ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!

Αυτός ο χώρος είναι αφιερωμένος σε όλους τους γονείς, τους μαθητές και τις μαθήτριες του 21ου, 22ου, 12ου,4ου, 2ου Εσπερινού Γυμνασίου, 1ου ΕΠΑΛ, 6ου ΕΠΑΛ, , 2ου Λυκείου Πατρών, του Γυμνασίου και Λυκείου Κλειτορίας , του Γυμνασίου Ψωφίδας, Λακκόπετρας και Σαγαιίκων,του 6ου , του 17ου,του 11ου ,του 18ου Γυμνασίου Πατρών,του Γυμνασίου Λάππα, του 16ου Γυμνασίου Πατρών κκαι από φέτος του 2ου Γυμνασίου Παραλίας και του ΕΠΑΛ Παραλίας!


Αγαπημένοι μου μαθητές και γονείς, εδώ θα ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες που θα πραγματοποιούμε στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών καθώς και για άλλα πολλά θέματα που μας αφορούν.

Η Θεολόγος σας
Σταυρούλα Ζευγαρά















Σελίδες

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Περιπετειώδης διαφυγή καθηγήτριας του ΑΠΘ από τους Καλάς, την ημέρα απαγωγής του Θ. Λερούνη





Περιπετειώδης διαφυγή καθηγήτριας του ΑΠΘ από τους Καλάς, την ημέρα απαγωγής του Θ. Λερούνη


Της Ειρήνης Ρακιτζή
Σ' ένα θαύμα, στην αγάπη και τη συμπαράσταση των μελών της φυλής των Καλάς, που ουσιαστικά τη φυγάδευσαν την ημέρα της απαγωγής του Έλληνα εθελοντή Αθανάσιου Λερούνη, αποδίδει τη σωτηρία της από τον ίδιο κίνδυνο, η επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Αγγλικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ελισάβετ Μελά - Αθανασοπούλου.

Η κ. Μελά, η οποία βρέθηκε στο χωριό Μπρουν των Καλάς, στις απομακρυσμένες κοιλάδες του Πακιστάν, την ημέρα της απαγωγής του Έλληνα εθελοντή, διηγήθηκε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τις στιγμές που ακολούθησαν. Μετέφερε μαρτυρίες των ντόπιων Καλάς που βίωσαν το γεγονός, αλλά και την αγωνία της για τη ζωή και την τύχη των θρυλούμενων ως γνήσιων απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι οποίοι, με πολλές δυσχέρειες, διασώζουν μέχρι σήμερα τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους.

Η καθηγήτρια του ΑΠΘ πραγματοποιεί από το 2007 πρωτογενή έρευνα για την καταγραφή της γλώσσας της φυλής και τη σύνδεσή της με την αρχαία ελληνική, ζώντας - ως ένα ακόμη μέλος τους - σε καλασικές οικογένειες. Από την 1η Αυγούστου, βρέθηκε για δεύτερη φορά στα χωριά των Καλάς και συγκεκριμένα στην κοιλάδα Μπουμπουρέτ (όπου βρίσκεται το χωριό Μπρουν), με στόχο να παραμείνει μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, προκειμένου να συνεχίσει την πολυετή της έρευνα. Ωστόσο, η παραμονή της διακόπηκε εσπευσμένα, από το φόβο του κινδύνου για τη ζωή της, αλλά και τη ζωή των μελών της «νέας» της οικογένειας.

«Οφείλω τη ζωή μου στην αγάπη και την αφοσίωση των Καλάς, όταν τα ξημερώματα της Τρίτης (σ.σ. 8 Σεπτεμβρίου, οπότε κουκουλοφόροι από τη γειτονική επαρχία Νουριστάν του Αφγανιστάν, απήγαγαν τον Αθ. Λερούνη), με την είδηση της απαγωγής και το φόνο ενός από τους δύο αστυνομικούς που φυλούσαν τον Λερούνη, όλο το χωριουδάκι, άνδρες, γυναίκες με παιδιά και μωρά, συσπειρώθηκαν γύρω από το απόμακρο σπιτάκι, όπου έμενα, για να με προστατεύσουν. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα τεταμένο και αποφάσισα να εγκαταλείψω την έρευνά μου και τους Καλάς, καθώς κινδύνευε η ζωή μου και η ζωή της καλασικής οικογένειας που με φιλοξενούσε. Άρχισα να κατηφορίζω το μονοπάτι για να φτάσω σε κάποιον δρόμο προκειμένου να αναζητήσω ένα τζιπ που θα με μετέφερε στο αεροδρόμιο του Τσιτράλ», διηγείται η καθηγήτρια.

«Εκεί, βρισκόταν ένα από τα λιγοστά καλασικά σχολεία. Ο δάσκαλος και οι μαθητές με φώναζαν να πάω μέσα για να μείνω μαζί τους, μέχρι να ησυχάσουν τα πράγματα. Αρνήθηκα, βέβαια, και προσπαθούσα να τους απομακρύνω από κοντά μου (από φόβο να μην τους θέσω σε κίνδυνο). Ηταν συγκλονιστική η ανησυχία τους για μένα. Με δάκρυα στα μάτια και με φωνές προσπάθησαν να με αποτρέψουν από την απόφασή μου να φύγω. Όταν έφτασε το τζιπ, σκαρφάλωσαν όσοι μπορούσαν για να με συνοδεύσουν», συνέχισε.

«Ισως να αποτρεπόταν η επίθεση, εάν τα χωριά των Καλάς δεν ήταν έρημα»

-----------------------------------------------------------------------------------

Σύμφωνα με την κ. Μελά - Αθανασοπούλου, την ημέρα της απαγωγής τα χωριά των Καλάς ήταν έρημα, εξαιτίας μίας κηδείας στο απομακρυσμένο χωριό Μπιριού, στην οποία είχαν συρρεύσει οι κάτοικοι όλων των χωριών και από τις τρεις κοιλάδες. «Οι κηδείες αποτελούν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τους Καλάς, διαρκούν πολλές μέρες και συμμετέχουν σε αυτές όλοι», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι «οι κουκουλοφόροι, προφανώς γνώριζαν ότι θα είχαν ελεύθερο το πεδίο πριν αποφασίσουν να επιτεθούν».

Η ίδια εκτιμά πως, πιθανώς, η απαγωγή να είχε αποφευχθεί ή τουλάχιστον να μην είχε την ίδια κατάληξη, εάν οι ντόπιοι βρίσκονταν στα σπίτια τους και για τον επιπλέον λόγο ότι οι Καλάς θα προσπαθούσαν να προστατεύσουν τον Έλληνα εθελοντή, εξαιτίας της έμπρακτης αφοσίωσης και ευγνωμοσύνης τους.

«Μία μέρα πριν από την απαγωγή (7 Σεπτεμβρίου), είχα μεταβεί με συνοδεία στο χωριό Μπιριού της κοιλάδας Μπιρίρ, για τους σκοπούς της έρευνάς μου, το οποίο όμως ήταν άδειο, όπως και τα υπόλοιπα χωριά που διασχίζαμε, καθώς όλοι οι Καλάς είχαν μεταβεί σε μία τελετή κηδείας που γινόταν εκεί. Είχε ήδη αρχίσει να νυχτώνει και εφόσον δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε, αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής με τα πόδια. Διασχίσαμε περίπου 30 χιλιόμετρα σε δύσβατο μονοπάτι, χωρίς φως, περάσαμε το χωριό Μπρουν, πριν φτάσουμε κατάκοποι στο σπίτι. Ήταν περίπου στις 5 τα ξημερώματα, όταν ο πατέρας της οικογένειας, όπου έμενα, μπήκε στο δωματιάκι και μού ανακοίνωσε ανήσυχος το δυσάρεστο συμβάν. Μαζεύτηκαν στο σπίτι περίπου 30 Καλάς και με παρακαλούσαν: 'μπάαμπα (αδελφή), μη φύγεις, πρέπει να σε σώσουμε'".

Ένα νεαρό αγόρι μετέφερε αφήγηση Καλάσας γυναίκας, που παρακολούθησε το συμβάν της επίθεσης και απαγωγής από το απέναντι σπίτι. Αναφέρθηκε στα αδίστακτα χτυπήματα των κουκουλοφόρων κατά των δύο αστυνομικών, που είχαν ως κατάληξη τον θάνατο του ενός, αλλά και στο βασανισμό του παριστάμενου Καλάς. «Μας είπαν ότι υπήρχαν παντού αίματα και ότι ένας αστυνομικός κατάφερε να διαφύγει», ανέφερε.

Η φυγή της καθηγήτριας, ύστερα απ' αυτά τα γεγονότα, θεωρούνταν ήδη δεδομένη. Σ' όλη τη διαδρομή προς το Τσιτράλ, το τζιπ που τη μετέφερε ακολουθούσε το αυτοκίνητο της αστυνομίας, που μετέφερε το νεκρό Πακιστανό φύλακα του Αθανάσιου Λερούνη, για τον ενταφιασμό του. Καλάς συνόδευσαν την καθηγήτρια μέχρι το αεροδρόμιο του Ισλαμαμπάντ, απ' όπου έσπευσε να επικοινωνήσει με την ελληνική πρεσβεία.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου του Τσιτράλ, οι απαγωγείς ζήτησαν την καταβολή λύτρων για την απελευθέρωση του Έλληνα εθελοντή, ύψους δύο εκατομμυρίων δολαρίων, καθώς και την απελευθέρωση τριών σημαντικών ηγετών των Ταλιμπάν. Όπως γίνεται γνωστό, τοπικοί άρχοντες του Τσιτράλ και μέλη της λεγόμενης Τζίργκα επισκέφτηκαν την επαρχία Νουριστάν, προκειμένου να προσπαθήσουν να επικοινωνήσουν με τους απαγωγείς και να ζητήσουν την απελευθέρωσή του.

Στα ίδια δημοσιεύματα φιλοξενούνται δηλώσεις του πρώην άρχοντα της τοπικής αυτοδιοίκησης του Τσιτράλ, Αμπντούλ Ματζίντ, ότι κατάφερε να συναντήσει τον απαχθέντα, διαβεβαιώνοντας ότι είναι καλά στην υγεία του και ότι του παρέχεται κατάλληλη τροφή και στέγη. Ο ίδιος δήλωσε ότι ο Αθανάσιος Λερούνης κρατείται στην περιοχή Γκοουαρντές του Νουριστάν.

Έκκληση για την προστασία των Καλάς

-------------------------------------------

Η κ. Μελά ελπίζει σε μία αίσια κατάληξη στο θέμα της απαγωγής και πως σύντομα θα ηρεμήσει η κατάσταση για να επιστρέψει στην περιοχή και να συνεχίσει την έρευνά της. Απευθύνει έκκληση προς την πακιστανική κυβέρνηση, καθώς και σ' αυτές του ανεπτυγμένου κόσμου να προστατεύσουν τους φιλήσυχους κατοίκους των κοιλάδων, ώστε να μην υποστούν τα δεινά ενός εσωτερικού σπαραγμού.

«Καλάς σημαίνει χαρούμενα πρόσωπα, σημαίνει μοιράζομαι και συμμερίζομαι. Διακατέχονται από το σπάνιο είδος της έμπρακτης αγάπης, γιατί στο λεξιλόγιό τους δεν υπάρχει το ρήμα ‘σ΄αγαπώ’», είπε χαρακτηριστικά.

Στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου της καθηγήτριας, βρίσκονται υπό ολοκλήρωση, για την έκδοσή τους, πέντε αναγνωστικά της γλώσσας των Καλάς και μία πλήρης γραμματική (μαζί μ' ένα απλοποιημένο καλασικό αλφάβητο), τα οποία θα παραχωρήσει στους κατοίκους των χωριών για την εκπαίδευση των παιδιών, καθώς επίσης η καταγραφή περίπου 100 παραδοσιακών καλασικών τραγουδιών, καθώς και καλασικών ιστοριών, από θρύλους της παράδοσής τους, όπως αποτυπώθηκαν από αφηγήσεις γερόντων Καλάς.

