ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!

Αυτός ο χώρος είναι αφιερωμένος σε όλους τους γονείς, τους μαθητές και τις μαθήτριες του 21ου, 22ου, 12ου,4ου, 2ου Εσπερινού Γυμνασίου, 1ου ΕΠΑΛ, 6ου ΕΠΑΛ, , 2ου Λυκείου Πατρών, του Γυμνασίου και Λυκείου Κλειτορίας , του Γυμνασίου Ψωφίδας, Λακκόπετρας και Σαγαιίκων,του 6ου , του 17ου,του 11ου ,του 18ου Γυμνασίου Πατρών,του Γυμνασίου Λάππα, του 16ου Γυμνασίου Πατρών κκαι από φέτος του 2ου Γυμνασίου Παραλίας και του ΕΠΑΛ Παραλίας!


Αγαπημένοι μου μαθητές και γονείς, εδώ θα ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες που θα πραγματοποιούμε στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών καθώς και για άλλα πολλά θέματα που μας αφορούν.

Η Θεολόγος σας
Σταυρούλα Ζευγαρά















Σελίδες

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Απαλλαγή των παιδιών από τον εγωισμό.




…Η πρώτη μορφή με την οποία συναντάται ο εγωι­σμός στην παιδική ψυχή είναι, συνήθως, η ματαιοδο­ξία στα ρούχα. Η χαρά των παιδιών για κάποιο και­νούργιο ρούχο είναι πράγματι φυσιολογική και αθώα, μόνον εάν δεν ξεπερνά ωρισμένα όρια. Όταν όμως αυτές οι εκδηλώσεις χαράς εκ μέρους των παιδιών είναι ατέλειωτες, όταν αυτά υπερηφανεύωνται για τα κοσμήματά τους, ή περιφρονούν τα άλλα παιδιά που είναι ντυμένα πιο άπλά, τότε τα φυσιολογικά όρια έ­χουν καταπατηθεί.
Η γελοία και κούφια αυτή ματαιοδοξία καλλιερ­γείται συχνά από τους ίδιους τους ασύνετους γονείς που στολίζουν τα παιδιά τους σαν κούκλες, και εν­θουσιασμένοι οι ίδιοι, τα φέρνουν μπροστά στον καθρέ­πτη να καμαρώσουν κι’ αυτά…

Για να μην υποθάλπουν την ματαιοδοξία της εν­δυμασίας στα παιδιά, οι γονείς πρέπει να αποφεύγουν τέτοιες άστοχες ενέργειες. Πρέπει να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι μπροστά στον Θεό τα εντυπωσιακότερα και ακριβότερα ρούχα δεν έχουν καμμιά αξία, γιατί ο Θεός κοιτάζει όχι τα ρούχα αλλά την καρδιά και επομένως είναι πολύ ωραιότερο ένα παιδί με άσχημο και φτωχικό φόρεμα, που έχει όμως ευσεβή και καθαρή καρδιά. Ας τους υπενθυμί­σουν επίσης ότι και το Βρέφος – Ιησούς μέσα στη φά­τνη ήταν τυλιγμένο με φτωχικά σπάργανα.

Οι συνετοί γονείς θα μιλούν στα παιδιά τους όχι για ακριβά και πολυτελή ρούχα, αλλά για καθαρά και περιποιημένα, γιατί τα παιδιά πρέπει βεβαίως να μάθουν στην καθαριότητα. Γι’ αυτό μη θεωρείτε ως εγωισμό την άρνηση του παιδιού να φορέσει βρώμικο ή ξεσχισμένο ρούχο, να φάει ή να πιει από άπλυτο σκεύ­ος, ή αν αυτό επιθυμεί να είναι όλα γύρω του καθαρά και τακτικά. Αντιθέτως πρέπει να καλλιεργήσετε στα παιδιά με κάθε τρόπο την αγάπη προς την τάξη και την καθαριότητα.

Μια δεύτερη μορφή εγωισμού συναντούμε στα παιδιά όταν αυτά υπερηφανεύονται για τον πλούτο, ή την κοινωνική θέση και το αξίωμα των γονέων τους, περιφρονούν τα φτωχότερα παιδιά, θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο απ’ αυτά και γι’ αυτό τα αποφεύ­γουν, κοκ.

