ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!

Αυτός ο χώρος είναι αφιερωμένος σε όλους τους γονείς, τους μαθητές και τις μαθήτριες του 21ου, 22ου, 12ου,4ου, 2ου Εσπερινού Γυμνασίου, 1ου ΕΠΑΛ, 6ου ΕΠΑΛ, , 2ου Λυκείου Πατρών, του Γυμνασίου και Λυκείου Κλειτορίας , του Γυμνασίου Ψωφίδας, Λακκόπετρας και Σαγαιίκων,του 6ου , του 17ου,του 11ου ,του 18ου Γυμνασίου Πατρών,του Γυμνασίου Λάππα, του 16ου Γυμνασίου Πατρών κκαι από φέτος του 2ου Γυμνασίου Παραλίας και του ΕΠΑΛ Παραλίας!


Αγαπημένοι μου μαθητές και γονείς, εδώ θα ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες που θα πραγματοποιούμε στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών καθώς και για άλλα πολλά θέματα που μας αφορούν.

Η Θεολόγος σας
Σταυρούλα Ζευγαρά















Σελίδες

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Ζιμπάμπουε:Ποιος ζει σε ένα σπίτι όπως αυτό;

“Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργία, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς.” ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;» αναρωτιέται ο Μέγας Βασίλειος
Ακούμε και σήμερα το Χρυσόστομο να καταδικάζει με δριμύτητα την κοινωνική αδικία τώρα που η παγκόσμια «νέα οικονομία» διευρύνει το χάσμα της ανισότητας : «... ο Θεός από την αρχή δεν έκανε τον έναν πλούσιο και τον άλλο φτωχό, αλλά έδωσε σε όλους την ίδια γη. Από πού, λοιπόν, - ερωτά - εσύ μεν έχεις τόσα και ο άλλος ούτε μια χούφτα γης ;»
Φανταστείτε ποιος θα είχε τέτοια προτίμηση να ζήσει σε τέτοια χλιδή;


Ένας αμερικανικός δισεκατομμυριούχος;
Ένας Σαουδάραβας πρίγκιπας;
Ο Louis XIV της Γαλλίας

Γευτείτε τις εικόνες και όταν φτάσετε στο κατώτατο σημείο της σελίδας θα δείτε ποιο είναι το αφεντικό αυτού του δημιουργήματος.








Αυτό το μέγαρο είναι στο Χαράρε και ανήκει στον:

Πρόεδρο της Ζιμπάπουε Robert Mugabe -


Ενώ οι υπήκοοι του λιμοκτονούν, και πεθαίνουν λόγω καμίας ιατρικής βοήθειας .... και καλούμαστε επανειλημμένως να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους ...
Αυτός και η οικογένειά του ζουν σ αυτό το παλάτι...
η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ τους, σκοτώνει τους ανθρώπους της Ζιμπάμπουε ....






Αφιέρωμα (πηγή: Γιατροί Χωρίς Σύνορα)

- H Ζιμπάμπουε είναι μια χώρα με απίστευτες στατιστικές. Ο πληθωρισμός σήμερα βρίσκεται πάνω από το 3.500%. Ο μέσος όρος ηλικίας για τις γυναίκες έχει πέσει από τα 62 χρόνια το 1990 σε μόλις 34 χρόνια σήμερα. Το 80% του πληθυσμού θεωρείται άνεργο. Το ένα τέταρτο των παιδιών είναι ορφανά.

Ακόμα πιο απίστευτα είναι τα νούμερα που συνδέονται με το HIV/AIDS. Σε πληθυσμό 12 εκατομμυρίων ανθρώπων, περισσότεροι από ένας στους πέντε ενήλικες είναι οροθετικοί. Κάθε εβδομάδα, 3.200 άνθρωποι πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με το HIV ενώ εκτιμάται ότι έως και 600.000 άνθρωποι χρειάζονται αντιρετροϊκή θεραπεία.