Σύμφωνα με σύγχρονη καταγραφή (2008) που πραγματοποίησε και ανακοίνωσε σε διεθνή συνέδρια η καθηγήτρια του ΑΠΘ, οι Καλάς δεν ξεπερνούν κατά πολύ τους 3.100. Ζουν σε συνολικά 15 χωριά και κάποιους μικρότερους οικισμούς, στις απομονωμένες κοιλάδες των οροσειρών του βορειοδυτικού Πακιστάν, σε υψόμετρο 2.000 - 3.000 μέτρων. Οι κοιλάδες (Μπουμπουρέτ, Μπιμπίρ, Ρουμπούρ) ανήκουν διοικητικά στην περιφέρεια του Τσιτράλ.

Οι Καλάς (Αγγλικά: Kalash, Νουριστάνι: Kasivo) είναι φυλή του ορεινού Πακιστάν και μέρους του Αφγανιστάν, η οποία ομιλεί την γλώσσα των Καλάς. Ο πληθυσμός τους ανέρχεται στις 5.000 περίπου. Παραδόξως, διαφέρουν από τις γειτονικές τους φυλές, τόσο εθνολογικά, όσο και κοινωνιολογικά (είναι πολυθεϊστές εν μέσω τεραστίου μουσουλμανικού πληθυσμού).

Οι Καλάς αποδίδουν αυτή τη διαφοροποίηση στο γεγονός ότι έχουν ελληνική καταγωγή, όπως υποστηρίζουν, αφού θεωρούν τη φυλή τους μακρινή απόγονο των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αποτελούν πληθυσμό που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον λόγω αυτού του ισχυρισμού τους, αφού έχουν γίνει αρκετές γενετικές έρευνες για να διαπιστωθεί η καταγωγή τους και ο βαθμός συγγένειάς τους με τους Έλληνες.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Θα πεθάνουν με το αιτιολογικό της αλλαγής θρησκεύματος!





Χθες σε μια σύντομη αναφορά στο μάθημα των θρησκευτικών γαι τις διώξεις που αφορούν τη θρησκευτική πίστη και τη θρησκευτική συνείδηση, οι μαθητές της Γ Γυμνασίου δεν γνώριζαν... αν πραγματοποιούνται θρησκευτικές διώξεις και μάλιστα εν έτει 2009.

Παιδιά μου, πάντα σας έλεγα ότι η γνώση αν δεν προσπαθήσουμε να τη συνδέσουμε με την σύγχρονη πραγματικότητα, αποβαίνει στείρα και ανιαρή. Διαβάστε!!!
Στο Ιράν, η 27χρονη Μεργιέμ (Μαρία) Ρόσταμπουρ και η 30χρονη Μαρζιέχ Εσμεϊλαμπάντ θα πεθάνουν με το αιτιολογικό της αλλαγής θρησκεύματος.

1 Σεπτεμβρίου 2009


Στο Ιράν, η 27χρονη Μεργιέμ (Μαρία) Ρόσταμπουρ και η 30χρονη Μαρζιέχ Εσμεϊλαμπάντ θα πεθάνουν επειδή άλλαξαν θρήσκευμα.
Σύμφωνα με την είδηση της εφημερίδας Bild, στο Ιράν, δύο γυναίκες καταδικάστηκαν σε θάνατο με την κατηγορία ότι έγιναν χριστιανές.
Η Meryem και η Marziah που κρατούνται σε φυλακή της Τεχεράνης μαστιγώνονται κάθε φορά που ο ιμάμης καλεί για προσευχή τους πιστούς μουσουλμάνους, ταπεινώνονται και τιμωρούνται με στέρηση τροφής και νερού.
Συνελήφθηκαν στις 5 Μαρτίου όταν έγινε έφοδος στο σπίτι τους και βρέθηκε εκεί η Καινή Διαθήκη. Η υπερασπιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συγγραφέας Sabatina James που αγωνίζεται για την απελευθέρωσή τους διαμαρτύρεται: «Ζουν στην απομόνωση και ανακρίνονται με τα μάτια κλειστά. 5 φορές την ημέρα, όταν ο ιμάμης καλεί σε προσευχή, μαστιγώνονται. Τους δίνουν πολύ λίγο νερό και φαγητό.»
Σύμφωνα με τους Ισλαμικούς νόμους του Ιράν, όσοι εγκαταλείπουν το ισλάμ, αν πρόκειται για γυναίκες, 5 φορές την ημέρα-τις ώρες που καλούνται οι «πιστοί» σε προσευχή- μαστιγώνονται και μέχρι να υποκούσουν (εννοεί να επιστρέψουν στο ισλάμ) ευτελίζεται η ποιότητα της ζωής τους και μειώνεται η ποσότητα φαγητού και νερού που τους παρέχεται.
Πηγή: http://haber.mynet.com/detay/dunya/bu-iki-kadin-idam-edilecek/468288

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Στην ιστοσελίδα της Sabatina James, συγκεκριμένα στη σελίδα http://www.sabatina-ev.de/Botschaft.html υπάρχει περιεκτική αναφορά στην υπόθεση. Εκεί μαθαίνουμε ότι οι δυο γυναίκες κρατούνται από τον Μάρτιο στη φυλακή Evin, αρχικά σε ένα κελί με άλλες 25 γυναίκες και στη συνέχεια σε απομόνωση, ότι η πρώτη μέρα της δίκης ήταν στις 9 Αυγούστου και ότι παρότι ο δημόσιος κατήγορος κ. Haddad πίεσε να απαρνηθούν την πίστη τους γραπτά και προφορικά, εκείνες δήλωσαν επανειλημμένα ότι «δεν μετανιώνουν για τίποτα και δεν θα αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό».
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2: Στην ιστοσελίδα http://www.isavelives.be/en/node/3401 υπάρχει παλιότερο άρθρο της 9ης Απριλίου, πριν δηλ. καταδικαστούν οι δυο κοπέλες. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε ότι οι αρχές ζήτησαν από τις οικογένειές τους 400.000 δολάρια για να τις ελευθερώσουν (οι οικογένειες δεν τα είχαν, πρότειναν να υποθηκεύσουν τα σπίτια τους αλλά αυτό δεν έγινε δεκτό) και ότι δεν τους έδιναν πρόσβαση σε δικηγόρο αλλά τους επέτρεπαν να δέχονται μια επίσκεψη την εβδομάδα και… ένα τηλεφώνημα 1 λεπτού την ημέρα η καθεμιά! Εκεί υπάρχουν και κάποιες διευθύνσεις όπου μπορούσε να απευθυνθεί κανείς μέχρι τοις 20 Μαΐου. Το άρθρο μάλλον προέρχεται από την ιστοσελίδα της Διεθνούς Αμνηστίας. Δείτε εδώ την περιληπτική αναφορά της Διεθνούς Αμνηστίας στην υπόθεση: http://www.amnesty.org/en/library/info/MDE13/030/2009/en


ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΡΑΣΗ: Ετοιμάσαμε ένα μικρό μήνυμα στην αγγλική, το οποίο μπορείτε να στέλνετε από αυτή τη σελίδα στην πρεσβεία του Ιράν στο Ηνωμένο Βασίλειο (Λονδίνο) και στη μόνιμη αντιπροσωπεία του Ιράν στον ΟΗΕ. Στις 4 Σεπτεμβρίου προσθέσαμε και το e-mail της ιρανικής πρεσβείας στις Βρυξέλλες. Η πρεσβεία του Ιράν στην Αθήνα, όπως μας είπαν τηλεφωνικά, δεν έχει ε-mail αλλά μόνο FAX, το οποίο είναι: +302106747945. Όποιοι έχουν φαξ μπορούν να στείλουν τη διαμαρτυρία τους σε αυτό. Μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο όσο το να στείλετε την παρακάτω φόρμα, αλλά έχει σημασία να το κάνετε!

Το μήνυμα διαμαρτυρίας έχει ως εξής στα ελληνικά:

«Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι από τον Μάρτιο του 2009 κρατούνται σε φυλακή της Τεχεράνης δυο γυναίκες, η 27χρονη Μεριέμ Ρόσταμπουρ και η 30χρονη Μαρζιέχ Εσμελαϊμπάντ, οι οποίες καταδικάστηκαν σε θάνατο επειδή από μουσουλμάνες έγιναν χριστιανές.

Η είδηση αυτή ήδη μεταδίδεται με μεγάλη ταχύτητα στο Ίντερνετ και προκαλεί πολλά αρνητικά σχόλια για τη χώρα σας.

Ενώνουμε τη φωνή μας με αυτή της ακτιβίστριας Sabatina James και πολλών άλλων επώνυμων και ανώνυμων, ακτιβιστών και απλών ανθρώπων, Ελλήνων και αλλοδαπών, ζητώντας να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι Μεριέμ Ρόσταμπουρ και Μαρζιέχ Εσμεϊλαμπάντ να αφεθούν αμέσως ελεύθερες.»


Για να υπογράψετε για την ελευθερία των δύο κοριτσιών κλικάρετε στον τίτλο και μεταβείτε στη σελίδα με τη φόρμα.

Όπως καταλαβαίνετε από τις σημερινές αναρτήσεις σήμερα (όπως και κάθε μέρα άλλωστε)είναι ημέρα δράσης και αλληλεγγύης. Σας ευχαριστώ.

Το χαμομηλάκι - Διαμαρτυρία για την κακοποίηση του Παιδιού


http://www.gopetition.com/online/23975.html



Το χαμομηλάκι - Διαμαρτυρία για την κακοποίηση του Παιδιού





«Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το Παρελθόν - Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε το Μέλλον».




Τα παιδιά δεν θα έχουν δεύτερη ευκαιρία.


Τα παιδιά παιδιά που κακοποιούνται σεξουαλικά στις ιστοσελίδες παιδικής πορνογραφίας δεν μπορούν να μιλήσουν για τον εαυτό τους.
Εσύ όμως μπορείς.


Με την βοήθεια σου μπορούμε να εξαλείψουμε αυτή την παρανομία.

ΔΕΝ χρειαζόμαστε τα χρήματά σου.


Την υπογραφή σου χρειαζόμαστε.


Όσες περισσότερες υπογραφές, τόσο ισχυρότερη φωνή.

Η διαμαρτυρία θα χρησιμοποιηθεί να πιέσει κυβερνητικούς, πολιτικούς, οργανισμούς, διαδικτυακούς παρόχους, εταιρείες και νομικούς, ώστε να εξαλειφθεί η παιδική πορνογραφία στο διαδίκτυο.


Μπορούμε να το πετύχουμε. Μαζί, μπορούμε να εξαλείψουμε την εμπορική εκμετάλλευση των παιδιών.


Όσο περισσότεροι συνυπογράψουμε το αίτημα τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ισχύς του!


Είναι ανάγκη όλοι μαζί, το συντομότερο, να πολεμήσουμε τις μάστιγες που ακούν στο όνομα:


- εμπορία παιδιών,

- παιδική πορνεία,

- παιδική πορνογραφία

- παιδική κακοποίηση

Για να υπογράψεις τη διαμαρτυρία κλικαρε επάνω στον τίτλο και ακολούθησε τις οδηγίες. Μην αναβάλεις. Η αναβολή είναι αδιαφορία και η αδιαφορία συνενοχή.

Σταυρούλα

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

To ΙQ δεν αρκεί. Ζήτω το ΕQ!


Όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια,


το να είσαι οργισμένος είναι εύκολο. Το να εξοργιστείς όμως με το σωστό άτομο, για το σωστό λόγο, στο σωστό βαθμό, τη σωστή στιγμή, για το σωστό σκοπό και με το σωστό τρόπο, αυτό είναι δύσκολο.

Η θεωρία της συναισθηματικής νοημοσύνης έγινε ευρέως γνωστή από τον Daniel Goleman,

•Ο Dr. Goleman, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαντ βρήκε μέσα από πολυετείς έρευνες ότι η Συναισθηματική Νοημοσύνη (EQ) σε σύγκριση με τεχνικές γνώσεις και με το δείκτη νοημοσύνης (IQ) είναι δύο φορές πιο σημαντικός παράγοντας στην επαγγελματική επιτυχία των εργαζομένων.
Τι είναι όμως Συναισθηματική Νοημοσύνη (EQ);

•Η συναισθηματική νοημοσύνη (emotional intelligence) αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να αναγνωρίζει και να κατανοεί τα συναισθήματα τόσο τα δικά του όσο και των άλλων, να τα χειρίζεται αποτελεσματικά και να δημιουργεί διαρκώς κίνητρα για τον εαυτό του.