Για να μην οικειοποιηθούν τα παιδιά σας το σιχα­μένο αυτό ελάττωμα, να τα συνηθίζετε να είναι προσ­εκτικά και γλυκομίλητα. Να σέβονται κάθε άνθρωπο, πλούσιο ή φτωχό, διάσημο ή άσημο. Μην εμποδίζετε τη φιλία τους με φτωχά αλλά καλά, παιδιά. Μην τους επι­τρέπετε να μιλούν απότομα ή με θράσος στο βοηθητικό προσωπικό του σπιτιού ή σε οποιονδήποτε άλλον.

Εμπνεύσατε σ’ αυτά ότι ο Θεός προσέχει όχι τον πλούτο ή την διασημότητα, αλλά την αρετή και την τι­μιότητα. Μιλήστε τους για τον Ιησού, που διάλεξε για τον Εαυτό Του όχι πλούσιους και διάσημους γονείς αλλά ένα μαραγκό για προστάτη Του, και την φτωχή κόρη της Ναζαρέτ για Μητέρα Του.

Η τρίτη μορφή εγωισμού συναντάται στα παιδιά όταν αυτά διαρκώς ασχολούνται με τις πραγματικές ή φανταστικές αρετές τους.

Πολλά είναι τα παιδιά που υπερηφανεύονται για την επιμέλεια, την ευσέβεια ή τη σεμνότητά τους ή που φαντάζονται π.χ. ότι είναι οι καλύτεροι μαθητές στην τάξη τους κ.ο.κ.

Μέχρι εδώ δεν υπάρχει τίποτα το αξιοκατάκριτο σ’ αυτό που το παιδί θεωρεί τιμή του π.χ. να προοδεύει στο σχολείο ή να ξεχωρίζει για την καλή συμπεριφορά του. Η φιλοδοξία αυτή χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο και την τοποθέτησε στην παιδική καρδιά ο ίδιος ο Θεός.

Η φιλοδοξία όμως αυτή δεν πρέπει να ξεπερνά τα όρια γιατί τότε καταντά αναζήτηση τιμής στην μα­ταιότητα. Το παιδί πρέπει να είναι επιμελές, σεμνό, ευ­σεβές, όχι μόνο επειδή το επαινούν γι’ αυτό, αλλά επει­δή, αυτό ζητά ο Θεός. Και όσο μεγαλώνει, πρέπει να συνειδητοποιεί ότι πρέπει να κάνει το καλό από αίσθη­μα χρέους και με τη σκέψη στο Θεό και όχι μόνο για να απολαμβάνει τον έπαινο των ανθρώπων. Πρέπει να μάθει να αποφεύγει το κακό και την αμαρτία επειδή ο Θεός τα απαγόρευσε, και όχι από το φόβο της απο­δοκιμασίας και της τιμωρίας.

Προσέξτε σεις οι ίδιοι μην εμπνεύσετε στα παιδιά την έπαρση, την υψηλοφροσύνη, τον αυτοέπαινο, την υπέρμετρη φιλοδοξία, και καυχησιολογία. Μην επιτρέ­πετε σ’ αυτά να συζητούν πράγματα που δεν καταλα­βαίνουν και μην τα επαινείτε υπερβολικά όταν φέρονται καλά. Ένα χαϊδευτικό βλέμμα, ένα χαμόγελο ικα­νοποιήσεως, λίγα θερμά αλλά μετρημένα λόγια πρέ­πει να είναι αρκετά για να βραβεύσουν το παιδάκι που έκανε το καθήκον του.

Μην αφήνετε ποτέ τα παιδιά να μιλούν πολύ και να καυχόνται για τον εαυτό τους, ή να λαμβάνουν αυθαίρετα μέρος στις συζητήσεις των μεγάλων, να τους περιγελούν ή να τους διορθώνουν με αυθάδεια, σ’ ό,τι λέγουν.

Να τα μάθετε τέλος όπως είπαμε ήδη, στην ακρι­βή υπακοή, γιατί η υπακοή είναι ο καλύτερος δά­σκαλος της ταπεινοφροσύνης.

