ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!

Αυτός ο χώρος είναι αφιερωμένος σε όλους τους γονείς, τους μαθητές και τις μαθήτριες του 21ου, 22ου, 12ου,4ου, 2ου Εσπερινού Γυμνασίου, 1ου ΕΠΑΛ, 6ου ΕΠΑΛ, , 2ου Λυκείου Πατρών, του Γυμνασίου και Λυκείου Κλειτορίας , του Γυμνασίου Ψωφίδας, Λακκόπετρας και Σαγαιίκων,του 6ου , του 17ου,του 11ου ,του 18ου Γυμνασίου Πατρών,του Γυμνασίου Λάππα, του 16ου Γυμνασίου Πατρών κκαι από φέτος του 2ου Γυμνασίου Παραλίας και του ΕΠΑΛ Παραλίας!


Αγαπημένοι μου μαθητές και γονείς, εδώ θα ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες που θα πραγματοποιούμε στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών καθώς και για άλλα πολλά θέματα που μας αφορούν.

Η Θεολόγος σας
Σταυρούλα Ζευγαρά















Σελίδες

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Τι χρειαζόμαστε τον Χριστό όταν δεν μας λείπει τίποτα;




ΤΟ SUPER DEAL ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ένα μεγάλο παζάρι, συμφωνία, ανταλλαγή. Ανταλλάσσουμε το Χριστό με εικόνες, αγαθά, δώρα, ρεβεγιόν, διακοπές, ξεκούραση, ταξίδια, βόλτες, ταινίες, τραγούδια και ό,τι άλλο το καταναλωτικό μυαλό μας σκέφτεται. Η Εκκλησία μπορεί να φωνάζει ότι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν έχουν νόημα, ωστόσο περισσότερο βλέπουμε το Χριστό της φάτνης ή τραγουδάμε το Χριστό της Άγιας Νύχτας και ελάχιστα ζούμε το Χριστό της πίστης, το Χριστό ως Σωτήρα μας.

Αναρωτιέμαι τι σημαίνει Χριστός – Σωτήρας. Δεν ξέρω αν είμαστε πολλοί αυτοί που το ψάχνουμε. Για να υπάρξει Σωτήρας, χρειάζεται να θέλουμε να σωθούμε από κάτι και να διαλέξουμε Κάποιον που να μας σώσει. Η Εκκλησία λέει ότι έχουμε ανάγκη να σωθούμε από το θάνατο, το κακό, την αμαρτία. Τίποτε από αυτά δεν βλέπω να αγγίζει τη ζωή μας.

Ο θάνατος για μας τους νέους είναι πολύ μακριά ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Άλλωστε, έχουμε όνειρα, θέλουμε να χαρούμε τη ζωή μας, μας φτάνουν τα βάσανα του σχολείου, του Πανεπιστημίου, των σχέσεων που έχουμε και μας ταλαιπωρούν διότι δε μας δίνουν και κανένα ουσιαστικό νόημα ή αυτών που θα θέλαμε να έχουμε, αλλά κανείς δε μας δίνει σημασία.

Το κακό είναι σχετικό. Ξέρουμε ότι το έχουν οι μεγάλοι, όταν καταστρέφουν το περιβάλλον, όταν κάνουν πολέμους, όταν λένε ψέματα, όταν δε ρωτάνε τη γνώμη μας, όταν είναι υποκριτές. Εμείς, άλλωστε, ικανοποιούμε τις επιθυμίες μας και όλοι όσοι μιλούν για μας, η τηλεόραση, η διαφήμιση, οι φίλοι μας, θεωρούν ότι είναι δικαίωμά μας και καλά κάνουμε. Όσο για τους γονείς μας, αυτοί μας δίνουν χρήματα για να μη μας λείψει τίποτα και μας αγοράζουν ό,τι η καταναλωτική μας κοινωνία προσφέρει, για να μη αισθανόμαστε μειονεκτικά.

Η αμαρτία είναι παλιομοδίτικη αντίληψη περί ηθικής. Άλλωστε, το βλέπουμε στην τηλεόραση και το ακούμε από κάποιους καθηγητές μας ότι αυτοί που μιλούν για ηθική, δηλαδή οι παπάδες, είναι χειρότεροι υποκριτές από όλους. Ας αφήσουν τα πλούσια άμφιά τους και ας δώσουν χρήματα στους φτωχούς πρώτα και μετά ας έρθουν να μας μιλήσουν για αμαρτία. Άλλωστε, «ουδείς αναμάρτητος» και έχουμε χρόνο γι’ αυτά, αν έχουν κάποια αξία.

Από τι να σωθούμε λοιπόν, που δεν μας λείπει τίποτα;

Σωτήρες υπάρχουν σήμερα πολλοί. Είναι οι ωραίες ιδέες, είναι οι ήρωες των περιπετειών στον κινηματογράφο, είναι ο φίλος που θα με βοηθήσει να αντιγράψω στο μάθημα που δεν ξέρω, είναι εκείνος που θα μ’ ακούσει στο καρδιοχτύπι μου ή όταν γευτώ το πούλημα από τον «δικό» μου ή τον «κολλητό» μου, αυτός που θα δώσει κέφι στη ζωή μου με το τραγούδι του, την ομορφιά του, που θα με κάνει μέλος στο fan club του, είναι ο πρόεδρος που θα κάνει τη μεγάλη μεταγραφή και η ομαδάρα θα πατήσει τους εχθρούς.

Άρα, γιατί να επιλέξω να με σώσει ο Χριστός;

Μ’ αρέσουν τα χριστουγεννιάτικα έθιμα, όπως και οι γιορτές γενικά. Με κάνουν να αισθάνομαι πιο πολλή αγάπη, να θέλω να βοηθήσω ένα φτωχό, με φέρνουν πιο κοντά στους γονείς, τ’ αδέρφια, τους φίλους μου, μοιράζομαι δώρα, καταναλώνω. Ξεχνώ το μέσα μου κενό. Ξεχνώ όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα που με κάνουν να μελαγχολώ ή να φοβάμαι. Έστω και για λίγο. Μπορώ να επιδείξω τα ρούχα μου, τα αρώματά μου, την διάθεσή μου, τη μάσκα που κρύβει το αληθινό μου πρόσωπο. Γι’ αυτό και λυπάμαι όταν ξαναγυρίζω στο πρόγραμμα, στη ρουτίνα, όταν το δέντρο ξεστολίζεται κι όταν οι μάσκες ξαναμπαίνουν στο κουτί μαζί με τα φώτα και τα στολίδια.

Τελικά, μάλλον κάτι μου λείπει.