•Σύμφωνα με τον Dr. Goleman, ένα άτομο με μέτριο IQ και υψηλό ΕQ μπορεί να είναι περισσότερο πετυχημένο από ένα ιδιαίτερα ευφυές άτομο, αρκεί να καλλιεργήσει τη συναισθηματική του νοημοσύνη!
Τα 5 “συστατικά” της Συναισθηματικής Νοημοσύνης
Για να φύγουμε λίγο από την θεωρία, και να μπούμε σε περισσότερο πρακτικά θέματα που αφορούν την εφαρμογή της έννοιας της Συναισθηματικής Νοημοσύνης στο επιχειρηματικό πεδίο, θα δούμε τις 5 “συναισθηματικές δεξιότητες” που αποτελούν την πρώτη ύλη της έννοιας της συναισθηματικής νοημοσύνης. Αυτές είναι:
•1. Η Αυτοεπίγνωση (self-awareness): αναφέρεται στην επίγνωση των συναισθημάτων, στην αυτοαξιολόγηση, και την αυτοπεποίθηση
•2. O Αυτοέλεγχος (self-regulation): αναφέρεται στην αυτοπειθαρχία, την αυτορύθμιση, την αξιοπιστία, την ευσυνειδησία, την προσαρμοστικότητα, και την καινοτομία
•3. Τα Κίνητρα συμπεριφοράς (motivation): η τάση προς επίτευξη στόχων, η δέσμευση, η πρωτοβουλία, και η αισιοδοξία
•4. Η Ενσυναίσθηση (empathy): η ικανότητα κατανόησης των άλλων, ο προσανατολισμός στην παροχή υπηρεσιών, η ενίσχυση της ανάπτυξης των άλλων, ο σωστός χειρισμός της διαφορετικότητας
•5. Οι Κοινωνικές δεξιότητες (social skills): πρόκειται για δεξιότητες επιρροής, επικοινωνίας, ηγεσίας, καταλυτικής δράσης όσον αφορά την αλλαγή, χειρισμός διαφωνιών, καλλιέργεια δεσμών, συνεργασία, ομαδικότητα
Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η διανοητική νοημοσύνη (IQ) και η συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) είναι δύο διακριτές και ξεχωριστές ικανότητες του ανθρώπου. Ωστόσο, συνδέονται μεταξύ τους καθώς η μία συμπληρώνει την άλλη.



Διαφορές μεταξύ IQ και EQ


* Ο δείκτης IQ αφορά στο αριθμητικό, γνωστικό κομμάτι, ενώ ο δείκτης EQ σχετίζεται με τα συναισθήματα.

* Η διανοητική νοημοσύνη είναι κάτι προκαθορισμένο από τη γέννηση του ανθρώπου, που εξελίσεται μέχρι κάποια ηλικία και σταματά, ενώ η συναισθηματική νοημοσύνη είναι κάτι το οποίο μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία

* Το IQ ελέγχει τη λογική, ενώ το EQ τα συναισθήματά μας τόσο απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό όσο και απέναντι στους άλλους

* Το IQ επηρεάζει ελάχιστα τις σχέσεις μας με τους άλλους, ενώ το EQ παίζει καθοριστικό ρόλο στις σχέσεις μας με τους άλλους

* Το IQ είναι απαραίτητο για τη διεκπεραίωση κάθε μορφής εργασίας, ενώ το EQ είναι απαραίτητο για τη διαχείριση κάθε μορφής σχέσης.




Χαρακτηριστικά υψηλής συναισθηματικής νοημοσύνης


Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένας άνθρωπος με υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

•Είναι διορατικός, ελέγχει τα συναισθήματά του, καταβάλλει προσπάθεια να κατανοήσει τις απόψεις και τα συναισθήματα των γύρω του και να δει τα πράγματα από τη δική τους οπτική γωνία,

•ελέγχει τις προσωπικές του προκαταλήψεις και δεν τις αφήνει να επηρεάζουν την κρίση του για τις ικανότητες των άλλων,

•είναι ικανός να συσπειρώνει και να δραστηριοποιεί τους ανθρώπους γύρω του, δεν κρατά επικριτική στάση απέναντι στους υφισταμένους του, ασκεί κριτική με εποικοδομητικά σχόλια,

•είναι ειλικρινής για τα συναισθήματα και τις προθέσεις του, είναι υποστηρικτικός, αποφασιστικός, εκφραστικός, έχει με λίγα λόγια την ευκαιρία να γίνει ένας επιτυχημένος ”ηγέτης”.
Πολλοί θα αναρωτιέστε κατά πόσο στέκουν όλα τα παραπάνω και πώς είναι δυνατόν τα συναισθήματα να συμβάλλουν στην επαγγελματικής μας ζωή.


Τη προσωπική μας ζωή την αφήνουμε προς το παρόν, αφού για τους περισσότερους η εργασία απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους. Κάποιοι ασπάζονται την πεποίθηση ότι ”στα επαγγελματικά δεν χωρούν συναισθηματισμοί”. Θα πρέπει όμως να γνωρίζετε ότι κάθε εργαζόμενος κουβαλάει στον εργασιακό του χώρο την συναισθηματική, προσωπική του agenda. Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας η συναισθηματική νοημοσύνη δεν τύχει της αναγνώρισης που της αρμόζει. Αντίθετα με την Αμερική και τώρα τελευταία τις χώρες της Σαουδικής Αραβίας όπου μεγάλες επιχειρήσεις δίνουν σημαντική βαρύτητα στη συναισθηματική νοημοσύνη όσον αφορά στη δυναμική των ομάδων εργασίας.


Πως να βελτιώσετε την συναισθηματική σας νοημοσύνη

Για να βελτιώσει κανείς τη συναισθηματική του νοημοσύνη χρειάζεται μεγάλη υπομονή και κυρίως θέληση. Μερικοί τρόποι είναι οι εξής:

* Αναγνωρίστε τα συναισθήματά σας.

* Αναλάβετε την ευθύνη των συναισθημάτων σας

* Προσπαθήστε να προβλέψετε τα συναισθήματά σας

* Προσπαθήστε να είστε λιγότερο επιθετικοί


Τι μπορείτε να πετύχετε μέσα από την ανάπτυξη της Συναισθηματικής σας Νοημοσύνης


Πάμε να δούμε μέσα από την καλλιέργεια και την ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης, ποια είναι τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει κάποιος, και πως μπορούν να τον βοηθήσουν στην εργασία του. Μέσα λοιπόν από την καλλιέργεια της Συναισθηματικής Νοημοσύνης, το άτομο έχει την δυνατότητα να:
•κατανοεί τα συναισθήματα και τα κίνητρα των άλλων
•κατανοεί τις ανάγκες και απαιτήσεις των πελατών του
•θέτει κίνητρα στον εαυτό του
•μπορεί να ελέγχει τα συναισθήματα του
•μπορεί να εργάζεται κάτω από πίεση
•μπορεί να συνεργάζεται με άλλους για την επίτευξη ενός στόχου
•μπορεί να εμπνέει και να ηγείται
•παίρνει πρωτοβουλίες
•αποκτάει επίγνωση του ρίσκου, αλλά δεν φοβάται να ρισκάρει
•αποκτάει πίστη στις ικανότητες του και αισιοδοξία
•κάνει σωστή ιεράρχηση στόχων και αναγκών
•γνωρίζει να διαχειρίζεται τις διαφωνίες
•αποκτάει ικανότητα πειθούς και επικοινωνίας



O Dr. Goleman μέσα από συνεχής έρευνες, έχει αποδείξει ότι το 80% της αποτελεσματικότητας των διοικητικών στελεχών οφείλεται στην ικανότητα συναισθηματικής νοημοσύνης που διαθέτουν. Με άλλα λόγια το επίπεδο του IQ συνεισφέρει όχι περισσότερο από 20% στην ικανότητα του ατόμου να λειτουργεί αποτελεσματικά και επιτυχημένα στο πλαίσιο της επιχείρησης.


ΥΓ. Το βιβλίο του Dr. Daniel Goleman, έχει τίτλο “Συναισθηματική Νοημοσύνη”, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “ελληνικά γράμματα”.

πηγή, πηγή

Related articles by Zemanta
•Emotional Intelligence

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Ηθική νοημοσύνη: το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σ’ ένα παιδί.




Ηθική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να ξεχωρίζεις το καλό απ’ το κακό, αλλά και να σέβεσαι τις αξίες των άλλων. Με άλλα λόγια, το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σ’ ένα παιδί.

Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τύποι νοημοσύνης.


Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα της μαθηματικής και φιλοσοφικής σκέψης, όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ή ο Μπιλ Γκέιτζ. Κάποιοι άλλοι είναι συναισθηματικά προικισμένοι, για παράδειγμα οι μεγάλοι συγγραφείς, όπως ο Τζον Στάινμπεκ και η Άιρις Μέρντοχ, άνθρωποι δηλαδή που μπορούν να αποτυπώσουν ή να μεταφέρουν το συναίσθημά τους στο ευρύ κοινό.

Επίσης, υπάρχει η πρακτική νοημοσύνη. Είναι οι άνθρωποι που δίνουν λύσεις σε προβλήματα, μπορούν να φτιάξουν ένα αυτοκίνητο, να δώσουν λύση όταν πλημμυρίσει το υπόγειο ή να λύσουν εύκολα μια εξίσωση. Επιπλέον, υπάρχει και η αισθητική νοημοσύνη, αυτή που διαθέτουν οι καλλιτέχνες, οι ζωγράφοι και οι μουσικοί.

Κάποιες φορές, ιδιαίτερα στους μουσικούς και στους συνθέτες, η ευφυΐα αυτή συνδυάζεται με μαθηματική ευφυΐα. Τέλος, υπάρχει κι ένα άλλο είδος ευφυΐας, ίσως το λιγότερο γνωστό, η λεγόμενη ηθική νοημοσύνη. Πρόκειται για το είδος εκείνο της εξυπνάδας που συνδυάζει τη δύναμη του χαρακτήρα με την ορθή κρίση, δύο προσόντα που συνήθως απαξιώνουμε γιατί δεν τα θεωρούμε και τόσο σημαντικά. Είναι η αρετή που μας μαθαίνει να κάνουμε όλα αυτά που οφείλουμε και όχι αυτά που μας αρέσει να κάνουμε.

Τι είναι η ηθική νοημοσύνη;

Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Robert Coles στο βιβλίο του The Moral Intelligence Of Children (Η ηθική νοημοσύνη των παιδιών) διατυπώνει την άποψη ότι τα παιδιά χρειάζονται κάτι περισσότερο από επιτυχία στις σπουδές τους και από την ικανότητα να τα πηγαίνουν καλά με τους άλλους για μια ικανοποιητική ζωή. Χρειάζονται συνείδηση, δηλαδή την ικανότητα να ερμηνεύουν αυτά που νιώθουν και να είναι σίγουρα γι’ αυτά που ξέρουν. Τα παιδιά με αναπτυγμένη την ηθική νοημοσύνη βιώνουν συναισθηματική ασφάλεια επειδή εμπιστεύονται την εσωτερική αίσθηση που διαθέτουν για να διακρίνουν το σωστό απ’ το λάθος, το καλό απ’ το κακό. Αυτό είναι που τα βοηθάει να αισθάνονται ισχυρούς δεσμούς με τους άλλους ανθρώπους, όπως με την οικογένεια, τους φίλους ή τους συμμαθητές τους.

Οι επτά βασικές αρετές της ηθικής νοημοσύνης


Στο βιβλίο Building Moral Intelligence (Χτίζοντας την Ηθική Νοημοσύνη) ο καθηγητής Dr Michele Borba και συγγραφέας του βιβλίου δίνει ένα σαφές πλάνο για το πώς μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά τις αρετές της ηθικής νοημοσύνης. Αυτές λοιπόν είναι επτά και καθεμία μπορεί να διδαχτεί με συγκεκριμένους τρόπους.

Ενσυναίσθηση:

Είναι η ικανότητα να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων. Για να την αποκτήσει το παιδί θα πρέπει να το βοηθήσουμε να καλλιεργήσει την ευαισθησία του, να εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του, αλλά και να του δείξουμε τον τρόπο να αναγνωρίζει τα συναισθήματα των άλλων.