....................................................................................

Για τους εργαζομένους στην υγεία που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή της περίθαλψης για το HIV, η αντιμετώπιση της αυξανόμενης εισροής ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια έχει μετατραπεί σε ένα έργο εξαντλητικό, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

«Κάθε πρωί, άνθρωποι τόσο αδύναμοι που δε μπορούν ούτε να σταθούν, διακομίζονται στην κλινική του Έπγουορθ σε καροτσάκια.» λέει ο Στηβ. «Το θέαμα είναι ιδιαίτερα στενόχωρο. Μερικές φορές μένουν ακίνητοι κάτω από μια κουβέρτα και χρειάζεται να πας να ελέγξεις αν είναι ακόμα ζωντανοί. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πάρα πολύ καταπονημένα σώματα και πολλοί είναι αρκετά νέοι, 20 και 30 χρονών. Αυτοί οι ασθενείς αποτελούν για μας προτεραιότητα αλλά δεν είναι πάντα εφικτό να τους σώσουμε γιατί συχνά βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο.»



«Γίνε στο γείτονά σου πιο πολύτιμος με την αγάπη, γίνε στο δυστυχισμένο Θεός με το να μιμείσαι την αγάπη του Θεού· Τον Χριστό να επισκεφθούμε, τον Χριστό να υπηρετήσουμε, τον Χριστό να θρέψουμε, τον Χριστό να ντύσουμε, τον Χριστό να περιμαζέψουμε, τον Χριστό να τιμήσουμε...» Προτρέπει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Των Τριών Ιεραρχών σήμερα! Χρόνια μας πολλά!!!