Άμα το ψάξεις, θα δεις ότι από το Super Deal των Χριστουγέννων λείπει η πραγματική αγάπη. Λείπει το νόημα που θα με κάνει να νιώθω ότι αξίζει η ζωή μου κάτι παραπάνω από μια επιθυμία, ένα αγαθό, ένα δώρο. Λείπει η δύναμη που χρειάζεται για να δω τον εαυτό μου όπως στ’ αλήθεια είναι και όχι σε σύγκριση με τους άλλους. Λείπει η χαρά που θα κρατήσει παραπάνω από μια γιορτή. Λείπει εκείνη η σχέση που δεν θα είναι για μια νύχτα ή ένα μήνα, αλλά θα με ανεχτεί για μια ζωή, θα μ’ αγαπήσει και θα μου απλώσει το χέρι ώστε να μην πέσουν τίτλοι τέλους. Λείπει εκείνη η παρέα που δεν θα την ενώνει το πρόσκαιρο του σχολείου, του Πανεπιστημίου, του έρωτα, της διασκέδασης, αλλά θα μένει ζωντανή όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Η Εκκλησία μου λέει ότι ο Χριστός είναι Εκείνος που μου τα δίνει όλα αυτά. Ο Χριστός που κοινωνώ στη λειτουργία των Χριστουγέννων αλλά και κάθε Κυριακή. Ο Χριστός που με συγχωρεί για όλες τις αμαρτίες μου, για όλα τα ελαττώματά μου, για όλες μου τις αποτυχίες. Ο Χριστός που μου μαθαίνει να συγχωρώ φίλους κι εχθρούς. Ο Χριστός που με συναντά στη λύπη και τη χαρά. Ο Χριστός που με σώζει από το να υπάρχω μόνο για να καταναλώνω και με κάνει να υπάρχω για να αγαπώ.

Ο Χριστός φανερώνει το αληθινό μου πρόσωπο. Είναι το Φως που φωτίζει το μέσα μου. Είναι το νόημα που ομορφαίνει τη ζωή μου. Είναι η πίστη που με βοηθά να συνεχίσω. Είναι το Παιδί που με κρατά παιδί. Είναι Αυτός που γεννήθηκε για μένα.

Το Χριστό της Εκκλησίας θα ΄θελα να συναντήσω. Όχι όμως μόνος μου. Γιατί ξέρω ότι λίγο πολύ, όλοι θα θέλαμε να Τον βρούμε. Ας Τον ψάξουμε λοιπόν στη ζωή της Εκκλησίας. Ας τολμήσουμε να Τον γνωρίσουμε. Κι ας είναι η Γέννα Του μια καινούρια αρχή στη ζωή μας. Μαζί και μαζί Του!

Πηγή: περιοδικό ΒΗΜΑΤΑ της Ιεράς Μητροπόλεώς Κερκύρας (τεύχoς 4)

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Άγγιγμα Αγάπης των Παιδιών μας



21 κουτιά γάλα εβαπορέ, 43 πακέτα μακαρόνια, 24 πακέτα ρύζι, 11 πακέτα όσπρια, ζάχαρη, τόνοι, τοματοχυμοί, σνακς, φρουτοχυμοί.
Για άλλη μια φορά τα παιδιά του 22ου Γυμνασίου Πατρών συγκέντρωσαν τρόφιμα και τα πρόσφεραν σε οικογένεις που τα έχουν ανάγκη. Επισκεφτήκαμε με το Νίκο το Μόραγλη, την οικογένεια της Μαρίας, χήρας μόλις ενός μήνα με 8 παιδιά, τα τρία από αυτά με ειδικές ανάγκες.
Παράλληλα συγκεντρώθηκαν και 1050 ευρώ, που μέρος από αυτά διατέθηκε και τα υπόλοιπα θα διατεθούν σύντομα.
Ευχαριστώ πολύ, όλους εσάς που ανταποκριθήκατε άμεσα για την ανακούφιση των συνανθρώπων μας.
Ο Θεός να ευλογεί εσάς και τις οικογένειές σας.





Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Χριστουγεννιάτικη γιορτή 22ου Γυμνασίου Πατρών βίντεο

Χριστουγεννιάτικη γιορτή 22ου Γυμνασίου Πατρών


















“..χίλιες φορές μας είχε πεί ο παππούς την ιστορία για την παράξενη μοίρα τους . να πελεκάνε αιώνες τώρα το δέντρο που στηρίζει τον απάνω κόσμο για να το ρίξουν χάμω -πλαααφ- σαν άδειο μπαλόνι..
η μόνη τους διασκέδαση είναι να ανεβαίνουν κάθε Χριστούγεννα πάνω στη γή .. και να δημιουργούν ..
έκρυθμες καταστάσεις ..”

Μαθητές και μαθήτριες του 22ου Γυμνασίου Πατρών, μέλη οι περισσότεροι της ομάδας Αγωγής Υγείας, παρουσίασαν το μουσικό παραμύθι των Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα <<Αγέλαστη Πολιτεία>>
Παράλληλα η χορωδία μας (34 ατόμων)ερμήνευσε τα παρακάτω τραγούδια: Παραδοσιακά κάλαντα από την Ήπειρο, Santa Claus is coming to town,Last Christmas, Χριστούγεννα remix,Τα Χριστούγεννα σημαίνουν κ.α.
Η γιορτή ήταν αφιερωμένη στην Εμινέλα μας που χάσαμε τόσο απροσδόκητα στα μέσα Οκτώβρη. Η απουσία της ήταν αισθητή. Είχαμε όλοι συγκινηθεί πολύ.
Γρήγορα η συγκίνηση μετατράπηκε σε χαρά και ενθουσιασμό. Η Αγέλαστη Πολιτεία μας ευαισθητοποίησε αλλά και μας διασκέδασε στο έπακρο. Τόσο η ομάδα των Αγέλαστων ανθρώπων όσο και οι καλικάντζαροι έπαιξαν καταπληκτικά. Ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους και απέδειξαν πόσα πολλά μπορούν να καταφέρουν με το κέφι και τη ζωντάνια τους.

Καλά Χριστούγεννα παιδιά μου!!!

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Δώρα των Μάγων. Ναι! Πραγματικότητα άρρητη!



Λευκωσία, του Αριστείδη Βικέτου

Φθάνουν το Σάββατο στην Κύπρο από την Μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους τα Πάντιμα Δώρα των εξ Ανατολής Σοφών Μάγων προς τον νεογέννητο Χριστό. Τα Πάντιμα Δώρα θα εκτίθενται σε προσκύνημα στον ναό του Αποστόλου Ανδρέα στη Λευκωσία μέχρι και τις 26 Δεκεμβρίου. Η έλευση των Δώρων στην Κύπρο πραγματοποιείται με τη συνεργασία της ιεράς μονής Αγίου Παύλου , του ιερού Ναού Αποστόλου Ανδρέα και της Ιεράς Μητρόπολης Κυρηνείας.