Συνείδηση:

Είναι η ικανότητα να αναγνωρίζεις το σωστό και να μπορείς να το κάνεις. Πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για ηθική ανάπτυξη στην οικογένεια, να διδάξουμε στο παιδί να ξεχωρίζει το καλό απ’ το κακό και να ενισχύσουμε την ηθική του ανάπτυξη (να βοηθάει, για παράδειγμα, όσους έχουν ανάγκη).

Αυτοέλεγχος:

Είναι η ικανότητα να ελέγχουμε τις σκέψεις και τις πράξεις μας και να λειτουργούμε με τον τρόπο που έχουμε μάθει πως είναι ο σωστός.Καλό είναι να διδάξουμε ως προτεραιότητα την αρετή της αυτοπειθαρχίας. Επίσης, να μάθουμε στο παιδί να θέτει στόχους και να βάζει τα δυνατά του για να τους πραγματοποιήσει.

Σεβασμός:

Είναι το να δείχνεις πως εκτιμάς τους άλλους φροντίζοντάς τους, αλλά και μιλώντας τους με πολιτισμένο τρόπο. Για να βοηθήσουμε το παιδί θα πρέπει να του διδάξουμε το σεβασμό αφού πρώτα το… σεβαστούμε. Πρέπει επίσης να του μάθουμε την αρετή της ευγένειας δίνοντας έμφαση στους καλούς τρόπους. Είναι ένα εφόδιο που θα έχει για όλη του τη ζωή.

Καλοσύνη:

Το να νοιάζεσαι για την ευημερία και τα αισθήματα των άλλων.Διδάσκοντας στα παιδιά την αξία της καλοσύνης, αλλά και μαθαίνοντάς τα να επαναστατούν στη φτώχεια και στη μιζέρια τα εισάγουμε στη δύσκολη αξία της καλοσύνης.

Ανεκτικότητα:


Το να σέβεσαι τις αξίες και τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων ακόμη κι αν διαφωνείς με τα πιστεύω τους.Από πολύ νωρίς τα μικρά παιδιά πρέπει να μάθουν και να τους γίνει συνείδηση πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξαρτήτως χρώματος, καταγωγής, θρησκείας ή εμφάνισης.

Δικαιοσύνη:

Το να διαλέγεις την ανοιχτόμυαλη συμπεριφορά και να συμπεριφέρεσαι δίκαια στους άλλους. Μάθετε στο παιδί σας τι είναι δικαιοσύνη, διδάξτε του να συμπεριφέρεται δίκαια καθώς και τους τρόπους να αντιδρά στο άδικο.

Πώς θα χτίσετε την ηθική νοημοσύνη του παιδιού

Μια άλλη επίσης ενδιαφέρουσα άποψη για την ηθική νοημοσύνη είναι αυτή της αμερικανίδας ψυχολόγου και ειδικής σε θέματα ανατροφής Mimi Doe. «Η διανοητική και η συναισθηματική αντίληψη είναι σημαντικές», λέει η ψυχολόγος «στην ερώτηση όμως για το τι μετράει περισσότερο, το μυαλό ή η καρδιά, συνήθως ξεχνάμε την ψυχή. Και αυτή είναι που έχει τη μεγαλύτερη επίδραση στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού». Μέσω της ιστοσελίδας της για την πνευματική ανατροφή των παιδιών, η Ντο παρέχει συμβουλές και υποστήριξη στους γονείς που θέλουν να αναθρέψουν ηθικά τα παιδιά τους.

* Να σκέφτεστε θετικά

* Μάθετε να ζείτε τη στιγμή

* Κατεβάστε ταχύτητα

* Να επιβραβεύετε και τη συλλογική προσπάθεια

* Γίνετε χαρούμενοι

* Βρείτε την ψυχή σας

* Κάνετε τα πιστεύω σας πράξεις

* Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσετε…

* …και ποτέ δεν είναι αργά

Αναλυτικά τα παραπάνω εδώ

Ηθική νοημοσύνη για μια πιο έξυπνη κοινωνία

Το χτίσιμο της ηθικής νοημοσύνης δεν είναι βοηθητικό μόνο για το παιδί, αλλά και για όλη την κοινωνία. Με άλλα λόγια, η ηθική εξυπνάδα είναι το αντίδοτο στη μιζέρια και στην απώλεια της ελπίδας. Ένα ηθικά εκπαιδευμένο άτομο μπορεί να κυριαρχήσει στον άκρατο αυθορμητισμό του, να πολεμήσει τη βία και την κατάθλιψη. Είναι αντίδοτο στη βίαιη συμπεριφορά και μπορεί να δώσει υπόσταση σε μια άδεια ζωή. Η ηθική νοημοσύνη είναι ίσως η πιο ανθρωποκεντρική απ’ όλες και σίγουρα εκείνη που μπορεί να συμβάλλει στο χτίσιμο μιας πιο δίκαιης και ευτυχισμένης κοινωνίας.

Της Ελένης Χαδιαράκου

Συμπερασματικά και απλά: Να μάθουμε στα παιδιά μαςτο: “Αγαπάτε αλλήλους”

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Μητροπολίτης Δημήτριος από το Σοχό Θεσσαλονίκης, "φύλακας άγγελος" των φτωχών της Τανζανίας


"Ίσως, στη δευτέρα παρουσία, ο Χριστός να μην μας ρωτήσει πόσες νηστείες ή πόσες μετάνοιες κάναμε. Σίγουρα θα μας ρωτήσει, όμως, αν δώσαμε νερό στο διψασμένο, φαγητό στον πεινασμένο, φάρμακο στον άρρωστο, στέγη στο ορφανό". Τα λόγια αυτά του επισκόπου Διοκλείας, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Κάλλιστου Γουέδερ, αντανακλούν με τον καλύτερο ίσως τρόπο τη "φιλοσοφία" όσων έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο ιεραποστολικό έργο. Και δεν είναι πολλοί. Ένας από αυτούς είναι και ο καταγόμενος από τον πανέμορφο ορεινό Σοχό Θεσσαλονίκης, Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως και Σεϋχέλλων Νήσων κ. Δημήτριος, ο οποίος εδώ και τεσσεράμισι χρόνια κάνει "μικρά θαύματα" στην Τανζανία.

Ένα έργο αντάξιο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, του Πατριαρχείου της αγάπης, της προσφοράς και της ελπίδας για τους λαούς της αφρικανικής ηπείρου, που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.

Στη χώρα αυτή, γνωστή σε όλο τον κόσμο για το οροπέδιο Σερεγκέτι και τον κρατήρα Γκορογκόρο, με το ένα τρίτο της να καλύπτεται από εθνικά πάρκα και καταφύγια θηραμάτων- προορισμός αγαπητός για εκλεκτούς τουρίστες- οι πολλαπλές ανάγκες των γηγενών είναι αδιανόητες για εμάς, που ζούμε στον πολιτισμένο κόσμο.

Στη χώρα αυτή της Ανατολικής Αφρικής, των σαράντα εκατομμυρίων κατοίκων, δύο στα δέκα παιδιά πεθαίνουν από τη μάστιγα του AIDS, άλλα πεθαίνουν από ασιτία, αβιταμίνωση, έλλειψη καθαρού πόσιμου νερού, τροπικές ασθένειες. Οι γυναίκες, κατά μέσο όρο, ζουν περίπου 45 χρόνια.

Συνηθισμένη εικόνα σε κάθε βήμα στους δρόμους ακόμη και της πρωτεύουσας Νταρ ελ Σαλάαμ, που σημαίνει "Πόλη της Ειρήνης", παιδιά ανάπηρα από πολιομυελίτιδα να σέρνονται κυριολεκτικά στη γη.

Η βοήθεια της ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας δίνεται αδιακρίτως θρησκείας και φυλής, όπως άλλωστε και στις σαράντα από τις πενήντα τρεις χώρες της Αφρικής, όπου αναπτύσσεται συνεχώς το ιεραποστολικό έργο και επί των ημερών του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρου Β΄.

Δεκάδες γεωτρήσεις για την εξασφάλιση καθαρού πόσιμου νερού, συσσίτια για χιλιάδες παιδιά, επτά σχολεία, δύο ορφανοτροφεία, δέκα εκκλησίες, ιατρικές κλινικές, προγράμματα για φορείς του AIDS και καρκινοπαθή παιδιά, συνθέτουν -μεταξύ άλλων- το έργο ανιδιοτελούς αγάπης της Ιεραποστολής του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Τανζανία.

Στόχος εφικτός, όπως εκτιμά ο Μητροπολίτης, έως το 2010 να προσφερθεί καθαρό πόσιμο νερό σε περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους.

Η αναγνώριση των τοπικών αρχών είναι μεγάλη. Στην Ιρίγκα, μία εύφορη, πλην πάμφτωχη, περιοχή στην ενδοχώρα της Τανζανίας, όπου πριν από λίγα χρόνια κανείς δεν ήξερε την Ορθόδοξη Εκκλησία, σε ένα νέο γυμνάσιο για 2.100 μαθητές, που οικοδομήθηκε από την Ιεραποστολή, στο Κινταμάλι, ως ελάχιστο δείγμα εκτίμησης, οι τοπικές αρχές έδωσαν το όνομα του Μητροπολίτη Δημήτριου.

Το τρίτο δημοτικό σχολείο στην περιοχή θα εγκαινιαστεί τον Ιούλιο από τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, ο οποίος στηρίζει το θεάρεστο έργο, όπως και πολλές άλλες Μητροπόλεις της Βορείου Ελλάδος, και όχι μόνο.

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του κ. Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, ο Νομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης προσέφερε χρήματα για τη διάνοιξη τριών νέων πηγαδιών και την κατασκευή άλλων τριών κατοικιών. Στο πλευρό του είναι και οι συντοπίτες του από το Σοχό, με το δήμαρχο Θεοφάνη Παπά να πρωτοστατεί.

"Με τη συμπαράσταση της Εκκλησίας της Ελλάδας, αλλά και τη συγκινητική ανταπόκριση του απλού κόσμου, από κάθε γωνιά της πατρίδας, από την Κύπρο και τη Διασπορά, συνεχίζουμε το έργο μας", δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μητροπολίτης Δημήτριος, μνημονεύοντας και τη στήριξη των λίγων, αλλά εκλεκτών Ελλήνων της Τανζανίας.

Οι δράσεις όμως δεν σταματούν εδώ. Στο νέο Ιεραποστολικό Κέντρο στους πρόποδες του όρους Κιλιμάντζαρο, στην Αρούσα, κατασκευάζεται μία ακόμη κλινική και ένα νηπιαγωγείο. Έντεκα καινούργια πηγάδια ανοίγουν σε μία άλλη απομακρυσμένη πάμφτωχη περιοχή, στο Μαφρούτο.

"Εκεί, οι γηγενείς ζούνε ξεχασμένοι από τους ανθρώπους, όχι όμως και από το Θεό, που μας οδήγησε εκεί. Τόση φτώχια δεν έχω δει πουθενά", σημειώνει χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Δημήτριος.

"Για να φτάσουμε στον προορισμό μας- λέει- καθώς δρόμος δεν υπήρχε, ανεβήκαμε με τζιπ την κοίτη ενός ποταμού. Τώρα χτίζουμε και εκεί ένα σχολείο".

Όλες τις δυσκολίες, ο Μητροπολίτης Δημήτριος έχει μάθει να τις αντιμετωπίζει με καρτερικότητα, προσευχή και πολλές φορές με δάκρυα, πάντα όμως "έρχεται το έλεος του Θεού και προχωράμε", όπως λέει με ευλάβεια.

Μονάκριβη ανταμοιβή για τον ίδιο είναι η ανόθευτη αγάπη των γηγενών και η χαρά που εκδηλώνουν προσερχόμενοι στην εκκλησία, έχοντας διανύσει με τα πόδια ξυπόλητα, κάτω από τον καυτό ήλιο, δεκάδες χιλιόμετρα, με χαμόγελο στα χείλη και την ευχή "Μούγκου ακού μπαρίκι Σάνα" (να σας ευλογεί ο Θεός Κύριε).

Και να σκεφτεί κανείς ότι μόλις πριν από πέντε χρόνια στην Τανζανία υπήρχαν μόνο 300 Ορθόδοξοι και μία εκκλησία. Σήμερα, οι πιστοί μετράνε χιλιάδες.

Για όσους επιθυμούν να συμβάλουν στο έργο της Ιεραποστολής της Τανζανίας οι λογαριασμοί τραπέζης είναι: ALPHA BANK 714-00-23 10010 680 και EUROBANK : 0026-0124-37-0100969481. Αρκεί να αναφέρουμε ότι μόλις 3 ευρώ στοιχίζει ένα εμβόλιο της ανεμοβλογιάς, δέκα ευρώ ο ορός για την ελονοσία, 100 ευρώ μια χημειοθεραπεία, 150 ευρώ στοιχίζει ένα αναπηρικό καροτσάκι, ενώ 1.500 ευρώ είναι αρκετά για τη διάνοιξη ενός πηγαδιού, που μπορεί να αποβεί σωτήριο για χιλιάδες κατοίκους απομακρυσμένων περιοχών της Τανζανίας.

"Πάντοτε με τις ευλογίες του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας, του πνευματικού πατέρα της Αφρικής, με τη βοήθεια του Θεού, επιτελούμε το έργο του. Και μην ξεχνάτε ότι κάθε παιδί της Τανζανίας είναι ένα δικό μας παιδί, ένα δώρο του Θεού στο κόσμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κοντά τους, προσφέροντας, με τη βοήθειά σας, αγάπη και ζωή", τονίζει ο Μητροπολίτης Δημήτριος, ο οποίος νιώθει ζηλευτή, θα έλεγε κανείς, πληρότητα στην καρδιά του.

"Εμείς, στην Τανζανία, κάθε ημέρα έχουμε μικρές Αναστάσεις και αυτό είναι που μας δίνει ανείπωτη χαρά",καταλήγει.

http://www.athos.gr/s_articles-t_view-id_1323.html

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Research From Dr. Masaru Emoto, says that human thoughts are directed at water before it is frozen, images of the resulting water crystals will be beautiful or ugly depending upon whether the thoughts were positive or negative. Emoto claims this can be achieved through prayer, music or by attaching written words to a container of water. Since 1999 Emoto has published several volumes of a work titled Messages from Water, which contains photographs of water crystals next to essays and "words of intent".

http://www.masaru-emoto.net/english/e_ome_home.html

O Ιάπωνας επιστήμονας Dr. Masaru Emoto επιχείρησε κάτι που μέχρι σήμερα ήταν αδιανόητο: να αποδείξει ότι το νερό είναι μια ζωντανή οντότητα που ανταποκρίνεται συνειδητά όχι μόνο στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος αλλά και στις ανθρώπινες ψυχικές ενέργειες!
Με τη μέθοδο της σύγχρονης επιστήμης και επιστρατεύοντας ένα προηγμένο τεχνολογικά όργανο, τον αναλυτή μαγνητικού συντονισμού, ερευνά την κρυσταλλική δομή του νερού και αποτυπώνει φωτογραφικά τις αλλαγές που επιφέρουν σε αυτό οι ποικίλες περιβαλλοντικές επιδράσεις. Και όμως, το νερό είναι ζωντανό, καταλαβαίνει, νοιώθει, ακούει, διαβάζει ανάλογα πάντα με τα ερεθίσματα που δέχεται. Παρακάτω ακολουθούν φωτογραφίες των κρυστάλλων του νερού από το βιβλίο του Dr. Emoto που το αποδεικνύουν:

Το νερό της καθημερινής μας ζωής (Πόσο υποφέρει το νερό από την ρύπανση του περιβάλλοντος).
Το νερό στη φύση.
Το νερό ακούει ήχους και μουσική;
Το νερό ξέρει να διαβάζει;
Πώς αντιδράει το νερό δείχνοντάς του ονόματα ανθρώπων;




Και όμως το νερό ακούει ήχους και μουσική!


Είναι αλήθεια;
Αν ναι πως αντιδρά στο άκουσμα μουσικής; Μέσα από μια σειρά πειραμάτων το νερό μας δείχνει καθαρά ότι όχι μόνο ακούει ήχους αλλά και μουσική. Όπως και ο άνθρωπος αντιδράει ευχάριστα ή δυσάρεστα σε διαφορετικά ακούσματα μουσικής.
Είναι άραγε πιθανόν ο λόγος που οι άνθρωποι αισθάνονται χαρά όταν ακούνε μουσική, να είναι επειδή το νερό που περιέχεται στο σώμα τους να υφίσταται κάποια αλλαγή;
Οι δονήσεις της μουσικής και των λόγων, που μεταφέρονται μέσω του αέρα, επηρεάζουν το νερό περισσότερο από κάθε άλλο στοιχείο!
Οι φωτογραφίες των κρυστάλλων του νερού αποτελούν μια εξαιρετικά αποτελεσματική μέθοδο παρατήρησης της επίδρασης που έχουν η μουσική και τα λόγια στο νερό και αποδεικνύουν ότι το νερό ακούει!


Φωτογραφία κρυστάλλου νερού βρύσης
πριν από προσευχή.








Φωτογραφία κρυστάλλου νερού βρύσης
μετά από προσευχή.







Μπαχ, ''Αρια για τη χορδή του Χολ''
Ο κρύσταλλος δείχνει να έχει
μαγευτεί από το άκουσμα της μουσικής
αυτού του πασίγνωστου έργου για βιολί.





Ηeavy Metal, Μουσική
Γεμάτη θυμό μουσική.. Η εξαγωνική
δομή αυτού του κρυστάλλου
διασπάστηκε κυριολεκτικά σε
κομμάτια. Το νερό φαίνεται να αντιδρά
αρνητικά στο άκουσμά της.





''Αγάπη / Εκτίμηση''
Τίποτα πιο σημαντικό από την
αγάπη και την ευγνωμοσύνη.
Αυτός ο αληθινά όμορφος
κρύσταλλος μας δείχνει ότι
το νερό το καταλαβαίνει αυτό.






''Ηλίθιο''
(Αγγλική γλώσσα)
Το νερό της 1ης φωτογραφίας μοιάζει πολύ με το νερό της φωτογραφίας που εκτέθηκε σε Heavy Metal μουσική που οι στίχοι της είχαν την ίδια έννοια με την έκφραση ''Ηλίθιο''. Η λέξη ηλίθιο της 2ης φωτογραφίας που είναι στα Αγγλικά αλλάζει τον κρύσταλλο γιατί η ετυμολογία της λέξης έχει διαφορά σε σχέση με τη λέξη ''Ηλίθιο'' στην Ιαπωνία.




Φανταστείτε λοιπόν πόσο επηρεάζεται ο άνθρωπος που αποτελείται περίπου από 70% νερό!

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Πέντε χρόνια από την τραγωδία στο Μπεσλάν




Η κόλαση λέγεται Μπεσλάν
Σπάραξαν οι καρδιές για τα παιδιά της Βόρειας Οσετίας

Ήταν Τετάρτη 1η Σεπτεμβρίου όταν η εμπόλεμη ζώνη της Τσετσενίας «πέρασε» αιφνιδιαστικά τις πύλες ενός ήσυχου σχολείου της Βόρειας Οσετίας. Τα μάτια του πλανήτη καρφώθηκαν στην εικόνα των παιδιών του Μπεσλάν. Ο ρωσικός λαός μούδιασε, ο Τύπος κατέκρινε το Κρεμλίνο για το χειρισμό της κρίσης και τη λογοκρισία. Και ο Βλαντίμιρ Πούτιν πήρε λαβή για να ενισχύσει την προεδρική εξουσία...

Τσετσένοι αυτονομιστές εισβάλλουν στο σχολείο του Μπεσλάν και υπό την απειλή των όπλων εξαναγκάζουν παιδιά, γονείς και καθηγητές να συγκεντρωθούν στο γυμναστήριο του μαρτυρίου. Η ζέστη είναι αφόρητη και οι όμηροι λιποθυμούν. Επί τρεις ημέρες θα παραμείνουν δίχως τροφή και νερό. Οι απαγωγείς πυροβολούν διαρκώς στον αέρα προς αποφυγή εφόδου των ρωσικών ειδικών δυνάμεων.

Οι φρενήρεις μεσολαβητικές προσπάθειες αποβαίνουν άκαρπες. Δύο ημέρες μετά την κατάληψη του σχολείου, πρωί Παρασκευής, οι Τσετσένοι αυτονομιστές συναινούν τελικά στη είσοδο διασωστών για την περισυλλογή των πρώτων νεκρών. Ξαφνικά το σχολείο του Μπεσλάν σείεται από εκρήξεις και πυροβολισμούς. Κανείς δεν γνωρίζει τι συμβαίνει.

Η σειρά εξέλιξης των γεγονότων δεν έχει έως σήμερα αποσαφηνιστεί. Αυτόπτες μάρτυρες έχουν δηλώσει πως ένας από τους εκρηκτικούς μηχανισμούς του γυμναστηρίου έπεσε και ανατινάχθηκε. Φαίνεται πως ακολούθησε και δεύτερη έκρηξη. Η οροφή του γυμναστηρίου κατέρρευσε και ο όμηροι άρχισαν να τρέχουν τρομοκρατημένοι προς κάθε κατεύθυνση.

Οι απαγωγείς ανοίγουν πυρ αδιακρίτως και οι κυβερνητικές δυνάμεις απαντούν. Εν μέσω της ανταλλαγής πυρών η ζώνη ασφαλείας σπάει και συγγενείς των ομήρων εισέρχονται στο σχολείο. Συγκλονιστικές εικόνες των ομήρων του Μπεσλάν που τρέχουν μακριά από την κόλαση. Ημίγυμνα παιδιά με αίμα στο σώμα αναζητούν την ασφάλεια, ασθενοφόρα και στρατιωτικά οχήματα μεταφέρουν τους τραυματίες σε παρακείμενα νοσοκομεία.

Την ώρα εκείνη κανείς δεν φαντάζεται τον τελικό απολογισμό των 326 νεκρών, εκ των οποίων οι μισοί είναι παιδιά. Όταν οι ειδικές δυνάμεις περνούν (το Σάββατο) τα συντρίμμια του γυμναστηρίου βρίσκονται απέναντι σε εκατοντάδες σορούς. Τα πτώματα είναι σε τέτοιο βαθμό απανθρακωμένα που έως και 72 ώρες μετά τη λήξη του θρίλερ εκατοντάδες άνθρωποι δεν γνωρίζουν εάν τα παιδιά ή οι συγγενείς τους είναι ζωντανοί.

Το μεσημέρι της Παρασκευής το μεγαλύτερο τμήμα του σχολείου τελεί πλέον υπό έλεγχο, ορισμένοι απαγωγείς έχουν διαφύγει, ενώ άλλοι οχυρώνονται στο υπόγειο. Συνολικά 29 εξτρεμιστές σκοτώθηκαν κατά την έφοδο, η οποία σύμφωνα με το Κρεμλίνο δεν ήταν προαποφασισμένη. Στο Μπεσλάν κηρύχθηκε πένθος 40 ημερών και σύσσωμη η Ρωσία έγινε μία φωνή κατά της τρομοκρατίας. Ο Βλ.Πούτιν τελικώς συναίνεσε στη διεξαγωγή κοινοβουλευτικής έρευνας και τον Οκτώβριο απαγγέλθηκαν οι πρώτες κατηγορίες κατά αστυνομικών.

Πέντε χρόνια από την τραγωδία στο Μπεσλάν
Πλήθος επιζώντων και συγγενών των θυμάτων της σφαγής του Μπεσλάν συγκεντρώθηκαν με λουλούδια στα χέρια σήμερα, πέμπτη επέτειο της τραγωδίας, στα ερείπια του σχολείου Νο.1, όπου την 1η Σεπτεμβρίου 2004 ομάδα Τσετσένων και Οσέτιων ανταρτών συνέλαβε και κράτησε επί τρεις ημέρες 1.000 περίπου ανθρώπους ομήρους, για να ακολουθήσει η αμφιλεγόμενη επέμβαση των ρωσικών δυνάμεων ασφαλείας και η αιματοχυσία.
Οι συγγενείς των 332 θυμάτων, ανάμεσά τους 186 παιδιά, εκφράζουν τη λύπη τους για το ότι οι ρωσικές αρχές δεν έχουν διδαχθεί από την τραγωδία της κωμόπολης της Βόρειας Οσετίας, καθώς και για το ότι καμία ανεξάρτητη έρευνα δεν έχει ρίξει φως στις συνθήκες της σύλληψης των ομήρων και της επέμβασης των ρωσικών δυνάμεων ασφαλείας και της πιθανής εμπλοκής των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών.