Γιορτάζοντας κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, τον Ιωάννη το Χρυσόστομο, το Μέγα Βασίλειο και το Γρηγόριο το Θεολόγο διατρέχουμε τον κίνδυνο να πάρει κι αυτή η μνήμη το δρόμο κάθε «επετείου». Να ξεφτίσει στη σκέψη μας, να χάσει το δυναμισμό της, να πάψει να μας εμπνέει. Αποκτούν, όμως, νόημα οι γιορτές της Εκκλησίας όταν μεταγγίζουν νόημα στη ζωή μας : όταν φωτίζουν την καθημερινότητά μας, τις σχέσεις και τις αγωνίες μας. Βαθιά επαναστατικός ο λόγος και προκλητική η ζωή των Τριών Ιεραρχών για τα μέτρα και τις αξίες του πολιτισμού των ημερών μας. Αναμετρήθηκαν με τα μικρά και τα μεγάλα του ανθρώπου, έζησαν έντονα τα ανθρώπινα. Έζησαν έντονα και το Θεό. Έφθασαν την αλήθεια της ζωής στα άκρα και απέδειξαν πως «ο χριστιανισμός είναι η αλήθεια που υποφέρει». Προστάτες της παιδείας , εκπαιδευτικών και μαθητών. Αγάπησαν και υπηρέτησαν τη γνώση. Με τη στάση τους και με τη μαρτυρία τους αγκαλιάζουν τα πάντα, ολόκληρη τη ζωή σε όλες τις διαστάσεις και το νόημά της . Εξαιρετικά μορφωμένοι και οι τρεις τους. Βασίλειος και Γρηγόριος δεν περιορίστηκαν στα σχολεία της πατρίδος τους αλλά ταξίδεψαν να συλλέξουν την ανθρώπινη σοφία και σε άλλες πόλεις. Ο Βασίλειος έτρεχε και σε άλλους δασκάλους . Σπούδασε αστρονομία, μαθηματικά ,ιατρική. Ο Γρηγόριος φύση στοχαστική και εσωτερική έδειξε από τον πρώτο καιρό έφεση στη σπουδή. Αναζήτησε νέους ορίζοντες στη θεολογία στη φιλοσοφία στην ποίηση. Στην Αθήνα όπου συνδέθηκε με στενή φιλία με το Βασίλειο σπούδασε ελληνική γλώσσα ,φιλολογία, φιλοσοφία. Η πρώτη γνωριμία του Ιωάννη με τα γράμματα φανέρωσε τα σπάνια χαρίσματά του. Η επίδοσή του στην ελληνική και λατινική φιλολογία, την ιστορία και όλα τα εγκύκλια μαθήματα ήταν εξαιρετική. Στα 14 του χρόνια μπήκε στη μεγάλη σχολή των ρητόρων και των φιλοσόφων της Αντιόχειας. Δόξα κοσμική στεφάνωσε και τους τρεις. Και οι τρεις όμως αναζήτησαν το νόημα της ζωής στην έρημο. Ο Βασίλειος αποσύρεται σε ένα ερημητήριο του Πόντου, κοντά στον Ίρι ποταμό. Ζει με χόρτα ξερό ψωμί και ξίδι. Εκεί τον συναντά αργότερα και ο φίλος του Γρηγόριος. Μαζί μελετούν την Αγία Γραφή και τα έργα των πρώτων πατέρων της εκκλησίας. Ο Ιωάννης, μετά το θάνατο της χήρας μητέρας του, αναχωρεί για την έρημο αφού πρώτα αποδεσμεύεται από κάθε τι γήινο και υλικό. Έξι χρόνια στην έρημο με προσευχές και εργασία ολημερίς. Μελέτη Αγίας Γραφής και αντιγραφή των ιερών βιβλίων. Για τροφή ψωμί, λίγο λάδι κάπου κάπου, και όσπρια. Έξι χρόνια σε σιωπή και περισυλλογή. Και οι τρεις γίνονται κληρικοί: Διάκονοι, ιερείς , επίσκοποι. Υπηρετούν την εκκλησία που τον τέταρτο αιώνα σπαράσσεται από αιρέσεις. Ο Βασίλειος δεν δειλιάζει με κίνδυνο της ζωής του μπροστά στον αιρετικό αυτοκράτορα Ουάλη να υποστηρίξει την ορθόδοξη πίστη του. Ο Γρηγόριος, το έτος 379, πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη. Με τους περίφημους θεολογικούς του λόγους βροντοφωνάζει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Υιός του Θεού και το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος . Λιθοβολείται από τους αιρετικούς την ώρα που βαφτίζει