Τα Πάντιμα Δώρα, είναι ως γνωστό χρυσός, λίβανος και σμύρνα.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό έντυπο που κυκλοφόρησε από τη Μητρόπολη Κερύνειας και τον ιερό ναό Αποστόλου Ανδρέα, ο χρυσός βρίσκεται υπό τη μορφή εικοσιοκτώ επιμελώς σκαλισμένων επιπέδων πλακιδίων, ποικίλων σχημάτων (παραλληλόγραμμων, τραπεζοειδών, πολυγώνων κ.τ.λ.) και διαστάσεων περίπου 5 Χ 7 εκ.. Κάθε πλακίδιο έχει διαφορετικό σχέδιο πολύπλοκης καλλιτεχνικής λειτουργίας. Ο λίβανος και η σμύρνα διατηρούνται ως μείγμα με τη μορφή εβδομήντα περίπου σφαιρικών χόνδρων μεγέθους μικρής ελιάς. Επειδή η πνευματική κυρίως, αλλά και η υλική, ιστορική και αρχαιολογική αξία των Πάντιμων Δώρων είναι ανυπολόγιστη, φυλάσσονται με ιδιαίτερη επιμέλεια στο σκευοφυλάκιο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου. Για λόγους ασφαλείας είναι κατανεμημένα σε διάφορες λειψανοθήκες, μόνο δε μέρος αυτών τίθεται σε προσκύνημα των επισκεπτών της Ιεράς Μονής ή μεταφέρεται προς αγιασμό εκτός Αγίου Όρους στις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις.

Ιστορική και θρησκευτική παράδοση

Σύμφωνα με την ιστορική και θρησκευτική παράδοση, η Παναγία, προ της Κοιμήσεως της, παρέδωσε τα Πάντιμα Δώρα μαζί με την τίμια Εσθήτα και την αγία της Ζώνη στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων, όπου και παρέμειναν μέχρι το έτος 400 περίπου.

Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και παρέμειναν μέχρι της άλωσής της από τους Φράγκους το 1204 μ.Χ. Ακολούθως μεταφέρθηκαν στη Νίκαια τα Βιθυνίας, την προσωρινή πρωτεύουσα του Βυζαντίου και εκεί παρέμειναν για εξήντα περίπου χρόνια. Μετά την αποχώρηση των σταυροφόρων, επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Παλαιολόγου, επεστράφησαν στην Κωνσταντινούπολη όπου παρέμειναν μέχρι της υποδούλωσης της στους Τούρκους το 1453.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, η ευλαβέστατη χριστιανή μητέρα του Μωάμεθ του κατακτητού Μάρω τα μετέφερε αυτοπροσώπως στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου στο Άγιον Όρος.

Κατά την Αγιορείτικη παράδοση, καθώς η Μάρω ανέβαινε από το λιμάνι στη Μονή, η Κυρία Θεοτόκος με υπερφυσικό τρόπο την εμπόδισε να πλησιάσει στη Μονή και να παραβιάσει το άβατον του Αγίου Όρους. Αυτή υπάκουσε και παρέδωσε ταπεινά τα Πάντιμα Δώρα στους μοναχούς, οι οποίοι έστησαν στο σημείο εκείνο της θεομητορικής παρουσίας ένα Σταυρό που σώζεται μέχρι σήμερα και λέγεται “Σταυρός της Βασιλίσσης”. Το σουλτανικό έγγραφο με τις σχετικές πληροφορίες παράδοσης των Παντίμων Δώρων φυλάσσεται στο αρχείο της Μονής του Αγίου Παύλου.

Η αυθεντικότητα των Παντίμων Δώρων στηρίζεται κατά ένα μέρος στην προφορική παράδοση και κατά το υπόλοιπο στην ιστορία. Εκείνο όμως που ακράδαντα βεβαιώνει τη γνησιότητά τους είναι η άρρητη ευωδία που ορισμένα από αυτά αδιαλείπτως και ορισμένα κατά καιρούς αναδίδουν και η πλούσια ιαματική και θαυματουργική χάρις που μέχρι των ημερών μας αναβλύζουν.

πηγή:http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1207

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Ανάδοχοι γονείς για δεύτερη χρονιά, οι μαθητές του 22ου Γυμνασίου Πατρών και το Γ1 του 12ου!



Ανάδοχοι γονείς για δεύτερη χρονιά θα είναι και φέτος οι μαθητές του 22ου Γυμνασίου καθώς και το Γ1 του 12ου.
Για δεύτερη χρονιά θα εξασφαλίσουμε στο μικρό Joseph μας, περίθαλψη, εκπαίδευση, διατροφή, με άλλα λόγια, επιβίωση.
Με μεγάλη χαρά οι μαθητές μας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και συγκέντρωσαν το ποσό των 264 ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στην ετήσια προσφορά αγάπης και αλληλεγγύης.
Ο μικρός μας Joseph Apleh ηλικίας μόλις 7 ετών,από την Γκάνα, δεν αγωνίζεται πια μόνος. Υιοθετήθηκε πρίν από ένα χρόνο,ομόφωνα από όλους τους μαθητές του 22ου Γυμμνασίου Πατρών καθώς και από το Γ2 του 12ου. Από φέτος ανάδοχοι γονείς θα είναι και το Γ1 του 12ου, τμήμα για το οποίο είμαι πολύ περήφανη.
Ο Joseph Apleh γεννήθηκε στην Γκάνα το 2002 και η οικογένειά του έχει συνολικά 12 παιδιά. Η πλησιέστερη πηγή νερού βρίσκεται σε απόσταση μεγάλύτερη των 500 μ. από το σπίτι της οικογένειας. Οι περισσότερες οικογένειες δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και συνήθως διανύουν καθημερινά αρκετά χιλιόμετρα για να βρουν νερό και να το μεταφέρουν στο χωριό. Το σπίτι του είναι φτιαγμένο από λάσπη και φοινικόδεντρα.
Ο μικρούλης μας πηγαίνει σχολείο όπου μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει. Πολλά σχολεία είναι φτιαγμένα από πρόχειρα υλικά με αποτέλεσμα να καταρρέουν πολύ εύκολα και να τραυματίζουν τους μαθητές. Μια τάξη συνήθως αποτελείται από 50-70 μαθητές.
Η οικογένειά του μιλά τη διάλεκτο γκα. Είναι Χριστιανός. Το 86,7% των κατοίκων είναι Χριστιανοί, το 8,5% είναι μουσουλμάνοι και το 4,8% πιστεύει στο παραδοσιακό θρήσκευμα της φυλής του.

Τι είναι η Action Aid;

Η ActionAid είναι ένας διεθνής αναπτυξιακός οργανισμός που δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 40 χώρες και συνεργάζεται με τους κατοίκους των φτωχότερων χωρών του κόσμου για την εξάλειψη της φτώχειας και της ανισότητας.

Τι σημαίνει αναδοχή και τι κερδίζουμε από αυτό;

Αναδοχή Παιδιού δε σημαίνει υιοθεσία. Σημαίνει υποστήριξη ενός παιδιού, της οικογένειάς του και όλων των ανθρώπων της περιοχής που ζει, ώστε να επιτευχθούν μόνιμες βελτιώσεις στην ποιότητα της ζωής τους. Έτσι, δίνουμε στους ανθρώπους των αναπτυσσόμενων χωρών βάσιμη ελπίδα να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο. Με τη συστηματική εισφορά σας βοηθάμε τους κατοίκους των κοινοτήτων να αξιοποιήσουν τις δικές τους ικανότητες και να βελτιώσουν τη ζωή τους, στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Πολύ περισσότερο όμως, τους βοηθάμε να αποκτήσουν αξιοπρέπεια και ελπίδα.