"Εδώ και πέντε χρόνια , μετά το Μπεσλάν, νομίζαμε ότι ο κόσμος θα άλλαζε. Αλλά, τόσα χρόνια μετά, βλέπουμε ότι τίποτε δεν άλλαξε. Συνεχίζουμε να φοβόμαστε να στείλουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, διότι σημειώνονται όλο και πιο τρομακτικές και ύπουλες τρομοκρατικές ενέργειες στον Βόρειο Καύκασο", δήλωσε η Βαλεντίνα Οστάνι, που συνόδευε τον γιο και τον ανηψιό της στην τελετή.

Εάν αυτή η τραγωδία και η αιματηρή της κατάληξη σήμαναν την αρχή μιας σειράς από νίκες της Μόσχας εναντίον των τσετσένων ανταρτών - κυρίως με τον θάνατο το 2006 του οργανωτή της σφαγής, του πολέμαρχου Σαμίλ Μπασάγεφ- ο ρωσικός Καύκασος γνωρίζει τους τελευταίους μήνες νέο κύμα τρομοκρατικής βίας. Σύμφωνα με στοιχεία του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, από τον Ιούνιο, τουλάχιστον 259 άνθρωποι σκοτώθηκαν στον ρωσικό Καύκασο, ανάμεσά τους 109 αστυνομικοί και στρατιώτες και 110 ένοπλοι.

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=77976

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης (Μέρος 2ο)


το κελάκι του Γέροντα

Τα πνευματικά χαρίσματα του Γέροντα

Ο μακαριστός Γέροντας Ιάκωβος έζησε οσίως σαράντα περίπου χρόνια στη Μονή του Όσιου Δαυΐδ, έχοντας προηγουμένως ζήσει «ευαγγελικώς» στον κόσμο τριάντα δύο χρόνια. Δούλεψε στον Κύριο τηρώντας από τη νεότητα έως το γήρας την προθυμία της ασκήσεως. Μιμήθηκε τον όσιο Δαυΐδ, και βάδισε στα ίχνη του. Οι ασκητικοί του αγώνες ήταν εφάμιλλοι των παλαιών οσίων πού αναφέρονται στα Γεροντικά, αλλά και οι εναντίον του επιθέσεις, πνευματικές και αισθητές, οι ποικίλοι πειρασμοί, δοκιμασίες και κακοπάθειές του ήταν ανάλογες με αυτές πού αντιμετώπισαν πολλοί θεοφόροι Πατέρες. Όσο όμως μεγάλωναν οι δοκιμασίες, οι ασθένειες και τα βάσανα του, τόσο ο θεός τον χαρίτωνε με σπάνια πνευματικά χαρίσματα, όπως της διοράσεως και προοράσεως, της διακρίσεως και της παραμυθίας, και τόσο περισσότερες ήταν οι θεοπτείες πού είχε και οι θεοσημείες πού επιτελούσε με την προσευχή του, αλλά και τόσο μεγαλύτερη γινόταν η ακτινοβολία του. Στη Μονή προσέρχονταν για να τον δουν εκατοντάδες απλοί άνθρωποι του λαού, αλλά και πατριάρχες και αρχιερείς, κληρικοί κάθε βαθμού και μοναχοί, άρχοντες και ανώτατοι δικαστές, καθηγητές Πανεπιστημίου και επιστήμονες. Όλοι φεύγοντας από τη Μονή κι έχοντας δει το Γέροντα Ιάκωβο αισθάνονταν ότι έφευγαν από ένα είδος Παραδείσου. Ό καθένας εύρισκε κοντά στο Γέροντα τη βοήθεια πού χρειαζόταν. Οι πονεμένοι εύρισκαν με τους παραμυθητικούς του λόγους την παρηγοριά και την ανακούφιση, οι δαιμονισμένοι εύρισκαν με τις ευχές του την απελευθέρωση από τα δαιμόνια και τη θεραπεία τους, οι ασθενείς εύρισκαν με την παρρησία της προσευχής του την ίαση και την υγεία, οι ταλαιπωρημένοι από τα διάφορα βιοτικά προβλήματα τους εύρισκαν με την ευλογία του την αναψυχή, την ψυχική τους Ισορροπία, την ενδυνάμωση, τη λύση των προβλημάτων τους. Οι φτωχοί εύρισκαν με τη συνεχή και αγόγγυστη ελεημοσύνη του τη λύτρωση από τη θλίψη της φτώχειας και την απελευθέρωση από τα βάρη των χρεών τους. Πολλά άτεκνα ζευγάρια μετά την προσευχή, τις ευχές και την ευλογία του αποκτούσαν τέκνα χαριτωμένα. 'Αλλά και για όσους είχαν τα κατάλληλα μάτια να δουν, ή παρουσία και μόνο του Γέροντα, ή θεωρία του, αποτελούσε ευλογία θεού, φανέρωση των θείων ενεργειών, παρουσία του θεού στη γη. Ιδού τι αναφέρει σχετικώς στην από 14.2.1994 επιστολή του προς την Ιερά Μονή του Όσιου Δαυΐδ ο οικουμενικός πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος: «...Δια τον μακαριστόν Γέροντα με την φωτεινήν μορφήν ισχύει εκείνο το οποίον έγραφεν ο ιερός Χρυσόστομος δια τον άγιον Μελέτιον Αντιοχείας: "Ου γαρ διδάσκων μόνον, ουδέ φθεγγόμενος, αλλά και δρώμενος απλώς, ικανός ή άπασαν αρετής διδασκαλίαν εις την των ορώντων ψυχήν εισαγαγείν".

Ή οσιακή κοίμηση του


Αντάξια της θαυμαστής ζωής του ήταν και η οσιακή κοίμηση του Γέροντα, την οποία προγνώριζε, γι' αυτό και παρακάλεσε αγιορείτη ιεροδιάκονο πού εξομολόγησε το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1991, εκείνης της τελευταίας ημέρας της επιγείου ζωής του να μείνει στο Μοναστήρι ως το απόγευμα για να τον «ντύσει».Και πράγματι στις 4.17 το απόγευμα σαν πουλάκι παρέδωσε το πνεύμα. Ό μακαριστός Γέροντας άφησε το φθαρτό αυτό κόσμο του πόνου κι έφυγε για την αιώνια ανάπαυση, στο Θεό.
Το λείψανο του ήταν λαμπερό, εύκαμπτο, ζεστό, οσιακό και η ιαχή πού έβγαινε από τα χείλη χιλιάδων ανθρώπων «άγιος άγιος... είσαι άγιος» αποτελούσε μία ομόφωνη μαρτυρία της συνείδησης των πιστών για το μακαριστό πλέον Γέροντα Ίάκωβο. Αλλ ο άγιος Γέροντας συνεχίζει και μετά την οσιακή κοίμηση του, όπως το ομολογούν εκατοντάδες πιστοί να τους ευεργετεί με την παρρησία πού έχει στο Θεό. Στη Μονή του Όσιου Δαυΐδ υπάρχουν τουλάχιστον τριακόσιες μαρτυρίες πιστών, πού ο Γέροντας Ιάκωβος τους βοήθησε. Οι μαρτυρίες αυτές, πού περιέχονται σε επιστολές των ίδιων των ευεργετηθέντων ή κατεγράφθηκαν μετά από προφορικές διηγήσεις τους, έχουν σχέση με θεραπείες, ευεργετικές επεμβάσεις, ή μεταθανάτιες εμφανίσεις του Γέροντα.