κατηχούμενους αλλά δεν υποχωρεί, μάλιστα συγχωρεί εκείνους που τον λιθοβολούν . Ο αγώνας για να κρατηθεί ανόθευτη η πίστη είναι για τους Τρεις Ιεράρχες πρωταρχικός. Ο Μέγας Βασίλειος ζητά από το λαό να πολεμάει τον εγωισμό το μίσος και το φθόνο. «Όπως η σκουριά κατατρώει το σίδερο έτσι και ο φθόνος κατατρώει την ψυχή.» «Και ο θυμός κάνει δυστυχισμένο τον άνθρωπο. Χάνει ο θυμώδης τη ειρήνη του . Αναστατώνεται, πάσχει. Εξαιτίας του θυμού γίνονται οι γλώσσες αχαλίνωτες. Τα χέρια ασυγκράτητα . Βρισιές βλαστήμιες κακολογίες και άλλα πολλά είναι αποτελέσματα που γεννά ο θυμός και η οργή.» Επίσης τονίζει την ανάγκη της αυτοεξέτασης «Καθένας από εμάς προσέχει και εξετάζει τις ξένες υποθέσεις και τα ελαττώματα των άλλων με προθυμία και ευκολία πολύ μεγαλύτερη από τα δικά του… Μην αφήνεις το νου σου να εξετάζει την αρρώστια του άλλου αλλά πρόσεχε τον εαυτό σου. Και οι τρεις πατέρες μόχθησαν για τον προσωπικό τους αγιασμό και με ασκητική ετοιμασία ελευθερώθηκαν από τη δύναμη των ανθρώπινων παθών. Ήταν ελεύθεροι από αγάπη για χρήματα, για δόξα, για άνεση για δύναμη. Και οι τρεις πρόσφεραν πρόσφεραν όλο τον εαυτό τους στη υπηρεσία φτωχών πονεμένων αδικημένων. Στη Βασιλειάδα, που έχτισε ο Βασίλειος, οι φτωχοί, οι άστεγοι, οι εγκαταλειμμένοι έβρισκαν το πτωχοκομείο τους, οι ξένοι και οδοιπόροι τον ξενώνα τους, οι γέροι το γηροκομείο τους οι άρρωστοι το νοσοκομείο τους ,οι πονεμένοι και διωγμένοι λεπροί το λεπροκομείο τους. Υπήρχαν διδακτήρια για τα ορφανά και φτωχά παιδιά, ειδικά εργαστήρια για να μαθαίνουν τέχνες και επαγγέλματα οι νέοι. Ο Γρηγόριος επισκεπτόταν φτωχογειτονιές , έσκυβε στο προσκεφάλι των αρρώστων φρόντιζε εγκαταλειμμένους. Ο Χρυσόστομος έτρεφε στην Κωνσταντινούπολη καθημερινά 7000 φτωχούς. Οι Τρεις Ιεράρχες , δάσκαλοι οι ίδιοι , ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με το λειτούργημα του δασκάλου και το δύσκολο έργο της διδασκαλίας. «Ο παιδαγωγός εγκαίρως βλέπει τις ιδιαίτερες κλίσεις των παιδιών και τους υποδεικνύει τους κλάδους και τα επαγγέλματα που πρέπει να ακολουθήσουν. Ό,τι γίνεται σύμφωνα με τη φύση του ατόμου πετυχαίνει. Ενώ ό,τι είναι αντίθετο αποτυχαίνει.» Γρηγόριος ο Θεολόγος. «Ο δάσκαλος να προχωρεί από τα απλούστερα προς τα δυσκολότερα …. Ταυτόχρονα ο δάσκαλος δε μιλάει για πολλά πράγματα, γιατί αλλιώτικα ο μαθητής θα κάνει ότι και το στομάχι: θα τα αποβάλει.» Μέγας Βασίλειος Τι να πρωτοθαυμάσουμε από το έργο και τη διδασκαλία τους; Τι να υμνήσουμε πρώτα; Τους αγίους; Τους ηρωικούς μαχητές της πίστης; Τους κοινωνικούς εργάτες; Τους συγγραφείς; Τους δασκάλους; Δεκαέξι αιώνες πέρασαν από την εποχή τους και παραμένουν επίκαιροι αφού επίκαιρα είναι πάντα «τα πάθια κ΄ οι καημοί του κόσμου»... «Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;» αναρωτιέται ο Μέγας Βασίλειος Ακούμε και σήμερα το Χρυσόστομο να καταδικάζει με δριμύτητα την κοινωνική αδικία τώρα που η παγκόσμια «νέα οικονομία» διευρύνει το χάσμα της ανισότητας : «... ο Θεός από την αρχή δεν έκανε τον έναν πλούσιο και τον άλλο φτωχό, αλλά έδωσε σε όλους την ίδια γη. Από πού, λοιπόν, - ερωτά - εσύ μεν έχεις τόσα και ο άλλος ούτε μια χούφτα γης ;» Διαβάζουμε το Γρηγόριο το Θεολόγο και τον θαυμάζω καθώς κάνει θεολογία μιλώντας για την ατομική ιδιοκτησία : «... φτώχεια και πλούτος -μας λέει- εισβάλλουν στην ανθρωπότητα όπως οι αρρώστιες στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο νόμος του χριστιανού είναι η ισότητα του Δημιουργού Θεού, δεν είναι ο νόμος του ισχυρού». «Γίνε στο γείτονά σου πιο πολύτιμος με την αγάπη, γίνε στο δυστυχισμένο Θεός με το να μιμείσαι την αγάπη του Θεού· Τον Χριστό να επισκεφθούμε, τον Χριστό να υπηρετήσουμε, τον Χριστό να θρέψουμε, τον Χριστό να ντύσουμε, τον Χριστό να περιμαζέψουμε, τον Χριστό να τιμήσουμε...» Προτρέπει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και δακτυλοδεικτεί σε μένα και σε σένα, όλους αυτούς, τους σωματικά και ψυχικά άστεγους. Μπορεί να είναι οι Κούρδοι πρόσφυγες στο λιμάνι της Πάτρας, μπορεί να είναι οι οικονομικοί μετανάστες που εκλιπαρούν περιφερόμενοι για ένα μεροκάματο, μπορεί να είναι, τέλος, και τα παιδιά όλων αυτών που κατέλαβαν μια θέση στα θρανία των σχολειών όπου διδάσκουμε, άραγε και στις καρδιές μας; Τίμιοι καθώς ήταν με τη συνείδησή τους και συνεπείς στο εκκλησιαστικό τους χρέος οι Τρεις Ιεράρχες θα εξοργίζονταν σήμερα περισσότερο με την υποκρισία μας: όταν η κοινωνία υποκρίνεται φορώντας το «φιλάνθρωπο» προσωπείο της και οι πανίσχυρες πολυεθνικές διαφημίζουν την «κοινωνική τους προσφορά» η πρόκληση δεν μπορεί να μένει αναπάντητη. Η ελεημοσύνη δεν μπορεί να γίνεται το άλλοθι της κοινωνικής αδικίας. «Ελεημοσύνη από αδικίες δεν γίνεται» καταγγέλλει ο Μέγας Βασίλειος, αφού «δεν μπορεί να γίνει ο Θεός συνένοχος ληστών και αρπακτών». Επιφυλακτικοί όπως και τότε σε τέτοιου είδους «δωρεές» οι Τρεις Ιεράρχες, αμφιβάλλω αν θα συμμετείχαν σήμερα σε «πλειστηριασμούς ανθρωπιάς» και σε «φιλανθρωπικές βραδιές». Γιατί, γι΄ αυτούς, αληθινή αγάπη είναι πριν απ΄ όλα η κατάργηση της σχέσης εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου. Και μιλούν με θάρρος και τόλμη για όλα αυτά οι Τρεις Ιεράρχες επειδή οι ίδιοι είχαν εξαντλήσει με την ασκητική ζωή τους τα δικά τους όρια θυσίας και προσφοράς. Σήμερα λοιπόν περισσότερο από ποτέ οι απόψεις των τριών Ιεραρχών απηχούν επίκαιρες και διαχρονικές. Σε πολλά μέρη του κόσμου λαοί υποφέρουν και γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης των οικονομικά ισχυρών. Άλλοι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης από ολοκληρωτικές καταστροφές από πλημμύρες και σεισμούς. Πρόσφατα μια χώρα που δοκιμάστηκε σκληρά και μετράει αμέτρητες πληγές από ένα σεισμό που την συντάραξε είναι η Αιτή . Ας δούμε τώρα κάποιες συγκλονιστικές σκηνές από το δοκιμαζόμενο λαό της Αιτής και ας προβληματιστούμε με τα λόγια του Γρηγορίου « Τι θα σκεφτούμε γι’ αυτούς τους φτωχούς και τι θα κάμουμε; Θα τους ρίξουμε μόνο μία ματιά και θα φύγουμε; Θα τους εγκαταλείψουμε σαν νεκρούς, σαν βρώμικους σαν να είναι ζώα; …. Μην περνάς δίπλα του σαν να μην τον είδες, μην τον αποστραφείς. Είναι κομμάτι του σώματός σου… και αν δεν έχεις τίποτα να δώσεις χύσε ένα δάκρυ συμπόνιας .»