Μέσω της σχέσης αναδοχής μας δίνεται η ευκαιρία:

• Να συνδεθούμε άμεσα με ένα παιδί και να έχουμε συνεχή ενημέρωση για την πρόοδο και την εξέλιξη των έργων στην κοινότητά του.
• Να ανοίξουμε ένα «παράθυρο στον κόσμο» και να έρθουμε σε επαφή με τον τρόπο ζωής των ανθρώπων στις αναπτυσσόμενες χώρες, μαθαίνοντας τις προκλήσεις τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν. Μπορούμε να μοιραστείτε μαζί τους τις καθημερινές τους νίκες, γνωρίζοντας ότι και εμείς έχουμε συμβάλλει ουσιαστικά σε αυτές.
• Να εμβαθύνουμε τη γνώση σας για το παγκόσμιο περιβάλλον και τα βαθύτερα αίτια της φτώχειας, καθώς και πως αυτή είναι εφικτό να καταπολεμηθεί ριζικά μέσω της συντονισμένης δράσης.
• Να επισκεφτούμε το παιδί στη χώρα που ζει και να δούμε από κοντά τα έργα που πραγματοποιούνται.

Η μοναδική μας υποχρέωση στο πρόγραμμα αναδοχής είναι η μηνιαία οικονομική εισφορά που ανέρχεται στο ποσό των 22€ το μήνα ή αλλιώς 0.75€ την ημέρα, λιγότερο δηλαδή από όσο στοιχίζει ένα εισιτήριο του μετρό. Μια εισφορά που δεν στερεί τίποτα από την ποιότητα της δικής σας ζωής, σημαίνει όμως πάρα πολλά για τις ζωές των κατοίκων αυτών των περιοχών. Αρκεί να σκεφτούμε ότι 10€ αρκούν προκειμένου να αγοραστούν βιβλία για ένα ολόκληρο σχολείο στην Αιθιοπία.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Απαλλαγή των παιδιών από τον εγωισμό.




…Η πρώτη μορφή με την οποία συναντάται ο εγωι­σμός στην παιδική ψυχή είναι, συνήθως, η ματαιοδο­ξία στα ρούχα. Η χαρά των παιδιών για κάποιο και­νούργιο ρούχο είναι πράγματι φυσιολογική και αθώα, μόνον εάν δεν ξεπερνά ωρισμένα όρια. Όταν όμως αυτές οι εκδηλώσεις χαράς εκ μέρους των παιδιών είναι ατέλειωτες, όταν αυτά υπερηφανεύωνται για τα κοσμήματά τους, ή περιφρονούν τα άλλα παιδιά που είναι ντυμένα πιο άπλά, τότε τα φυσιολογικά όρια έ­χουν καταπατηθεί.
Η γελοία και κούφια αυτή ματαιοδοξία καλλιερ­γείται συχνά από τους ίδιους τους ασύνετους γονείς που στολίζουν τα παιδιά τους σαν κούκλες, και εν­θουσιασμένοι οι ίδιοι, τα φέρνουν μπροστά στον καθρέ­πτη να καμαρώσουν κι’ αυτά…

Για να μην υποθάλπουν την ματαιοδοξία της εν­δυμασίας στα παιδιά, οι γονείς πρέπει να αποφεύγουν τέτοιες άστοχες ενέργειες. Πρέπει να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι μπροστά στον Θεό τα εντυπωσιακότερα και ακριβότερα ρούχα δεν έχουν καμμιά αξία, γιατί ο Θεός κοιτάζει όχι τα ρούχα αλλά την καρδιά και επομένως είναι πολύ ωραιότερο ένα παιδί με άσχημο και φτωχικό φόρεμα, που έχει όμως ευσεβή και καθαρή καρδιά. Ας τους υπενθυμί­σουν επίσης ότι και το Βρέφος – Ιησούς μέσα στη φά­τνη ήταν τυλιγμένο με φτωχικά σπάργανα.

Οι συνετοί γονείς θα μιλούν στα παιδιά τους όχι για ακριβά και πολυτελή ρούχα, αλλά για καθαρά και περιποιημένα, γιατί τα παιδιά πρέπει βεβαίως να μάθουν στην καθαριότητα. Γι’ αυτό μη θεωρείτε ως εγωισμό την άρνηση του παιδιού να φορέσει βρώμικο ή ξεσχισμένο ρούχο, να φάει ή να πιει από άπλυτο σκεύ­ος, ή αν αυτό επιθυμεί να είναι όλα γύρω του καθαρά και τακτικά. Αντιθέτως πρέπει να καλλιεργήσετε στα παιδιά με κάθε τρόπο την αγάπη προς την τάξη και την καθαριότητα.

Μια δεύτερη μορφή εγωισμού συναντούμε στα παιδιά όταν αυτά υπερηφανεύονται για τον πλούτο, ή την κοινωνική θέση και το αξίωμα των γονέων τους, περιφρονούν τα φτωχότερα παιδιά, θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο απ’ αυτά και γι’ αυτό τα αποφεύ­γουν, κοκ.

Για να μην οικειοποιηθούν τα παιδιά σας το σιχα­μένο αυτό ελάττωμα, να τα συνηθίζετε να είναι προσ­εκτικά και γλυκομίλητα. Να σέβονται κάθε άνθρωπο, πλούσιο ή φτωχό, διάσημο ή άσημο. Μην εμποδίζετε τη φιλία τους με φτωχά αλλά καλά, παιδιά. Μην τους επι­τρέπετε να μιλούν απότομα ή με θράσος στο βοηθητικό προσωπικό του σπιτιού ή σε οποιονδήποτε άλλον.

Εμπνεύσατε σ’ αυτά ότι ο Θεός προσέχει όχι τον πλούτο ή την διασημότητα, αλλά την αρετή και την τι­μιότητα. Μιλήστε τους για τον Ιησού, που διάλεξε για τον Εαυτό Του όχι πλούσιους και διάσημους γονείς αλλά ένα μαραγκό για προστάτη Του, και την φτωχή κόρη της Ναζαρέτ για Μητέρα Του.

Η τρίτη μορφή εγωισμού συναντάται στα παιδιά όταν αυτά διαρκώς ασχολούνται με τις πραγματικές ή φανταστικές αρετές τους.

Πολλά είναι τα παιδιά που υπερηφανεύονται για την επιμέλεια, την ευσέβεια ή τη σεμνότητά τους ή που φαντάζονται π.χ. ότι είναι οι καλύτεροι μαθητές στην τάξη τους κ.ο.κ.

