ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!

Αυτός ο χώρος είναι αφιερωμένος σε όλους τους γονείς, τους μαθητές και τις μαθήτριες του 21ου, 22ου, 12ου,4ου, 2ου Εσπερινού Γυμνασίου, 1ου ΕΠΑΛ, 6ου ΕΠΑΛ, , 2ου Λυκείου Πατρών, του Γυμνασίου και Λυκείου Κλειτορίας , του Γυμνασίου Ψωφίδας, Λακκόπετρας και Σαγαιίκων,του 6ου , του 17ου,του 11ου ,του 18ου Γυμνασίου Πατρών,του Γυμνασίου Λάππα, του 16ου Γυμνασίου Πατρών κκαι από φέτος του 2ου Γυμνασίου Παραλίας και του ΕΠΑΛ Παραλίας!


Αγαπημένοι μου μαθητές και γονείς, εδώ θα ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες που θα πραγματοποιούμε στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών καθώς και για άλλα πολλά θέματα που μας αφορούν.

Η Θεολόγος σας
Σταυρούλα Ζευγαρά















Σελίδες

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Αγάπη χωρίς όρια...



Το παραπάνω βίντεο είναι συγκλονιστικό!Το ανακάλυψα επισκεπτόμενη το blog ενός συναδέλφου από την πατρίδα μου, την Καρδίτσα. Κοιτάζοντάς το, μου ήρθε στο νου η προφητεία του Ησαία, την οποία και παραθέτω στη συνέχεια.Η ισορροπία στο τρίπτυχο Θεός- Άνθρωπος-Περιβάλλον για άλλη μια φορά αναδεικνύεται και έρχεται να μας θυμίσει ότι μόνο τότε πλησιάζουμε πιο κοντά στο Θεό.
Η εποχή του Μεσσία

Ένα κλωνάρι θα φυτρώσει απ’ τον κορμό του Ιεσσαί, κι ένα κλαδί θα ξεπροβάλει από τις ρίζες του. Πάνω του θα αναπαύεται το Πνεύμα του Κυρίου, το πνεύμα αυτό που θα του δίνει σοφία και σύνεση, την ικανότητα ν’ αποφασίζει, τη δύναμη να εκτελεί… Τίποτα δε θα κρίνει απ’ τα φαινόμενα ούτε θ’ αποφασίζει από τα λόγια μόνο. Αλλά θα κρίνει με δικαιοσύνη τους φτωχούς και θα υπερασπίζεται με ευθύτητα τους ταπεινούς της χώρας… Η δικαιοσύνη και η πιστότητα θα είναι γι’ αυτόν σαν το ζωνάρι που τυλίγει στη μέση του. Τότε θα κάθεται ο λύκος παρέα με το αρνί και θα κοιμάται ο πάνθηρας με το κατσίκι αντάμα. Το μοσχαράκι και το λιονταρόπουλο θα βόσκουνε μαζί κι ένα μικρό παιδί θα τα οδηγάει… Το λιοντάρι θα τρέφεται καθώς το βόδι με άχυρο. Το βρέφος άφοβα θα παίζει στη φωλιά του φαρμακερού φιδιού… Κανένας δε θα προξενεί στον άλλον βλάβη ούτε κακό… η γνώση του Κυρίου τη χώρα θα σκεπάζει, όπως σκεπάζουν τα νερά τη θάλασσα. Σαν έρθει εκείνη η μέρα, το βλαστάρι από τη ρίζα του Ιεσσαί εκεί θα στέκεται για όλους τους λαούς σημαία.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ



ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ


«ἑορτάζομεν τήν προσκύνησιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ»

Την Κυριακή αυτή η Εκκλησία, προβάλλει μπροστά μας τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Χριστού, που είναι η χαρά του κόσμου, η δύναμη των πιστών, το στήριγμα των δικαίων και η ελπίδα των αμαρτωλών.