Αν θέλετε να μισήσουν τα παιδιά σας κάθε μορ­φή υπερηφάνειας, επάρσεως και ματαιοδοξίας, δεί­χνετε σ’ αυτά, πόσο μεγάλο αμάρτημα είναι ο εγωι­σμός στα μάτια του Θεού, ότι αυτός, όπως λέγει η Α­γία Γραφή είναι: «η αρχή πάσης αμαρτίας» και «βδέλυγμα ενώπιον του Θεού». Μιλήστε τους για τα κακά πνεύματα που, εξ αιτίας της υπερηφάνειας, ξέπεσαν από τον Ουρανό, για τους πρωτοπλάστους που, ένεκα του εγωισμού, θέλησαν με την παρότρυνση του Διαβόλου, να γίνουν κι’ αυτοί θεοί καί έχασαν έτσι τον Πα­ράδεισο. Πέστε ακόμη στα παιδιά που οδηγεί ο εγωι­σμός, πόσο φοβερά τιμωρείται ο εγωιστής και τονίστε τους ότι η υπερηφάνεια οδηγεί στη πτώση.

Μη λησμονήσετε να διδάσκετε στα παιδιά σας πόσο ευάρεστη είναι στον Θεό η αρετή της ταπεινο­φροσύνης και της απλότητας, πόσο ο Θεός υψώνει τον ταπεινό όπως την Μητέρα του Κυρίου και τους α­γίους. Το μεγαλύτερο όμως πρότυπο ταπεινοφροσύ­νης, όπως και σ’ όλες τις άλλες αρετές, είναι ο ίδιος ο Κύριος, ο Οποίος μας λέγει: «Μάθετε απ’ εμού, ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ, ια’. 29).

Γονείς! Όλοι θέλετε να είναι τα παιδιά σας καλά και υπάκουα. Αν πραγματικά το επιθυμείτε αυτό, αγω­νισθείτε να νικήσετε την εγωιστική υψηλοφροσύνη για­τί τα υψηλόφρονα παιδιά είναι και ιδιότροπα και ανυπάκουα. Καλλιεργείστε στις ψυχές τους την ταπεινο­φροσύνη και μετριοφροσύνη γιατί τα ταπεινά και μετριόφρονα παιδιά είναι σχεδόν πάντοτε υπάκουα.

Όλοι θέλετε να ανοίξει στις καρδιές των παιδιών το άνθος της ευγνωμοσύνης, μάθετε τα λοιπόν να εί­ναι ταπεινά και προφυλάξτε τα από τον εγωισμό, γιατί ο εγωιστής άνθρωπος είναι αγνώμων.

Όλοι σας θέλετε να δείτε τα παιδιά σας ευτυχι­σμένα, εμπνεύσατε σ’ αυτά την μετριοφροσύνη και την ταπεινοφροσύνη. Ο μετριόφρων και ολιγαρκής άνθρω­πος είναι πράος και αυτάρκης, και στην ουσία είναι και ευτυχής!

Τέλος, όλοι θέλετε να έχουν τα παιδιά σας την ευλογία του Θεού! Προφυλάξτε τα λοιπόν από τον εγωισμό. Διδάξτε τους με το λόγο και το παράδειγμα την μετριοφροσύνη και την ταπεινοφροσύνη διότι «ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν»! (Ιακ. δ’, 6).

(Επισκόπου Ειρηναίου Αικατερινμπούργκ και Ιρμπίτσκ, Μητέρα πρόσεχε!, Εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής-1976. σ. 84-89).

Το χαμόγελο της μοναχής Ευπραξίας στην Αριζόνα!!!




Εικόνες που μας συγκλονίζουν…

Η φωτογραφία του γέροντος Ιωσήφ … Η οσιακή κοίμηση του π. Δανιήλ Γούβαλη και του π. Ευσταθίου Κοντοράβδη... Και τώρα η φωτογραφία της μοναχής Ευπραξίας από την Αριζόνα…

Διαβάζουμε στο μπλογκ “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” που δημοσιεύει τη φωτογραφία :

H μοναχή Ευπραξία εκοιμήθη προ ολίγων μηνών , νοσούσα εκ καρκίνου, στην έρημο της Αριζόνα στις ΗΠΑ.

Κοντά της ήταν ο γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης.

Η φωτογραφία και οι πληροφορίες ερανίσθηκαν από αμερικανούς φίλους.