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Επίσκεψη στο Ρωμαιοκαθολικό Ναό της πόλης μας.


Σήμερα, Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010, πραγματοποιήσαμε επίσκεψη με τους μαθητές μου (Γ1 του 12ου Γυμνασίου Πατρών), στο Ρωμαιοκαθολικό Ναό της πόλη μας.


Συζητήσαμε με τον ιερέα, Πατέρα Μάρκο, για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα και αποκομίσαμε πολλές πληροφορίες, που αφορούν το ποσοστό των Ρωμαιοκαθολικών της πόλης μας, τα μυστήρια , την αρχιτεκτονική του ναού, τις καινοτομίες της Β Βατικάνειας Συνόδου και το κίνημα της θεολογίας της Απελευθέρωσης.
Περιηγηθήκαμε στο εσωτερικό του ναού και είδαμε από κοντά το εξομολογητήριο,
, την κολυμβήθρα,
την Αγία Τράπεζα,


το γυναικωνίτη, τα παρεκκλήσια και την ιερή λαμπάδα του Πάσχα.
Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν έναν εκπρόσωπο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και σημαντικές πληροφορίες από το λειτουργικό τυπικό τους.

Ευχαριστώ πολύ Πατέρα Μάρκο, που μας δεχτήκατε και με πνεύμα αγάπης και ενότητας μας μιλήσατε.

Ευχαριστώ και εσάς παιδιά μου, που με σοβαρότητα, προθυμία και ενδιαφέρον ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μου, για μια γνωριμία με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της πόλης μας.



Η καθηγήτριά σας
Σταυρούλα

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Κάποιοι ιερωμένοι… αλλιώτικοι από τους άλλους!


Οι τεράστιες εκκλησίες, τα πολυτελή μοναστήρια, οι χλιδάτοι γάμοι, οι πολυέξοδες κηδείες έχουν άραγε καμία σχέση με τον χριστιανισμό, τη στιγμή που κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τα παιδιά του Θεού ζουν αγκαλιά με το θάνατο κι ο Χριστός καθημερινά ξανασταυρώνεται σε μια ήπειρο καταραμένη και λεηλατημένη; Εκεί που κάποιοι ιεραπόστολοι που – με κίνδυνο ζωής – έχουν ταχθεί στην πραγματική υπηρεσία του Θεού και, αντιμέτωποι με θανατηφόρες επιδημίες και συχνά εμπόλεμες καταστάσεις, πασχίζουν να ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο και να δημιουργήσουν βιώσιμες συνθήκες για τους απόκληρους της ζωής.

«Βρίσκομαι έξω από την καλύβα μου στο Βόρειο Καμερούν, το 2005, μία κοπέλα έρχεται και κρατάει τέσσερα πράγματα που έμοιαζαν με καρπούς. Βγάζει το πανί και αποκαλύπτονται τα τετράδυμα που είχε γεννήσει πριν από λίγο. Το μόνο που ζητούσε ήταν ένα κομμάτι ύφασμα για να τα ντύσει. Φέτος που πήγα, έμαθα ότι είχαν πεθάνει τα δυο και επέζησαν τα άλλα δύο. Αυτή είναι δυστυχώς η δυσκολία της καθημερινότητας στην Αφρική». Αυτά τα λόγια ανήκουν στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο (Έθνος, 12/6/09).

Πράγματα αυτονόητα για μας τους Δυτικούς, όπως το νεράκι που τρέχει από τη βρύση, είναι πιο πολύτιμα κι από χρυσάφι στη Μαύρη Ήπειρο, που ο κόσμος πεθαίνει από την έλλειψή του. Σήμερα, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχει επιτύχει να κατασκευάσει 500 πηγάδια με χειροκίνητες αντλίες και 100 πηγάδια με μοτέρ σε όλη την Αφρική, μια ανεκτίμητη «περιουσία» για τους κατοίκους της Μαύρης Ηπείρου.