Μέχρι εδώ δεν υπάρχει τίποτα το αξιοκατάκριτο σ’ αυτό που το παιδί θεωρεί τιμή του π.χ. να προοδεύει στο σχολείο ή να ξεχωρίζει για την καλή συμπεριφορά του. Η φιλοδοξία αυτή χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο και την τοποθέτησε στην παιδική καρδιά ο ίδιος ο Θεός.

Η φιλοδοξία όμως αυτή δεν πρέπει να ξεπερνά τα όρια γιατί τότε καταντά αναζήτηση τιμής στην μα­ταιότητα. Το παιδί πρέπει να είναι επιμελές, σεμνό, ευ­σεβές, όχι μόνο επειδή το επαινούν γι’ αυτό, αλλά επει­δή, αυτό ζητά ο Θεός. Και όσο μεγαλώνει, πρέπει να συνειδητοποιεί ότι πρέπει να κάνει το καλό από αίσθη­μα χρέους και με τη σκέψη στο Θεό και όχι μόνο για να απολαμβάνει τον έπαινο των ανθρώπων. Πρέπει να μάθει να αποφεύγει το κακό και την αμαρτία επειδή ο Θεός τα απαγόρευσε, και όχι από το φόβο της απο­δοκιμασίας και της τιμωρίας.

Προσέξτε σεις οι ίδιοι μην εμπνεύσετε στα παιδιά την έπαρση, την υψηλοφροσύνη, τον αυτοέπαινο, την υπέρμετρη φιλοδοξία, και καυχησιολογία. Μην επιτρέ­πετε σ’ αυτά να συζητούν πράγματα που δεν καταλα­βαίνουν και μην τα επαινείτε υπερβολικά όταν φέρονται καλά. Ένα χαϊδευτικό βλέμμα, ένα χαμόγελο ικα­νοποιήσεως, λίγα θερμά αλλά μετρημένα λόγια πρέ­πει να είναι αρκετά για να βραβεύσουν το παιδάκι που έκανε το καθήκον του.

Μην αφήνετε ποτέ τα παιδιά να μιλούν πολύ και να καυχόνται για τον εαυτό τους, ή να λαμβάνουν αυθαίρετα μέρος στις συζητήσεις των μεγάλων, να τους περιγελούν ή να τους διορθώνουν με αυθάδεια, σ’ ό,τι λέγουν.

Να τα μάθετε τέλος όπως είπαμε ήδη, στην ακρι­βή υπακοή, γιατί η υπακοή είναι ο καλύτερος δά­σκαλος της ταπεινοφροσύνης.

Αν θέλετε να μισήσουν τα παιδιά σας κάθε μορ­φή υπερηφάνειας, επάρσεως και ματαιοδοξίας, δεί­χνετε σ’ αυτά, πόσο μεγάλο αμάρτημα είναι ο εγωι­σμός στα μάτια του Θεού, ότι αυτός, όπως λέγει η Α­γία Γραφή είναι: «η αρχή πάσης αμαρτίας» και «βδέλυγμα ενώπιον του Θεού». Μιλήστε τους για τα κακά πνεύματα που, εξ αιτίας της υπερηφάνειας, ξέπεσαν από τον Ουρανό, για τους πρωτοπλάστους που, ένεκα του εγωισμού, θέλησαν με την παρότρυνση του Διαβόλου, να γίνουν κι’ αυτοί θεοί καί έχασαν έτσι τον Πα­ράδεισο. Πέστε ακόμη στα παιδιά που οδηγεί ο εγωι­σμός, πόσο φοβερά τιμωρείται ο εγωιστής και τονίστε τους ότι η υπερηφάνεια οδηγεί στη πτώση.

Μη λησμονήσετε να διδάσκετε στα παιδιά σας πόσο ευάρεστη είναι στον Θεό η αρετή της ταπεινο­φροσύνης και της απλότητας, πόσο ο Θεός υψώνει τον ταπεινό όπως την Μητέρα του Κυρίου και τους α­γίους. Το μεγαλύτερο όμως πρότυπο ταπεινοφροσύ­νης, όπως και σ’ όλες τις άλλες αρετές, είναι ο ίδιος ο Κύριος, ο Οποίος μας λέγει: «Μάθετε απ’ εμού, ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ, ια’. 29).

Γονείς! Όλοι θέλετε να είναι τα παιδιά σας καλά και υπάκουα. Αν πραγματικά το επιθυμείτε αυτό, αγω­νισθείτε να νικήσετε την εγωιστική υψηλοφροσύνη για­τί τα υψηλόφρονα παιδιά είναι και ιδιότροπα και ανυπάκουα. Καλλιεργείστε στις ψυχές τους την ταπεινο­φροσύνη και μετριοφροσύνη γιατί τα ταπεινά και μετριόφρονα παιδιά είναι σχεδόν πάντοτε υπάκουα.

Όλοι θέλετε να ανοίξει στις καρδιές των παιδιών το άνθος της ευγνωμοσύνης, μάθετε τα λοιπόν να εί­ναι ταπεινά και προφυλάξτε τα από τον εγωισμό, γιατί ο εγωιστής άνθρωπος είναι αγνώμων.

Όλοι σας θέλετε να δείτε τα παιδιά σας ευτυχι­σμένα, εμπνεύσατε σ’ αυτά την μετριοφροσύνη και την ταπεινοφροσύνη. Ο μετριόφρων και ολιγαρκής άνθρω­πος είναι πράος και αυτάρκης, και στην ουσία είναι και ευτυχής!

Τέλος, όλοι θέλετε να έχουν τα παιδιά σας την ευλογία του Θεού! Προφυλάξτε τα λοιπόν από τον εγωισμό. Διδάξτε τους με το λόγο και το παράδειγμα την μετριοφροσύνη και την ταπεινοφροσύνη διότι «ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν»! (Ιακ. δ’, 6).

(Επισκόπου Ειρηναίου Αικατερινμπούργκ και Ιρμπίτσκ, Μητέρα πρόσεχε!, Εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής-1976. σ. 84-89).

Το χαμόγελο της μοναχής Ευπραξίας στην Αριζόνα!!!




Εικόνες που μας συγκλονίζουν…

Η φωτογραφία του γέροντος Ιωσήφ … Η οσιακή κοίμηση του π. Δανιήλ Γούβαλη και του π. Ευσταθίου Κοντοράβδη... Και τώρα η φωτογραφία της μοναχής Ευπραξίας από την Αριζόνα…

Διαβάζουμε στο μπλογκ “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” που δημοσιεύει τη φωτογραφία :

H μοναχή Ευπραξία εκοιμήθη προ ολίγων μηνών , νοσούσα εκ καρκίνου, στην έρημο της Αριζόνα στις ΗΠΑ.

Κοντά της ήταν ο γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης.

Η φωτογραφία και οι πληροφορίες ερανίσθηκαν από αμερικανούς φίλους.