( http://misha.pblogs.gr/2009/09/thanatos-monahhs-sthn-arizona.html )

Κόντρα στο “ευαγγέλιο της υγείας” που προπαγανδίζουν αμερικανόφερτες αιρέσεις των πεντηκοστιανών και των ψευτοχαρισματικών, οι ορθόδοξοι μοναχοί και μοναχές δίνουν μηνύματα ΖΩΗΣ και μετά την κοίμησή τους… Το σώμα τους , και μετά θάνατον, αντανακλά την κατάσταση της καρδιάς τους και τη πρόγευση της Βασιλείας των Ουρανών.

Είναι ένα μήνυμα ζωής προς όλους μας που ζούμε χαμένοι μέσα στη μοναξιά των μεγαλουπόλεων, τον εγωισμό μας, την προσκόλληση σε υλικά αγαθά, διασκεδάσεις, ουσίες και οινοπνεύματα,πολιτικές ιδεολογίες και ψευτοθρησκείες… Είναι ένα μήνυμα να αλλάξουμε ζωή και να έρθουμε κοντά Του, κοντά σ’ Αυτόν που είναι η ΟΔΟΣ και η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΖΩΗ και η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ. Είναι μια απτή απόδειξη των αποτελεσμάτων της Αγάπης, της νοερής προσευχής, της Μυστηριακής ζωής μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία…