Ή παρρησία του π. Ιακώβου στο Θεό-Σύγχρονες μαρτυρίες

1.Ό ιερεύς π. Ιωάννης Βερνέζος, εφημέριος του Προσκυνηματικού Ιερού Ναού του Άγιου Ιωάννου του Ρώσου στο Προκόπι της Ευβοίας ανέφερε τα εξής: «Είχα ένα ογκίδιο στο δεξί μου χέρι. Έκτος των κινδύνων πού έκρυβε, ήταν και αντιαισθητικό. Γι' αυτό, όταν οι χριστιανοί μου φιλούσαν το χέρι, το κάλυπτα με το ράσο μου. Την ημέρα της κηδείας του Γέροντος Ιακώβου (22.11.1991) παρεκάλεσα το Γέροντα για το θέμα αυτό. Και καθώς ασπαζόμουν το ιερό σκήνωμα του, ακούμπησα το χέρι μου πάνω στο λείψανο του. Από εκείνη τη στιγμή το ογκίδιο άρχισε να υποχωρεί, ώσπου εξαφανίστηκε. Μεγάλη ή χάρη του οσίου Γέροντα. "Ας έχουμε την ευχή του!».
2. Ή κ. Ανδρομάχη Πασχάλη, κάτοικος Λίμνης Ευβοίας, σε επιστολή πού έστειλε στη Μονή γράφει τα έξης:«Στις 18 Νοεμβρίου 1993 παρουσιάστηκε στην άκρη της γλώσσας μου ένα μικρό κεράτινο ογκίδιο. Περνώντας οι μέρες αυτό μεγάλωσε, κρεμόταν μπροστά στη γλώσσα μου και με ενοχλούσε στην ομιλία, την ώρα πού έτρωγα και όταν έπινα νερό. Πέρασαν δυο μήνες από την ημέρα πού το πρωτοείδα, το ογκίδιο εξακολουθούσε να υπάρχει και ή ψυχολογική μου κατάσταση ήταν πολύ άσχημη. Μέσα στη μεγάλη ψυχολογική ένταση πού βρισκόμουν, κι ενώ σκεπτόμουν ότι από Δευτέρα έπρεπε να πάω στην Αθήνα για γιατρό, άρχισα να λέω το πρόβλημα μου στον παππού Ίάκωβο κοιτάζοντας μία μικρή φωτογραφία του πού είχα απέναντι στο τραπέζι μου. Τον παρακάλεσα να με βοηθήσει, να μην αρχίσω τις ατέλειωτες εξετάσεις στους γιατρούς πού χρειάζονται για τέτοιου είδους περιστατικά και κατά τις δυο τα μεσάνυκτα ανέβηκα για ύπνο στο δωμάτιο μου. Το πρωί πού σηκώθηκα, την ώρα πού έπινα καφέ, διαπίστωσα ότι δεν με ενοχλούσε τίποτα στη γλώσσα μου. Όλο αγωνία πήγα στον καθρέφτη και είδα ότι το ογκίδιο πού είχα εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ούτε σημάδι. Έτσι απλά παρακάλεσα τον άγιο Ιάκωβο να με βοηθήσει, κι αυτός έτσι απλά με βοήθησε.»
3. Ό πανιερώτατος μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος σε μία από τις επισκέψεις του στη Μονή, ως αρχιμανδρίτης τότε, ανέφερε μεταξύ άλλων θαυμάτων πού επιτελεί ο άγιος Γέροντας Ιάκωβος σε Κυπρίους αδελφούς μας, τους οποίους αγαπούσε πολύ, και το εξής θαυμαστό:«Είχα φέρει στην Κύπρο λάδι από το καντήλι του τάφου του Γέροντα. Το 1993 με πήρε στο τηλέφωνο ο εφημέριος του Ιερού Ναού του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Λάρνακος, ο π. Παναγιώτης Ζάρος, και μου είπε: «Πάτερ Νεόφυτε, δεν είμαι καλά. Έχω ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας, αλλά δεν το λέω. Έχω ραγάδες στο έντερο και έχω μεγάλη αιμορραγία. Και αυτές τις ημέρες έχω έντονους πόνους και μεγάλη ροή αίματος, και σε παρακαλώ κάνε μια παράκληση στον άγιο Γεώργιο, πού ζεις στο μοναστήρι του, και στον πατέρα Ιάκωβο να μου δίνουν υπομονή, γιατί όταν πονώ υποφέρω πολύ και φωνάζω και στενοχωρούνται και ή παπαδιά και τα παιδιά μου».Λυπήθηκα πολύ και του είπα ότι θα κάμω παράκληση και θα του πήγαινα λαδάκι από το καντήλι του πατρός Ιακώβου, για να σταυρωθεί. Αυτά είπα και έκλεισα το τηλέφωνο. Μετά από δέκα πέντε λεπτά ο π. Παναγιώτης ήρθε στο μοναστήρι και μου είπε: «Ήρθα να πάρω το λαδάκι του Γέροντα μόνος μου, γιατί πιστεύω πολύ σε αυτόν τον άνθρωπο, ότι ο Θεός τον χαρίτωσε και θα με βοηθήσει». Του έδωσα λάδι και σταυρώθηκε στο μέτωπο και έφυγε. Το βράδυ με πήρε στο τηλέφωνο και μου είπε χαίροντας και κλαίοντας ότι ή ροή του αίματος σταμάτησε. Από τότε έγινε τελείως καλά. Ό π. Παναγιώτης υπέφερε από αυτό από τα εφηβικά του χρόνια και τώρα ήταν περίπου 40 ετών. Όταν έγινε καλά υποσχέθηκε να τελεί θεία Λειτουργία και μνημόσυνο στο Γέροντα Ιάκωβο κάθε χρόνο σαν αυτή την ήμερα της θεραπείας του. Όταν όμως πέρασε ένας χρόνος από το θαύμα αυτό ο π. Παναγιώτης ξέχασε την υπόσχεση του. Τη θυμήθηκε όταν εκείνη την ημέρα (στο χρόνο επάνω) του παρουσιάσθηκε ελάχιστο αίμα. Εκπλήρωσε την υπόσχεση του και η ροή του αίματος σταμάτησε. Από τότε το θυμάται κάθε χρόνο και επιτελεί θεία Λειτουργία και μνημονεύει το Γέροντα ανάμεσα στους Άγιους.
4. Ό κ. Γιώργος Ίωαννίδης, γιατρός παθολόγος από το Βόλο, (προσωπικός τότε γιατρός του τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος και τώρα Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου) ανέφερε μεταξύ άλλων και τα έξης:«Φεύγοντας από τη Μονή του Όσιου Δαυΐδ, οπού είχα έλθει με την οικογένεια μου για προσκύνημα το Σεπτέμβριο του 1997, κι ενώ βρισκόμουν στην πύλη της αισθάνθηκα μέσα μου μια δυνατή επιθυμία να πάω να ξαναπροσκυνήσω τον τάφο του Γέροντα Ιακώβου. Αισθανόμουν όπως αισθάνεται κάποιος πού ξέχασε πίσω του κάτι πολύτιμο και θέλει να γυρίσει να το πάρει. Πραγματικά γύρισα με το γιο μου και στο ένα μέτρο πριν από τον τάφο του Γέροντα βλέπω κάτω στη γη ένα κομποσχοίνι. Παίρνω το κομποσχοίνι στο χέρι μου, το υψώνω και το κρατώ επιδεικτικά, ώστε αν κάποιος από τους γύρω προσκυνητές το έχασε, να το δει και να 'ρθει να το πάρει. Εκείνη όμως ακριβώς τη στιγμή ακούω φωνή πίσω μου πού μου έλεγε: «Τι ψάχνεις; Για σένα είναι το κομποσχοίνι». Γυρίζω και σε απόσταση ενός μέτρου βλέπω ολοζώντανο το Γέροντα Ιάκωβο να μου χαμογελά. Τον είδα ολοκάθαρα. Διέκρινα την υγρασία των ματιών του, τις φλεβίτσες στο πρόσωπο του, τη γενειάδα του, όπως την είχε. Ένοιωσα κάτι το ξεχωριστό, συγκλονίστηκα. Ή κυριολεκτικά αυτή ζωντανή παρουσία του Γέροντα Ιακώβου μπροστά μου ήταν καθοριστική κι έβαλε μέσα μου τη σφραγίδα περί της βεβαιότητας της θείας παρουσίας».
5. Τις ημέρες πού γραφόταν αυτό το κείμενο και συγκεκριμένα στις 10 Όκτωβρίου 2001 ήρθε στη Μονή ο κ. Γιαννούλης, ναυτικός, από την Άνδρο και βουρκωμένος χωρίς καν να μπορεί να μιλήσει καλά-καλά από τη συγκίνηση και τα κλάματα ανέφερε τα έξης:«Ταξίδευα προ καιρού και ευρισκόμουν στην Ινδία. Κάποια μέρα αντιμετώπισα σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά μου. Στο Νοσοκομείο εκεί πού με πήγαν οι γιατροί είπαν στους συναδέλφους μου ότι τελειώνω. Εγώ, παρ' όλο πού ήμουν σε κωματώδη κατάσταση, ένιωθα ότι κάποια αόρατη θεία δύναμη με βοηθάει. Όταν αργότερα άνοιξα κάποια στιγμή τα μάτια μου τον πρώτο πού είδα μπροστά μου ήταν ο Γέροντας Ιάκωβος πού είχα διαβάσει αρκετές φορές το βιβλίο του. Μου είπε: "Μη φοβάσαι, κύριε Γιαννούλη, θα σε βοηθήσω, θα γίνεις τελείως καλά και θα ξαναγυρίσεις στην πατρίδα". Και από εκείνης της ώρας πράγματι έγινα τελείως καλά».Από τις υπάρχουσες προφορικές και γραπτές μαρτυρίες των πιστών διαπιστώνεται ότι ο Γέροντας Ιάκωβος έχει μεγάλη παρρησία στο θεό και γι' αυτό ευχόμεθα να πρεσβεύει υπέρ υγείας όλων μας στο δωρεοδότη Θεό.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης (μέρος 1ο)


Π. Ιάκωβος Τσαλίκης



Συνεχής η θαυματουργική παρουσία του π. Ιάκωβου Τσαλίκη στους πιστούς


Ο γέροντας γεννήθηκε σης 5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς. Την Θεοδώρα από το Λιβίσι της Μικράς Ασίας και τον Σταύρο από την Ρόδο. Η οικογένεια της μητέρας του ήταν γνωστοί στο Πατριαρχείο, ευεργέτες των σχολείων της Μάκρης και με σπουδαία εκκλησιαστική παράδοση. Στις αρχές του 1922 «Τούρκοι πιάσανε τον πατέρα του ο οποίος οδηγήθηκε στα βάθη της Ασίας. Μετά την καταστροφή η οικογένεια του ακολούθησε τον σκληρό δρόμο της προσφυγιάς. Το καράβι τους μετέφερε στην Ιτέα και από εκεί πήγαν στην Άμφισσα Εκεί για καλή τους τύχη το 1925 βρήκαν τον πατέρα του μικρού Ιακώβου και μαζί πλέον η οικογένεια μετακινήθηκε στο χωριό Φαράκλα της Εύβοιας. Ο μικρός Ιάκωβος ήταν επτά χρονών και είχε μάθει απέξω την θεία Λειτουργία χωρίς να γνωρίζει γράμματα. Το 1927 πήγε σχολείο και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του. Η αγάπη του για την εκκλησία ήταν έκδηλη. Την ίδια χρονιά εμφανίσθηκε μπροστά του η Αγία Παρασκευή και του φανέρωσε το λαμπρό εκκλησιαστικό του μέλλον ενώ συχνά διάβαζε ευχές, προσευχόταν και θεράπευε συγχωριανούς του. Το 1933 τελείωσε το δημοτικό αλλά οι οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας του δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει στο γυμνάσιο. Ακολούθησε τον πατέρα του στην δουλειά του. Ο μητροπολίτης Χαλκίδος εντυπωσιασμένος από το ψάλσιμο του τον χειροθέτησε αναγνώστη. Από το 1938 και μετά η ζωή του ήταν καθαρά ασκητική. Έτρωγε λίγο, κοιμόταν ελάχιστα, προσευχόταν συνεχώς και δούλευε σκληρά. Τα βάσανα και οι κακουχίες της κατοχής ταλαιπώρησαν τους άτυχους πρόσφυγες. Τον Ιούλιο του 1942 πέθανε η μητέρα του προλέγοντας του ότι θα γίνει ιερέας. Το 1947 ο Ιάκωβος πήγε στρατιώτης. Τα πειράγματα των συναδέλφων του που του είχαν βγάλει το παρατσούκλι ο «πάτερ Ιάκωβος» αλλά και ο χλευασμός τους δεν τον πτοούσαν. Ο διοικητής του τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και ήταν από τους λίγους που κατάλαβε το λαμπρό μέλλον που θα είχε το νεαρό προσφυγόπουλο. Μετά την απόλυση του από το στρατό (1949) ο Ιάκωβος σε ηλικία 29 χρονών χάνει και τον πατέρα του. Ο αγώνας του τώρα για να αποκαταστήσει την αδελφή γίνεται εντονότερος, χωρίς όμως να παραμελεί αυτό το οποίο ποθεί από τα παιδικά του χρόνια. Να γίνει μοναχός.

Η ΝΕΑ ΤΟΥ ΖΩΗ ΣΑΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ


Έχοντας εκπληρώσει την επιθυμία της μητέρας του, να παντρέψει την αδελφή του το Νοέμβριο του 1952 προσέρχεται στο μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ στις Ροβιές, για να εκπληρώσει και την δική του επιθυμία Σε ηλικία 32 ετών πλέον ο Ιάκωβος γίνεται δόκιμος μοναχός και στις 19 Δεκεμβρίου 1952 στην Χαλκίδα ο Μητροπολίτης Γρηγόριος τον χειροτόνησε ιερέα. Έτσι συνέχισε η ζωή του ασκητή Ιάκωβου, εργασία στο μοναστήρι, προσευχή στο ασκητήριο του Οσίου Δαβίδ, οι θεοπτίες και θαύματα τα οποία με τον καιρό πλήθαιναν. Ο βαθμός άσκησης του ήλθε σε υψηλά πνευματικά επίπεδα και πολλές φορές οι δαίμονες τον έδειραν βάναυσα Ο ίδιος έβλεπε και συνομιλούσε συχνά με τους οσίους Δαβίδ και Ιωάννη Ρώσο, ενώ το προορατικό του χάρισμα ήταν σπουδαίο. Τον Αύγουστο του 1963 με θαυμαστό τρόπο τάισε με δυόμισι οκάδες μανέστρα, 75 εργάτες με πλουσιοπάροχες μερίδες και περίσσεψε και μισή κατσαρόλα.! Στις 25 Ιουνίου 1975 ο γέροντας Ιάκωβος ανέλαβε το πηδάλιο της μονής της μετανοίας του. Από την λιτοδίαιτη και ασκητική ζωή η υγεία Του άρχισε να κλονίζεται. Οι φλέβες του ποδιών του ήταν σάπιες, έκανε εγχείριση Βουβωνοκήλης, σκωληκοειδίτιδας, προστάτη, καρδιάς και σύμφωνα με τις μαρτυρίες του καθηγητή Κρεμαστινού που του έβαλε τον βηματοδότη «..η θεία δύναμη κρατούσε τον παππού..». Από το 1990 και μετά ο γέροντας δεν είχε πλέον δυνάμεις και οι κρίσεις στην υγεία του αυξήθηκαν. Τον Σεπτέμβριο του 1991 μετά από μικρο-εμφράγματα νοσηλεύθηκε στο Γενικό Κρατικό. Επιστρέφοντας στην μονή έπαθε φλεγμονή η οποία εξελίχτηκε σε πνευμονία Ο ίδιος είχε διαισθανθεί το τέλος του. Το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1991 πήγε στην ακολουθία, έψαλε και κοινώνησε. Μετά εξομολόγησε μερικούς πιστούς και έκανε τον γύρο της μονής εσωτερικά και εξωτερικά. Το μεσημέρι εξομολόγησε μία πνευματική του κόρη, ενώ τον υποτακτικό του Ιλαρίωνα, τον οποίον εκείνη την μέρα θα χειροτονούσε σε ιεροδιάκονο ο μητροπολίτης Χαλκίδος. Μόλις ήλθαν οι πατέρες ο γέροντας προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ζαλίστηκε. Η αναπνοή του βάρυνε, ο σφυγμός του εξασθένησε και από τα χείλη του βγήκε ένα μικρό φύσημα Ο γέροντας είχε πάρει πλέον τον δρόμο για την μακαρία ζωή. Οι λαϊκοί που ειδοποιήθηκαν γη την κηδεία του ήταν ελάχιστοι. Τα τηλέφωνα πήραν φωτιά ο ένας στον άλλο μετέδιδαν το θλιβερό γεγονός. Την επόμενη μέρα χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν το μοναστήρι, κληρικοί όλων των βαθμίδων, πνευματικοπαίδια του γέροντα από όλη την Ελλάδα, ήλθαν να δώσουν τον τελευταίο ασπασμό. Η αυλή της μονής ήταν κατάμεστη. Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στο ύπαιθρο και μετά από τους επικήδειους λόγους, ο πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιος είπε να υψώσουν το φέρετρο ψηλά να δουν α πιστοί τον Όσιο γέροντα. Μόλις εφάνη το ιερό λείψανο με μία φωνή οι χιλιάδες των πιστών κραύγασαν « Άγιος, Άγιος». Σήμερα 10 χρόνια ακριβώς μετά από εκείνη την ημέρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, έχει γίνει πλέον πεποίθηση σε όλη την Ελλάδα ότι ο γέροντας Ιάκωβος με τα δεκάδες μετά θάνατον του θαύματα, έχει καταταγεί στην χορεία των Αγίων. Μένει να το αντιληφθούν και οι εκκλησιαστικοί μας ταγοί και να του δώσουν και αυτοί την θέση που του αρμόζει και επίσημα στην ιεραρχία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Εμείς αιτούμεθα από τον γέροντα Όσιο Ιάκωβο να μας προστατεύει και να πρεσβεύει υπέρ ημών στον Κύριο και Θεό μας.