Γράφει σ’ ένα μήνυμά του ο Μητροπολίτης Καμερούν Γρηγόριος: «Στο Βόρειο Καμερούν ένας μικρός είχε ξεχωρίσει από τ’ άλλα παιδιά. Γιόρταζαν τη θεμελίωση μιας νέας εκκλησίας στο χωριό τους. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τούτη η εικόνα τράβηξε την προσοχή μου. Έμεινα να τον παρακολουθώ από μακριά. Εμοιαζε το ύφος του σαν να μην ήταν της ηλικίας του. Σαν κάτι να τον απασχολούσε. Έλα κοντά μας, μη φοβάσαι του είπα, με όποιον τρόπο μπορούσα κι όσο πιο σιγά γινόταν. «Δεν θέλω να έλθω μαζί σας, γιατί στην εκκλησία που θα φτιάξετε θα ναι πάντα ο Χριστός εσταυρωμένος, όπως και στην άλλη Εκκλησία στο διπλανό χωριό. Δεν θέλω να βλέπω τον Χριστό να πονάει στο Σταυρό», ήταν η απάντηση του παιδιού.

Συσσίτια, σχολεία, ορφανοτροφεία, γεωτρήσεις, κλινικές, είναι μερικά μόνο από τα έργα, τα οποία έχει υλοποιήσει η Ορθόδοξη Ιεραποστολή για την αρωγή των γηγενών. Σε μια ήπειρο όπου το AIDS ξεκληρίζει ολόκληρες οικογένειες και χωριά, η ελονοσία και η ιλαρά – ασθένειες αστείες πλέον στον πολιτισμένο κόσμο – αποδεκατίζουν τον πληθυσμό κι οι άνθρωποι πρέπει να διανύσουν χιλιόμετρα ολόκληρα για να εξασφαλίσουν λίγο νεράκι, πολύ συχνά μολυσμένο και θανατηφόρο, κάθε μικρή βοήθεια μπορεί να σώσει μια ζωή.

Οι ιερωμένοι στην Αφρική, σαν άλλοι μαθητές του Χριστού, κάτω από αδιανόητες για μας συνθήκες διανύουν απροσπέλαστες περιοχές, κάτω από 45ο C, προκειμένου να φτάσουν και στο πιο απομακρυσμένο και ξεχασμένο χωριό και όχι μόνο να διδάξουν το λόγο του Θεού, αλλά να ανακουφίσουν κιόλας τα παιδιά Του με όποιον τρόπο μπορούν.

Στην Τανζανία, όπου εκτελεί σημαντικό έργο ο Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως και Σεϋχελλών Νήσων, Δημήτριος, δύο στα δέκα παιδιά πεθαίνουν από AIDS, μεγάλος αριθμός παιδιών μένει ανάπηρος λόγω πολιομυελίτιδας, ενώ το γενικό ποσοστό θνητότητας είναι πολύ υψηλό, εξαιτίας της έλλειψης τροφής και πόσιμου νερού και των τροπικών ασθενειών. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά μέσο όρο οι γυναίκες ζουν 45 χρόνια.

«Μούγκου ακού μπαρίκι Σάνα», «Να σας ευλογεί ο Θεός, κύριε», είναι η ευχή που δίνει στον Μητροπολίτη Δημήτριο το ποίμνιό του, που έχει διανύσει πολύ δρόμο κάτω από τον καυτό ήλιο της Αφρικής για να παρευρεθεί στη λειτουργία, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του. Κι ο αξιέπαινος ιερωμένος έχει ήδη εισπράξει την αμοιβή του…

– της Χριστιάννας Λούπα
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η λίστα ιστολογίων μου

Snap Shots

Get Free Shots from Snap.com