Αναπάντητες προσευχές και ικεσίες





Στο επεισόδιο της Χαναναίας ( Ματθ. 15,22 ) ,βλέπουμε το Χριστό να αρνείται, στην αρχή τουλάχιστον, να απαντήσει σε μια προσευχή. Η γυναίκα παραδοκιμάζεται με τον πιο σκληρό τρόπο. Η γυναίκα παρακαλεί για κάτι που είναι απόλυτα δίκαιο. Έρχεται με πλήρη πίστη και ούτε καν λέει «αν μπορείς». Έρχεται με τη βεβαιότητα ότι ο Χριστός μπορεί, ότι ο Χριστός θα είναι πρόθυμος και θα θεραπεύσει το παιδί της. Σ’ όλη αυτή την πίστη, η απάντηση είναι : «Όχι». Και αυτό, όχι γιατί η προσευχή δεν ήταν ισχυρή, έντονη και γνήσια ή γιατί η πίστη δεν ήταν επαρκής ,αλλά απλώς και μόνο γιατί η Χαναναία δεν ήταν το κατάλληλο πρόσωπο. Ο Χριστός είχε έρθει για τους Ιουδαίους , ενώ αυτή ήταν ειδωλολάτρισσα. Ο Χριστός δεν είχε έρθει γι’ αυτή. Εκείνη όμως επέμενε λέγοντας: «Ναι, δεν είμαι αυτή που πρέπει να είμαι , αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν απ’ τα τραπέζια των αφεντικών τους». Στέκεται περιμένοντας και ελπίζοντας στην αγάπη του Θεού, παρά τα όσα της λέει ο Χριστός, αφημένη τόσο ταπεινά σ’ Αυτόν, παρά την εξήγησή που Εκείνος της δίνει. Δεν επικαλείται καν την αγάπη Του, μόνο κάνει έκκληση για την εκδήλωση αυτής της αγάπης, όπως συμβαίνει στις απλές, καθημερινές σχέσεις. «Δεν έχω δικαίωμα να ζητήσω ολόκληρο καρβέλι, δος μου μόνο λίγα ψίχουλα». Η κατηγορηματική και σκληρή άρνηση του Χριστού δοκιμάζει την πίστη της και η προσευχή της ολοκληρώνεται.
Πολύ συχνά ικετεύουμε το Θεό λέγοντας: «Θεέ μου, αν θέλεις, μπορείς …αν…», ακριβώς σαν τον πατέρα που λέει στο Χριστό: «Οι μαθητές Σου δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το παιδί μου. Αν Συ μπορείς να κάνεις κάτι, κάνε το» ( Ματθ. 9,22 ) . Ο Χριστός απαντάει μ’ ένα άλλο «εάν». Εάν πιστεύεις, έστω και λίγο, «όλα είναι δυνατά σε κείνον που πιστεύει». Τότε ο άνθρωπος λέει: « Πιστεύω, Κύριε, βοήθησε την απιστία μου». Το ένα «εάν» βρίσκεται σε άμεση σχέση με το άλλο. Γιατί, αν δεν υπάρχει πίστη, δεν δίνει ο άνθρωπος στο Θεό τη δυνατότητα να επέμβει ουσιαστικά και ρυθμιστικά στα πράγματα.
Το γεγονός ότι στρέφεται κανείς στο Θεό θα μπορούσε να θεωρηθεί μια απόδειξη της πίστεώς του, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο. Πιστεύουμε και δεν πιστεύουμε την ίδια στιγμή και το πόσο πιστεύουμε φαίνεται από το πόσο ξεπερνάμε τις αμφιβολίες μας. Όταν λέμε: «Ναι, αμφιβάλλω, αλλά πιστεύω στην αγάπη του Θεού περισσότερο απ’ όσο εμπιστεύομαι στις αμφιβολίες μου», τότε δίνω στο Θεό τη δυνατότητα να ενεργήσει. Αλλά αν κανείς πιστεύει στο νόμο και όχι στη Χάρη, αν κάποιος πιστεύει ότι ο κόσμος, όπως τον γνωρίζουμε με τους μηχανικούς νόμους του, είναι τέτοιος – γιατί ο Θεός θέλησε να μην είναι τίποτε άλλο, παρά μια μηχανή- τότε δεν υπάρχει τόπος για το Θεό. Η εμπειρία επίσης της καρδιάς , όσο και η σύγχρονη επιστήμη, μας διδάσκουν ότι δεν υπάρχει αυτή η απόλυτη νομοτέλεια, στην οποία πίστευαν οι άνθρωποι του 19ου αιώνα. Κάθε φορά που με την πίστη η Βασιλεία του θεού αποκαθίσταται μέσα μας, δίνεται η δυνατότητα στους νόμους αυτής της Βασιλείας να λειτουργήσουν . Δηλαδή επεμβαίνει ο Θεός με τη σοφία Του και τη Δύναμή Του και κάνει το καλό, σε μια δύσκολη περίσταση, χωρίς να χρειαστεί να ανατρέψει το σύμπαν. Οι αμφιβολίες μας έχουν σχέση περισσότερο με την αγάπη και τη φροντίδα του Θεού για μας, παρά με τη δύναμή Του. Ο Θεός όμως απαντάει: «Εάν μπορείς να πιστέψεις στην αγάπη μου, όλα μπορούν να γίνουν». Μ’ αυτό εννοεί πως ένα θαύμα μπορεί να γίνει μόνο όταν ζούμε τη Bασιλεία του Θεού, έστω κι αν ακόμα βρισκόμαστε στο πρώτο στάδιο της πνευματικής ζωής.