( http://misha.pblogs.gr/2009/09/thanatos-monahhs-sthn-arizona.html )

Κόντρα στο “ευαγγέλιο της υγείας” που προπαγανδίζουν αμερικανόφερτες αιρέσεις των πεντηκοστιανών και των ψευτοχαρισματικών, οι ορθόδοξοι μοναχοί και μοναχές δίνουν μηνύματα ΖΩΗΣ και μετά την κοίμησή τους… Το σώμα τους , και μετά θάνατον, αντανακλά την κατάσταση της καρδιάς τους και τη πρόγευση της Βασιλείας των Ουρανών.

Είναι ένα μήνυμα ζωής προς όλους μας που ζούμε χαμένοι μέσα στη μοναξιά των μεγαλουπόλεων, τον εγωισμό μας, την προσκόλληση σε υλικά αγαθά, διασκεδάσεις, ουσίες και οινοπνεύματα,πολιτικές ιδεολογίες και ψευτοθρησκείες… Είναι ένα μήνυμα να αλλάξουμε ζωή και να έρθουμε κοντά Του, κοντά σ’ Αυτόν που είναι η ΟΔΟΣ και η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΖΩΗ και η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ. Είναι μια απτή απόδειξη των αποτελεσμάτων της Αγάπης, της νοερής προσευχής, της Μυστηριακής ζωής μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία…