Το δεύτερο μέρος άρθρου του Αρχιμανδρίτη π. Κυρίλλου,
Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ Ευβοίας
στο περιοδικό «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ», αφιερωμένο στον Γέροντα Ιάκωβο
………………………………………………………………………………………………
Αρχική επιθυμία του π. Ιακώβου ήταν να πάει στους Αγίους Τόπους κι εκεί να ζήσει στην Έρημο ως Ασκητής. Θεώρησε όμως καλό πριν ξεκινήσει για τους Αγίους Τόπους να επισκεφθεί το μοναστήρι του Όσιου Δαυίδ, για να ζητήσει τη βοήθεια και τη μεσιτεία του οσίου. Ή ολοζώντανη όμως εμφάνιση ενώπιον του με την άφιξη του εκεί του ίδιου του οσίου Δαυίδ πού τον υποδέχθηκε και η ουράνια και παραδείσια πολιτεία των ασκητών πού είδε μπροστά του σε δράμα, αντί του παλαιού και ερειπωμένου Μοναστηριού πού υπήρχε στην πραγματικότητα, τον έκαναν να υποσχεθεί στον Άγιο, ότι θα παραμείνει στη Μονή, όπως και παρέμεινε. Την εποχή εκείνη ζούσαν στη Μονή τρία γεροντάκια με το ιδιόρρυθμο σύστημα. Ηγούμενος ήταν ο μακαριστός αρχιμανδρίτης Νικόδημος Θωμάς, άνθρωπος ενάρετος, ηθικός και πολύ ελεήμων, εργασθείς με πολύ ζήλο για την αναστήλωση της Μονής.

Ή μοναχική ζωή του Γέροντα Ιακώβου

Ό πατήρ Ιάκωβος ξεκινώντας τη μοναχική ζωή έβαλε αρχή απαράβατη την υπακοή και δεν έκανε τίποτα χωρίς ευλογία του ηγουμένου, την οποία για να λάβει απαιτείτο πολλές φορές να κάνει κοπιαστικές πορείες τεσσάρων και πέντε ωρών, αφού ο Γέροντας του ασκώντας και εφημεριακά καθήκοντα ευρίσκετο συχνά στην κωμόπολη της Λίμνης. Ή αγόγγυστη υπακοή αυτή του π. Ιακώβου και ο πύρινος ζήλος με τον όποιο εργαζόταν στην πνευματική και σωματική εργασία μέσα στη Μονή εκίνησαν το φθόνο του μισόκαλου διαβόλου, ο όποιος αρχικά ξεσήκωσε τους παλαιούς ιδιόρρυθμους πατέρες εναντίον του. Θλίψεις, πικρίες και δοκιμασίες πολλές επέτρεψε ο Θεός και τον βρήκαν εξ αίτιας της συμπεριφοράς των πατέρων αυτών. Όμως δεν κάμφθηκε, συνέχισε τον αγώνα του.

Δοκιμασίες και πειρασμοί


Από την άλλη είχε να αντιμετωπίσει τη δοκιμασία της απίστευτης φτώχειας της Μονής, εκείνης της εποχής και του ερειπωμένου παγωμένου κελιού του με τα χαλασμένα παντζούρια πού από τις χαραμάδες τους στους βαρείς χειμώνες ό αέρας περνούσε το χιόνι μέσα, και με τα τρύπια πατώματα, πού από κάτω τους βάζανε τα γίδια της Μονής. Ακόμη ή στέρηση απολύτως αναγκαίων αγαθών και των χειμερινών ακόμη ρούχων και παπουτσιών τον έκαναν με τις βροχές, τους πάγους και το πολύ χιόνι να τρέμει σύγκορμος και να αρρωσταίνει συχνά. Όλες αυτές οι ταλαιπωρίες στιγμάτιζαν το σώμα του, καμμιά όμως δεν βρήκε την ψυχή του, καμμιά δεν πείραξε το πνεύμα του.

Ή ιερατική ζωή του

Ό Θεός αξίωσε τον π. Ιάκωβο και του μεγάλου χαρίσματος της ιεροσύνης. Ό ίδιος ο μακαριστός Γέροντας έλεγε χαρακτηριστικά:«Εγώ ποτέ στη ζωή μου δεν επεθύμησα θέσεις και αξιώματα, ούτε και φαντάστηκα κατά διάνοιαν ότι ήταν δυνατόν να αξιωθώ τέτοιας τιμής. Δέχτηκα μόνον από υπακοή προς το Γέροντά μου και από σεβασμό προς τον άγιο εκείνον επίσκοπο Χαλκίδος, το μακαριστό Γρηγόριο». Ή χειροτονία του σε διάκονο έγινε τις 18 Δεκεμβρίου του 1952 στο εκκλησάκι της Άγιας Βαρβάρας στη Χαλκίδα και σε ιερέα την επομένη 19 ,Δεκεμβρίου στο παρεκκλήσι του Έπισκοπείου. Ό μητροπολίτης είπε στον π. Ιάκωβο μετά τη χειροτονία του ένα λόγο προφητικό: «Και συ παιδί μου, θ΄ αγιάσεις. Να συνεχίσεις με τη δύναμη του Θεού και θα σε ανακηρύξει η Εκκλησία».

Πνευματικά γεγονότα της ζωής του

Ό π. Ιάκωβος μέσα στο ναό κατά τη διάρκεια της θείας Λατρείας ζούσε ως ιερεύς πολλά πνευματικά γεγονότα. Γινόταν επίγειος άγγελος «συλλειτουργών», όπως ο ίδιος έλεγε σε ορισμένα πρόσωπα, με Χερουβείμ και Σεραφείμ και με Άγιους. Στην αγία προσκομιδή είδε και άγγιξε το ίδιο το πανάγιο Αίμα του Κυρίου, την ώρα πού ετοιμαζόταν να καλύψει τα Τίμια Δώρα. Εκεί, άλλοτε, είδε Αγγέλους Κυρίου να παραλαμβάνουν τις μερίδες των μνημονευομένων και να πηγαίνουν να τις εναποθέτουν σαν προσευχές στο θρόνο του Δεσπότου Χριστού. Άλλοτε είδε «πνευματικώ τω τρόπω», όπως ο ίδιος έλεγε, κεκοιμημένους να του εμφανίζονται κατά κάποιο τρόπο με τη χούφτα ανοιχτή και να του ζητούν να βγάλει μερίδα υπέρ αυτών, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους, κι όταν το έκανε τους έβλεπε να πηγαίνουν στον τόπο τους αναπαυμένοι. Ένα φωτοειδή αστέρα είδε άλλοτε να στέκεται επάνω από το κεφάλι ευλαβούς Ιερέως πού είχε επισκεφθεί τη Μονή και λειτουργούσε, την ώρα πού έθετε τον αστερίσκο επάνω του Αμνού κατά την κάλυψη των Τιμίων Δώρων. Πνευματικά γεγονότα τέτοια ανάλογα υπάρχουν πολλά, όλα αυτά, μεγάλες δωρεές του Θεού προς τον εκλεκτό του δούλο Ιάκωβο. Ως πνευματικός πατέρας διέπρεψε. Κανένας δεν έφευγε από το πετραχήλι του χωρίς να είναι αναπαυμένος και ευχαριστημένος. Με την πολλή του αγάπη θυσιαζόταν για όλους και παρόλο πού, ιδίως τα τελευταία χρόνια, υπέφερε από πολλές αρρώστιες σε κανέναν δεν είπε: «δεν μπορώ να σε δω, να ακούσω το πρόβλημα σου». «Ό κόσμος», έλεγε στη συνοδία του, «ούτε να φάει ζητάει, ούτε να πιει, ζητάει την αγάπη μας. Αν μπορούμε αυτό να το κάνουμε θα επιτύχουμε στη ζωή μας ως μοναχοί».Από το 1975, οπότε με θεοφώτιστη απόφαση του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου ανέλαβε την ηγουμενία και «ο λύχνος ετέθη επί την λυχνίαν», αποκαλύφθηκαν εξ ανάγκης τα πολλά του χαρίσματα πού αγωνιζόταν επιμελώς να κρύβει. Ή φήμη της Μονής για τα θαύματα του οσίου Δαυΐδ, τον αγιασμένο ηγούμενο της π. Ιάκωβο, τον ανύστακτο κόπο και την αβραμιαία φιλοξενία των πατέρων της διαδόθηκε σιγά-σιγά παντού και πλήθη πιστών από την Ελλάδα και το εξωτερικό κατέφθαναν στη Μονή, η οποία έτσι αναδείχθηκε, όπως γράφτηκε, «κυψέλη πνευματικής ζωής και φάρος Όρθοδοξίας, πανελλήνιο προσκύνημα, πανορθόδοξη αναφορά του αιώνα μας».Από τα πενήντα πέντε χρόνια του και μετά παρεχώρησε ο θεός κι ο πατήρ Ιάκωβος πέρασε εκτός των άλλων δοκιμασιών και πολλές και επώδυνες ασθένειες. Έλεγε χαρακτηριστικά ο μακαριστός Γέροντας «πήρε ο εωσφόρος την άδεια να πειράξει το σώμα μου». Αυτό είπε αποκαλυπτικά και το δαιμόνιο μέσω μιας δαιμονισμένης φανερώνοντας και τις παθήσεις πού είχε ο Γέροντας, τις όποιες μόνο ο ίδιος ήξερε. Κι ο Γέροντας συνέχιζε λέγοντας: «Έμενα πού ποτέ άνθρωπος δεν με είδε γυμνό, εκτός από τη μητέρα μου όταν ήμουν παιδάκι, παραχώρησε ο θεός να με δουν οι γιατροί και οι νοσοκόμοι και να με χειρουργήσουν επανειλημμένως. Έγινα θέατρο αγγέλοις και ανθρώποις».Δεν ήταν λίγες οι φορές βέβαια πού οι Άγιοι, όπως ο όσιος Δαυίδ, ο όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, οι άγιοι Ανάργυροι, ή αγία Παρασκευή, επενέβησαν μετά από παρακλήσεις του και τον βοήθησαν στις ασθένειες του χαρίζοντας του την ίαση και την υγεία. Ή τελευταία δοκιμασία με την υγεία του πού τελικά οδήγησε το Γέροντα στην άλλη ζωή ήταν ή πάθηση της καρδιάς του, ή οποία προέκυψε εξ αίτιας κάποιου πειρασμού πού πέρασε.


Για να μη σας κουράσω άλλο, θα δημοσιεύσω αύριο το 2ο μέρος.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ!!!

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ, ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
ΠΛΗΣΙΑΣΤΕ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥ. ΞΕΔΙΠΛΩΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΑΣ , ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΘΑΥΜΑΤΑ!
ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΛΟΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΤΙΜΟΥΝ. ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΑΣ, ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ. ΔΟΥΛΕΨΤΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΔΕΙΞΤΕ, ΟΤΙ ΕΚΤΙΜΑΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ ΒΙΩΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗ ΧΑΡΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΝ...ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ...ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΟΙ.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ!

ΜΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΑ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η λίστα ιστολογίων μου

Snap Shots

Get Free Shots from Snap.com