Το θαύμα δεν είναι παραβίαση των νόμων που διέπουν μεταπτωτικά τον κόσμο, αλλά είναι επάνοδος της κυριαρχικής επικράτησης των νόμων της Βασιλείας του Θεού. Ένα θαύμα γίνεται μόνο όταν πιστεύουμε ότι ο νόμος βασίζεται στην αγάπη του Θεού και όχι στη δύναμή Του. Μπορεί να πιστεύουμε πως ο Θεός είναι παντοδύναμος αλλά να μην πιστεύουμε στον πρόνοιά Του και τότε το θαύμα δεν μπορεί να γίνει. Διαφορετικά θα έπρεπε ο Θεός να επιβάλει δια της βίας την θέλησή Του. Αυτό όμως δεν το κάνει. Γιατί το πιο βασικό και ευαίσθητο σημείο στις σχέσεις Του με τον κόσμο, παρά την πτώση του ανθρώπου ,είναι ότι σέβεται απόλυτα την ανθρώπινη ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν λέμε στο Θεό: «Πιστεύω, γι’ αυτό ζητάω τη βοήθειά Σου», είναι σαν να του λέμε: «Πιστεύω, πως είσαι πρόθυμος να με εισακούσεις, ότι έχεις αγάπη και ότι ενδιαφέρεσαι για το κάθε γεγονός της ζωής μου». Όταν έτσι καταθέτουμε την αδύνατη πίστη μας, τότε δημιουργούμε σωστή κοινωνία με το Θεό και δίνουμε τη δυνατότητα να γίνει το θαύμα.
Εκτός όμως από αυτή την κατηγορία των αμφιβολιών μας, που αναφέρονται στην αγάπη του Θεού και που είναι λανθασμένες, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία αμφιβολιών που επιτρέπονται. Μπορούμε να λέμε στο Θεό: «Σου ζητώ αυτό , αν είναι σύμφωνο με το θέλημά Σου ή είναι για το καλό μου ή αν δεν υπάρχει κάποιος κρυφός κακός σκοπός μέσα μου όταν Σου το ζητώ», και άλλα παρόμοια . Αυτού του είδους οι αμφιβολίες επιτρέπονται γιατί δείχνουν πως δεν έχουμε εμπιστοσύνη στο λογισμό μας. Και όταν ζητάμε κάτι από το Θεό έτσι πρέπει να του το ζητάμε.
Όπως ακριβώς η Εκκλησία είναι η συνέχεια της παρουσίας του Χριστού στο χρόνο και στο χώρο , έτσι και η προσευχή του χριστιανού πρέπει να είναι προσευχή του Χριστού, αν και αυτό προϋποθέτει αγνότητα καρδιάς , την οποία δεν έχουμε. Η προσευχή της Εκκλησίας είναι η προσευχή του Χριστού, ειδικώτερα όμως η Θεία Λειτουργία, όπου αποκλειστικά και αδιάλειπτα ο Χριστός προσεύχεται. Αλλά οποιαδήποτε άλλη προσευχή , με την οποία ζητάμε κάτι συγκεκριμένο από το θεό, είναι προσευχή γεμάτη ερωτηματικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν γνωρίζουμε τι θα ζητούσε ο Χριστός , αν βρισκόταν σε μια τέτοια περίσταση. Γι’ αυτό, πριν από τα λόγια της προσευχής μας βάζουμε ένα «εάν», που σημαίνει: Σύμφωνα με όσα εγώ καταλαβαίνω, σύμφωνα με εκείνο που γνωρίζω για το θέλημα του Θεού, θα ήθελα να γίνει έτσι αυτό το πράγμα, για να εκπληρωθεί το θέλημά Του.
Ένα τέτοιο «εάν» επίσης σημαίνει ότι περικλείω στα λόγια της προσευχής μου την επιθυμία μου να γίνει το καλύτερο δυνατό σε κάθε περίπτωση. Γι’ αυτό, Θεέ μου, Συ μπορείς να μεταβάλεις το κάθε συγκεκριμένο αίτημά μου σε ο,τιδήποτε Εσύ θα έκρινες ασύμφορο, διατηρώντας μόνο την πρόθεσή μου, που είναι να γίνει και στο θέμα αυτό το θέλημά Σου, ακόμη και τότε που τόσο ανόητα σου υποδεικνύω και το πώς θα μου άρεσε εμένα να γίνει το θέλημά Σου ( Ρωμ. 8,26 ) .
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Όταν προσευχόμαστε για να γίνει κάποιος καλά, ή να επιστρέψει από ένα ταξίδι σ’ ένα ορισμένο χρονικό διάστημα- γιατί υπάρχει σοβαρός λόγος γι’ αυτό- τότε η προσευχή μας έχει σκοπό το καλό αυτού του προσώπου. Δεν έχουμε όμως τόσο καθαρή πνευματική όραση, ώστε να διακρίνουμε το πραγματικό καλό του προσώπου και πιθανόν το χρονοδιάγραμμα που εμείς συσχετίζουμε με το πρόσωπο αυτό να είναι λανθασμένο.
Το «εάν» επίσης σημαίνει πως, σύμφωνα με τα κριτήριά μου, αυτό που Σου ζητώ είναι σωστό και σκόπιμο να γίνει έτσι, με τον τρόπο , που εγώ νομίζω. Αν όμως κάνω λάθος, να μην λάβεις υπόψη Σου τα λόγια μου, αλλά την πρόθεσή μου.
Ο Στάρετς Αμβρόσιος της Όπτινα είχε το χάρισμα να διαβλέπει ποιό ήταν το πραγματικό καλό για έναν άνθρωπο. Ο αγιογράφος της Μονής είχε πάρει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει για την πατρίδα του. Θα είχε οπωσδήποτε προσευχηθεί να φύγει σύντομα. Αλλά ο στάρετς τον καθυστέρησε επίτηδες τρεις μέρες και έτσι τον έσωσε από τη ληστεία και τη δολοφονία ,που είχε σχεδιάσει εναντίον του ένας από τους εργάτες του. Όταν ο αγιογράφος ανεχώρησε από τη Μονή ο κακοποιός είχε εγκαταλείψει την κρυψώνα του. Πέρασαν χρόνια για να ανακαλύψει ο αγιογράφος τον κίνδυνο από τον οποίο τον γλίτωσε ο στάρετς.
Μερικές φορές προσευχόμαστε για κάποιον που αγαπάμε και που έχει κάποια ανάγκη , χωρίς να μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Πολλές φορές δεν ξέρουμε και τι είναι σωστό να ζητήσουμε. Δεν βρίσκουμε λέξεις, ακόμα και για να βοηθήσουμε κάποιον που υπεραγαπάμε.