Αναπάντητες προσευχές και ικεσίες





Στο επεισόδιο της Χαναναίας ( Ματθ. 15,22 ) ,βλέπουμε το Χριστό να αρνείται, στην αρχή τουλάχιστον, να απαντήσει σε μια προσευχή. Η γυναίκα παραδοκιμάζεται με τον πιο σκληρό τρόπο. Η γυναίκα παρακαλεί για κάτι που είναι απόλυτα δίκαιο. Έρχεται με πλήρη πίστη και ούτε καν λέει «αν μπορείς». Έρχεται με τη βεβαιότητα ότι ο Χριστός μπορεί, ότι ο Χριστός θα είναι πρόθυμος και θα θεραπεύσει το παιδί της. Σ’ όλη αυτή την πίστη, η απάντηση είναι : «Όχι». Και αυτό, όχι γιατί η προσευχή δεν ήταν ισχυρή, έντονη και γνήσια ή γιατί η πίστη δεν ήταν επαρκής ,αλλά απλώς και μόνο γιατί η Χαναναία δεν ήταν το κατάλληλο πρόσωπο. Ο Χριστός είχε έρθει για τους Ιουδαίους , ενώ αυτή ήταν ειδωλολάτρισσα. Ο Χριστός δεν είχε έρθει γι’ αυτή. Εκείνη όμως επέμενε λέγοντας: «Ναι, δεν είμαι αυτή που πρέπει να είμαι , αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν απ’ τα τραπέζια των αφεντικών τους». Στέκεται περιμένοντας και ελπίζοντας στην αγάπη του Θεού, παρά τα όσα της λέει ο Χριστός, αφημένη τόσο ταπεινά σ’ Αυτόν, παρά την εξήγησή που Εκείνος της δίνει. Δεν επικαλείται καν την αγάπη Του, μόνο κάνει έκκληση για την εκδήλωση αυτής της αγάπης, όπως συμβαίνει στις απλές, καθημερινές σχέσεις. «Δεν έχω δικαίωμα να ζητήσω ολόκληρο καρβέλι, δος μου μόνο λίγα ψίχουλα». Η κατηγορηματική και σκληρή άρνηση του Χριστού δοκιμάζει την πίστη της και η προσευχή της ολοκληρώνεται.
Πολύ συχνά ικετεύουμε το Θεό λέγοντας: «Θεέ μου, αν θέλεις, μπορείς …αν…», ακριβώς σαν τον πατέρα που λέει στο Χριστό: «Οι μαθητές Σου δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το παιδί μου. Αν Συ μπορείς να κάνεις κάτι, κάνε το» ( Ματθ. 9,22 ) . Ο Χριστός απαντάει μ’ ένα άλλο «εάν». Εάν πιστεύεις, έστω και λίγο, «όλα είναι δυνατά σε κείνον που πιστεύει». Τότε ο άνθρωπος λέει: « Πιστεύω, Κύριε, βοήθησε την απιστία μου». Το ένα «εάν» βρίσκεται σε άμεση σχέση με το άλλο. Γιατί, αν δεν υπάρχει πίστη, δεν δίνει ο άνθρωπος στο Θεό τη δυνατότητα να επέμβει ουσιαστικά και ρυθμιστικά στα πράγματα.
Το γεγονός ότι στρέφεται κανείς στο Θεό θα μπορούσε να θεωρηθεί μια απόδειξη της πίστεώς του, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο. Πιστεύουμε και δεν πιστεύουμε την ίδια στιγμή και το πόσο πιστεύουμε φαίνεται από το πόσο ξεπερνάμε τις αμφιβολίες μας. Όταν λέμε: «Ναι, αμφιβάλλω, αλλά πιστεύω στην αγάπη του Θεού περισσότερο απ’ όσο εμπιστεύομαι στις αμφιβολίες μου», τότε δίνω στο Θεό τη δυνατότητα να ενεργήσει. Αλλά αν κανείς πιστεύει στο νόμο και όχι στη Χάρη, αν κάποιος πιστεύει ότι ο κόσμος, όπως τον γνωρίζουμε με τους μηχανικούς νόμους του, είναι τέτοιος – γιατί ο Θεός θέλησε να μην είναι τίποτε άλλο, παρά μια μηχανή- τότε δεν υπάρχει τόπος για το Θεό. Η εμπειρία επίσης της καρδιάς , όσο και η σύγχρονη επιστήμη, μας διδάσκουν ότι δεν υπάρχει αυτή η απόλυτη νομοτέλεια, στην οποία πίστευαν οι άνθρωποι του 19ου αιώνα. Κάθε φορά που με την πίστη η Βασιλεία του θεού αποκαθίσταται μέσα μας, δίνεται η δυνατότητα στους νόμους αυτής της Βασιλείας να λειτουργήσουν . Δηλαδή επεμβαίνει ο Θεός με τη σοφία Του και τη Δύναμή Του και κάνει το καλό, σε μια δύσκολη περίσταση, χωρίς να χρειαστεί να ανατρέψει το σύμπαν. Οι αμφιβολίες μας έχουν σχέση περισσότερο με την αγάπη και τη φροντίδα του Θεού για μας, παρά με τη δύναμή Του. Ο Θεός όμως απαντάει: «Εάν μπορείς να πιστέψεις στην αγάπη μου, όλα μπορούν να γίνουν». Μ’ αυτό εννοεί πως ένα θαύμα μπορεί να γίνει μόνο όταν ζούμε τη Bασιλεία του Θεού, έστω κι αν ακόμα βρισκόμαστε στο πρώτο στάδιο της πνευματικής ζωής.
Το θαύμα δεν είναι παραβίαση των νόμων που διέπουν μεταπτωτικά τον κόσμο, αλλά είναι επάνοδος της κυριαρχικής επικράτησης των νόμων της Βασιλείας του Θεού. Ένα θαύμα γίνεται μόνο όταν πιστεύουμε ότι ο νόμος βασίζεται στην αγάπη του Θεού και όχι στη δύναμή Του. Μπορεί να πιστεύουμε πως ο Θεός είναι παντοδύναμος αλλά να μην πιστεύουμε στον πρόνοιά Του και τότε το θαύμα δεν μπορεί να γίνει. Διαφορετικά θα έπρεπε ο Θεός να επιβάλει δια της βίας την θέλησή Του. Αυτό όμως δεν το κάνει. Γιατί το πιο βασικό και ευαίσθητο σημείο στις σχέσεις Του με τον κόσμο, παρά την πτώση του ανθρώπου ,είναι ότι σέβεται απόλυτα την ανθρώπινη ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν λέμε στο Θεό: «Πιστεύω, γι’ αυτό ζητάω τη βοήθειά Σου», είναι σαν να του λέμε: «Πιστεύω, πως είσαι πρόθυμος να με εισακούσεις, ότι έχεις αγάπη και ότι ενδιαφέρεσαι για το κάθε γεγονός της ζωής μου». Όταν έτσι καταθέτουμε την αδύνατη πίστη μας, τότε δημιουργούμε σωστή κοινωνία με το Θεό και δίνουμε τη δυνατότητα να γίνει το θαύμα.
Εκτός όμως από αυτή την κατηγορία των αμφιβολιών μας, που αναφέρονται στην αγάπη του Θεού και που είναι λανθασμένες, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία αμφιβολιών που επιτρέπονται. Μπορούμε να λέμε στο Θεό: «Σου ζητώ αυτό , αν είναι σύμφωνο με το θέλημά Σου ή είναι για το καλό μου ή αν δεν υπάρχει κάποιος κρυφός κακός σκοπός μέσα μου όταν Σου το ζητώ», και άλλα παρόμοια . Αυτού του είδους οι αμφιβολίες επιτρέπονται γιατί δείχνουν πως δεν έχουμε εμπιστοσύνη στο λογισμό μας. Και όταν ζητάμε κάτι από το Θεό έτσι πρέπει να του το ζητάμε.
Όπως ακριβώς η Εκκλησία είναι η συνέχεια της παρουσίας του Χριστού στο χρόνο και στο χώρο , έτσι και η προσευχή του χριστιανού πρέπει να είναι προσευχή του Χριστού, αν και αυτό προϋποθέτει αγνότητα καρδιάς , την οποία δεν έχουμε. Η προσευχή της Εκκλησίας είναι η προσευχή του Χριστού, ειδικώτερα όμως η Θεία Λειτουργία, όπου αποκλειστικά και αδιάλειπτα ο Χριστός προσεύχεται. Αλλά οποιαδήποτε άλλη προσευχή , με την οποία ζητάμε κάτι συγκεκριμένο από το θεό, είναι προσευχή γεμάτη ερωτηματικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν γνωρίζουμε τι θα ζητούσε ο Χριστός , αν βρισκόταν σε μια τέτοια περίσταση. Γι’ αυτό, πριν από τα λόγια της προσευχής μας βάζουμε ένα «εάν», που σημαίνει: Σύμφωνα με όσα εγώ καταλαβαίνω, σύμφωνα με εκείνο που γνωρίζω για το θέλημα του Θεού, θα ήθελα να γίνει έτσι αυτό το πράγμα, για να εκπληρωθεί το θέλημά Του.
Ένα τέτοιο «εάν» επίσης σημαίνει ότι περικλείω στα λόγια της προσευχής μου την επιθυμία μου να γίνει το καλύτερο δυνατό σε κάθε περίπτωση. Γι’ αυτό, Θεέ μου, Συ μπορείς να μεταβάλεις το κάθε συγκεκριμένο αίτημά μου σε ο,τιδήποτε Εσύ θα έκρινες ασύμφορο, διατηρώντας μόνο την πρόθεσή μου, που είναι να γίνει και στο θέμα αυτό το θέλημά Σου, ακόμη και τότε που τόσο ανόητα σου υποδεικνύω και το πώς θα μου άρεσε εμένα να γίνει το θέλημά Σου ( Ρωμ. 8,26 ) .
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Όταν προσευχόμαστε για να γίνει κάποιος καλά, ή να επιστρέψει από ένα ταξίδι σ’ ένα ορισμένο χρονικό διάστημα- γιατί υπάρχει σοβαρός λόγος γι’ αυτό- τότε η προσευχή μας έχει σκοπό το καλό αυτού του προσώπου. Δεν έχουμε όμως τόσο καθαρή πνευματική όραση, ώστε να διακρίνουμε το πραγματικό καλό του προσώπου και πιθανόν το χρονοδιάγραμμα που εμείς συσχετίζουμε με το πρόσωπο αυτό να είναι λανθασμένο.
Το «εάν» επίσης σημαίνει πως, σύμφωνα με τα κριτήριά μου, αυτό που Σου ζητώ είναι σωστό και σκόπιμο να γίνει έτσι, με τον τρόπο , που εγώ νομίζω. Αν όμως κάνω λάθος, να μην λάβεις υπόψη Σου τα λόγια μου, αλλά την πρόθεσή μου.
Ο Στάρετς Αμβρόσιος της Όπτινα είχε το χάρισμα να διαβλέπει ποιό ήταν το πραγματικό καλό για έναν άνθρωπο. Ο αγιογράφος της Μονής είχε πάρει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει για την πατρίδα του. Θα είχε οπωσδήποτε προσευχηθεί να φύγει σύντομα. Αλλά ο στάρετς τον καθυστέρησε επίτηδες τρεις μέρες και έτσι τον έσωσε από τη ληστεία και τη δολοφονία ,που είχε σχεδιάσει εναντίον του ένας από τους εργάτες του. Όταν ο αγιογράφος ανεχώρησε από τη Μονή ο κακοποιός είχε εγκαταλείψει την κρυψώνα του. Πέρασαν χρόνια για να ανακαλύψει ο αγιογράφος τον κίνδυνο από τον οποίο τον γλίτωσε ο στάρετς.
Μερικές φορές προσευχόμαστε για κάποιον που αγαπάμε και που έχει κάποια ανάγκη , χωρίς να μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Πολλές φορές δεν ξέρουμε και τι είναι σωστό να ζητήσουμε. Δεν βρίσκουμε λέξεις, ακόμα και για να βοηθήσουμε κάποιον που υπεραγαπάμε.



Από το βιβλίο «ΑΡΧΙΕΠ. ANTONY BLOOM ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ»
Μετάφραση από το αγγλικό
Δ΄ έκδοση Αναθεωρημένη και Βελτιωμένη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ»
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΚΑΡΕΑΣ 1989

Προσευχή γιά να σταματήσουν οι θυσίες παιδιών στην Ουγκάντα








ΠΗΓΗ.http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/2009/03/

Όταν η Liz Nabaale γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι, η ευτυχία γέμισε το σπιτικό της που το μοιράζεται μαζί με τον Henry Sserubiri στο χωριό Nakinyuguzi της Makindye, στα προάστια της πόλης Καμπάλα στην Ουγκάντα. Το αγοράκι, το οποίο είχε το όνομα Isaac Kyanakyayesu, ήταν το τέταρτο παιδί στην οικογένεια.

