .Όταν ιδούμε άνθρωπο με μεγάλο άγχος , στενοχώρια και λύπη , ενώ τα έχει όλα (τίποτε δεν του λείπει) πρέπει να γνωρίζουμε ότι του λείπει ο Θεός.