Από το βιβλίο «ΑΡΧΙΕΠ. ANTONY BLOOM ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ»
Μετάφραση από το αγγλικό
Δ΄ έκδοση Αναθεωρημένη και Βελτιωμένη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ»
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΚΑΡΕΑΣ 1989

Προσευχή γιά να σταματήσουν οι θυσίες παιδιών στην Ουγκάντα








ΠΗΓΗ.http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/2009/03/

Όταν η Liz Nabaale γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι, η ευτυχία γέμισε το σπιτικό της που το μοιράζεται μαζί με τον Henry Sserubiri στο χωριό Nakinyuguzi της Makindye, στα προάστια της πόλης Καμπάλα στην Ουγκάντα. Το αγοράκι, το οποίο είχε το όνομα Isaac Kyanakyayesu, ήταν το τέταρτο παιδί στην οικογένεια.

Αλλά ο μικρός Kyanakyayesu δεν έζησε για να γιορτάσει τα πρώτα του γενέθλια. Έξι μήνες μετά τη γέννησή του, σκοτώθηκε από τον ίδιο τον πατέρα του.

Επιστρέφοντας στο σπίτι της από την αγορά ένα απόγευμα του περασμένου Οκτωβρίου, η Nabaale βρήκε το ακέφαλο σώμα του το μωρό της σε μια πλαστική σακούλα. Σοκαρισμένη, κατέρρευσε. Η αστυνομία δήλωσε αργότερα ότι ο 30χρονος Sserubiri ήταν αυτός που αποκεφάλισε τον γιο του σε μια τελετή μαγείας. Αργότερα, ωστόσο, αποκάλυψαν ότι ο Sserubiri ήταν τακτικός χρήστης ναρκωτικών και είχε μόλις γίνει δεκτός σε ένα ψυχιατρείο.

Τέτοιες φρικτές ιστορίες για ανθρώπους και ιδιαίτερα παιδιά, που δολοφονούνται από τους γονείς, τους φίλους ή και αγνώστους σε φρικτές τελετουργίες μαγείας έχουν γίνει πλέον συνηθισμένες ειδήσεις τους τεσσάρων τελευταίους μήνες.

Πρόσφατες εκθέσεις της αστυνομίας μιλάνε για τον εντυπωσιακό αριθμό των 100 παιδιών που έχουν χαθεί στην Ουγκάντα, μόνο από το Νοέμβριο του 2008. Φοβούνται ότι πολλά έχουν ήδη δολοφονηθεί. Ογδόντα από τις περιπτώσεις αναφέρθηκαν μόνο στην Καμπάλα. [...]

Η Αστυνομία κάνει πολλές προσπάθειες να σταματήσει αυτές τις δολοφονίες. Πιο πρόσφατα, στις 9 Φεβρουαρίου ο Musa Bogere, ένας μάγος -ιατρός, συνελήφθη, καθώς ανθρώπινα μέλη βρέθηκαν μέσα σε μία τάφρο-αποχωρητήριο δίπλα στο ιερό του.

Πηγή:ReligionNewsBlog -------------------

Πρόσφατα ανκοινώθηκε ότι οι Χριστιανοί στην Ουγκάντα θα χρησιμοποιήσον την περίοδο της Σαρακοστής (που λέγεται Lent), για να προσευχηθούν να σταματήσουν οι θυσίες των παιδιών, αυτή η φρικτή πρακτική που ανθεί επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια στην χώρα αυτή της Αφρικής.