Αλλά ο μικρός Kyanakyayesu δεν έζησε για να γιορτάσει τα πρώτα του γενέθλια. Έξι μήνες μετά τη γέννησή του, σκοτώθηκε από τον ίδιο τον πατέρα του.

Επιστρέφοντας στο σπίτι της από την αγορά ένα απόγευμα του περασμένου Οκτωβρίου, η Nabaale βρήκε το ακέφαλο σώμα του το μωρό της σε μια πλαστική σακούλα. Σοκαρισμένη, κατέρρευσε. Η αστυνομία δήλωσε αργότερα ότι ο 30χρονος Sserubiri ήταν αυτός που αποκεφάλισε τον γιο του σε μια τελετή μαγείας. Αργότερα, ωστόσο, αποκάλυψαν ότι ο Sserubiri ήταν τακτικός χρήστης ναρκωτικών και είχε μόλις γίνει δεκτός σε ένα ψυχιατρείο.

Τέτοιες φρικτές ιστορίες για ανθρώπους και ιδιαίτερα παιδιά, που δολοφονούνται από τους γονείς, τους φίλους ή και αγνώστους σε φρικτές τελετουργίες μαγείας έχουν γίνει πλέον συνηθισμένες ειδήσεις τους τεσσάρων τελευταίους μήνες.

Πρόσφατες εκθέσεις της αστυνομίας μιλάνε για τον εντυπωσιακό αριθμό των 100 παιδιών που έχουν χαθεί στην Ουγκάντα, μόνο από το Νοέμβριο του 2008. Φοβούνται ότι πολλά έχουν ήδη δολοφονηθεί. Ογδόντα από τις περιπτώσεις αναφέρθηκαν μόνο στην Καμπάλα. [...]

Η Αστυνομία κάνει πολλές προσπάθειες να σταματήσει αυτές τις δολοφονίες. Πιο πρόσφατα, στις 9 Φεβρουαρίου ο Musa Bogere, ένας μάγος -ιατρός, συνελήφθη, καθώς ανθρώπινα μέλη βρέθηκαν μέσα σε μία τάφρο-αποχωρητήριο δίπλα στο ιερό του.

Πηγή:ReligionNewsBlog -------------------

Πρόσφατα ανκοινώθηκε ότι οι Χριστιανοί στην Ουγκάντα θα χρησιμοποιήσον την περίοδο της Σαρακοστής (που λέγεται Lent), για να προσευχηθούν να σταματήσουν οι θυσίες των παιδιών, αυτή η φρικτή πρακτική που ανθεί επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια στην χώρα αυτή της Αφρικής.

Σε επιστολή που έστειλε, την περασμένη εβδομάδα, σε όλους του ηγέτες των χριστιανικών Εκκλησιών της χώρας, ο θεωρούμενος "συντηρητικός" Αρχιεπίσκοπος της Αγγλικανικής Εκκλησίας, Henry Orombi, (φωτο) κάλεσε όλους τους χριστιανούς να προσευχηθούν κατά της μαγείας και των ανθρωποθυσιών, αναφέρει η Καθολική Υπηρεσία Πληροφοριών για την Αφρική (Catholic Information Service for Africa - CISA).

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που έδωσε τη περασμένη εβδομάδα μαζί με πεντηκοστιανούς εκκλησιαστικούς ηγέτες, ο Orombi είπε η προσευχή που ονομάστηκε "θρηνώντας για τα παιδιά της Ουγκάντα" αποτελεί μία προσπάθεια που αποσκοπεί στην ενθάρρυνση του λαού της Ουγκάντας να μετανοήσουν και να ζητήσουν από το Θεό να δώσει την συγχώρεσή Του και να θεραπεύει αυτή την γη.

"Υπάρχει απληστία, διαφθορά και απάνθρωπη δίψα να χυθεί αθώο αίμα, επειδή η κοινωνία μας έχει διαβρωθεί από την απληστία, την ασέβεια και την ηθική διαφθοράς" είπε ο Orombi.

Οι ηγέτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, της Καθολικής και της εκκλησίας των Αντβεντιστών της έβδομης ημέρας συμμετέχουν επίσης στην προσευχή των 40 ημερών.

Η Επισκοπή του Orombi είναι μία από τις πολλές «συντηρητικές» ομάδες που έχουν αγκαλιάσει τις αποσχισμένες Επισκοπικές συναθροίσεις που ήρθαν σε αντίθεση με το αμερικανικό σκέλος της Αγγλικανικής Εκκλησίας μετά την εκλογή του πρώτου ανοιχτά ομοφυλόφιλου επισκόπου το 2003 (Σ.Σ. ο γνωστός Gene Robinson που κλήθηκε από τον Ομπάμα να φέρει μία προσευχή - όχι την «επίσημη» που έφερε ο Rick Warren - στην τελετή ορκωμοσίας βλέπε άρθρο στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ).

Από το Νοέμβριο, 100 παιδιά έχουν εξαφανιστεί στην Ουγκάντα.

Πολλοί φοβούνται ότι είναι ήδη νεκρά σε τελετές μαγείας που σύμφωνα με την αστυνομία έχουν ως σκοπό την επίτευξη του πλούτου.

Πολύ πρόσφατα, στις 21 Φεβρουαρίου, το σώμα ενός 16χρονου κοριτσιού βρέθηκε στην περιοχή Kibaale της Ουγκάντα, μετά από τέσσερις ημέρες αφότου είχε εξαφανιστεί. Από την κοπέλα έλειπαν τα γεννητικά όργανα και τα δάκτυλα, ενώ το κεφάλι είχε ξυριστεί.

Τον Ιανουάριο, η αστυνομία της Ουγκάντα συγκρότησε μία ειδική ομάδα για να προλαβαίνει τις ανθρωποθυσίες ,εκπαιδεύοντας, εποπτεύοντας και βοηθώντας τις τοπικές αρχές, στο να κάνουν επιτόπιους ελέγχους στα αυτοκίνητα.

Ο Orombi ενθάρρυνε τους εκκλησιαστικούς ηγέτες της Ουγκάντα να οργανώσουν και να αφιερώσουν κάθε εβδομάδα στις εκκλησίες τους, ειδικά θέματα σχετικά με το ζήτημα της θυσίας των παιδιών, σε όλη την διάρκεια της Σαρακοστής - Lent.

"Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί στον Κύριο," γράφει ο Orombi, "για να μπει ένα τέλος στις φρικτές ανθρωποθυσίες και να παρηγορηθούν όλοι αυτοί που θρηνούν."

Πηγή:Charisma Magazine

Μολώχ εν έτει 2009... Ας ενώσουμε τις προσευχές μας...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η λίστα ιστολογίων μου

Snap Shots

Get Free Shots from Snap.com