Σε επιστολή που έστειλε, την περασμένη εβδομάδα, σε όλους του ηγέτες των χριστιανικών Εκκλησιών της χώρας, ο θεωρούμενος "συντηρητικός" Αρχιεπίσκοπος της Αγγλικανικής Εκκλησίας, Henry Orombi, (φωτο) κάλεσε όλους τους χριστιανούς να προσευχηθούν κατά της μαγείας και των ανθρωποθυσιών, αναφέρει η Καθολική Υπηρεσία Πληροφοριών για την Αφρική (Catholic Information Service for Africa - CISA).

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που έδωσε τη περασμένη εβδομάδα μαζί με πεντηκοστιανούς εκκλησιαστικούς ηγέτες, ο Orombi είπε η προσευχή που ονομάστηκε "θρηνώντας για τα παιδιά της Ουγκάντα" αποτελεί μία προσπάθεια που αποσκοπεί στην ενθάρρυνση του λαού της Ουγκάντας να μετανοήσουν και να ζητήσουν από το Θεό να δώσει την συγχώρεσή Του και να θεραπεύει αυτή την γη.

"Υπάρχει απληστία, διαφθορά και απάνθρωπη δίψα να χυθεί αθώο αίμα, επειδή η κοινωνία μας έχει διαβρωθεί από την απληστία, την ασέβεια και την ηθική διαφθοράς" είπε ο Orombi.

Οι ηγέτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, της Καθολικής και της εκκλησίας των Αντβεντιστών της έβδομης ημέρας συμμετέχουν επίσης στην προσευχή των 40 ημερών.

Η Επισκοπή του Orombi είναι μία από τις πολλές «συντηρητικές» ομάδες που έχουν αγκαλιάσει τις αποσχισμένες Επισκοπικές συναθροίσεις που ήρθαν σε αντίθεση με το αμερικανικό σκέλος της Αγγλικανικής Εκκλησίας μετά την εκλογή του πρώτου ανοιχτά ομοφυλόφιλου επισκόπου το 2003 (Σ.Σ. ο γνωστός Gene Robinson που κλήθηκε από τον Ομπάμα να φέρει μία προσευχή - όχι την «επίσημη» που έφερε ο Rick Warren - στην τελετή ορκωμοσίας βλέπε άρθρο στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ).

Από το Νοέμβριο, 100 παιδιά έχουν εξαφανιστεί στην Ουγκάντα.

Πολλοί φοβούνται ότι είναι ήδη νεκρά σε τελετές μαγείας που σύμφωνα με την αστυνομία έχουν ως σκοπό την επίτευξη του πλούτου.

Πολύ πρόσφατα, στις 21 Φεβρουαρίου, το σώμα ενός 16χρονου κοριτσιού βρέθηκε στην περιοχή Kibaale της Ουγκάντα, μετά από τέσσερις ημέρες αφότου είχε εξαφανιστεί. Από την κοπέλα έλειπαν τα γεννητικά όργανα και τα δάκτυλα, ενώ το κεφάλι είχε ξυριστεί.

Τον Ιανουάριο, η αστυνομία της Ουγκάντα συγκρότησε μία ειδική ομάδα για να προλαβαίνει τις ανθρωποθυσίες ,εκπαιδεύοντας, εποπτεύοντας και βοηθώντας τις τοπικές αρχές, στο να κάνουν επιτόπιους ελέγχους στα αυτοκίνητα.

Ο Orombi ενθάρρυνε τους εκκλησιαστικούς ηγέτες της Ουγκάντα να οργανώσουν και να αφιερώσουν κάθε εβδομάδα στις εκκλησίες τους, ειδικά θέματα σχετικά με το ζήτημα της θυσίας των παιδιών, σε όλη την διάρκεια της Σαρακοστής - Lent.

"Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί στον Κύριο," γράφει ο Orombi, "για να μπει ένα τέλος στις φρικτές ανθρωποθυσίες και να παρηγορηθούν όλοι αυτοί που θρηνούν."

Πηγή:Charisma Magazine

Μολώχ εν έτει 2009... Ας ενώσουμε τις προσευχές μας...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η λίστα ιστολογίων μου

Snap Shots

Get Free Shots from Snap.com