Να τι λέει το συναξάρι της ημέρας για το λόγο της παραβολής μπροστά μας του Τιμίου Ξύλου:

«Κάθε κοπιαστικού έργου η εκτέλεση έχει δυσκολία. Αλλά αυτή η δυσκολία εμφανίζεται πιο μεγάλη κατά τη μέση του. Διότι ο κόπος που κατεβάλαμε έως τότε, φέρνει αδυναμία. Η δε αδυναμία καθιστά δυσκολότερο το υπόλοιπο έργο. Και εμείς τώρα φθάσαμε, με τη Θεία Χάρη, στη μέση περίπου του δρόμου της νηστείας. Έτσι, η αδυναμία μας περικύκλωσε, και η δυσκολία αύξησε. Γι’ αυτό λοιπόν η Αγία Μητέρα μας, η Εκκλησία του Χριστού, μας προβάλλει σήμερα, σαν βοήθημα πανίσχυρο, τον πανάγιο Σταυρό. Ώστε, καταφιλώντας τον με ευλάβεια, να λάβουμε χάρη και δύναμη πρός τελείωσι τοῦ θείου τῆς νηστείας ἀγῶνος».

Ευαγγελικό ανάγνωσμα

«Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει». (Μαρκ 8,34)

Μετάφραση

34Ύστερα, αφού κάλεσε κοντά του τον κόσμο μαζί με τους μαθητές του, τους είπε: “Όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του κι ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. 35Γιατί, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει, κι όποιος χάσει τη ζωή του για χάρη δική μου και του Eυαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. 36ʼλλωστε, τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο ολόκληρο, αλλά χάσει τη ζωή του; 37Ή τι θα δώσει ο άνθρωπος σαν αντάλλαγμα για τη ζωή του; 38Όποιος, λοιπόν, ντραπεί για μένα και για τη διδαχή μου στη γενιά τούτη τη μοιχαλίδα κι αμαρτωλή, και ο Γιος του Aνθρώπου θα ντραπεί γι’ αυτόν όταν έρθει περιβλημένος με τη δόξα του Πατέρα του, μαζί με τους αγίους αγγέλους”.

Πώς και γιατί πρέπει να γίνεται το σημείο του Τιμίου Σταυρού

«Ακούσατε, Χριστιανοί μου.

Το άγιο Ευαγγέλιο μας λέγει: Η Αγία Τριάς δοξάζεται στον ουρανό από του Αγίους Αγγέλους πιο πολύ και πιο καλά από ό,τι εδώ στη γη από εμάς.

Τι πρέπει λοιπόν να κάμεις;

Σμίγεις τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού σου, και μη μπορώντας να ανεβείς στον ουρανό να ενωθείς με τους Αγγέλους να προσκυνήσεις και να δοξολογήσεις την Αγία Τριάδα, βάνεις το χέρι σου στο κεφάλι σου, που είναι επάνω και στρογγυλό και συμβολίζει τον ουρανό, και λέγεις: καθώς σεις οι Άγγελοι δοξάζετε την Αγία Τριάδα, έτσι και εγώ ο ανάξιος δούλος της, την Αγία Τριάδα προσκυνώ.

Και καθώς αυτά τα τρία δάκτυλα είναι τρία και ξεχωριστά και ενωμένα, έτσι και ο Θεός, είναι και τρία πρόσωπα και ένας Θεός.

Κατεβάζεις μετά το χέρι στην κοιλιά σου και λέγεις: Σε προσκυνώ και Σε λατρέυω, Κύριέ μου, ότι κατεδέχθεις και σαρκώθηκες στην κοιλία της Υπεραγίας Θεοτόκου για την σωτηρία μας·

Το βάνεις στον δεξιό σου ώμο και λέγεις: Σε παρακαλώ, Χριστέ μου, να με συγχωρήσεις και να με βάλεις στα δεξιά Σου με τους δικαίους.

Βάνοντάς το δε στον αριστερό σου ώμο λέγεις: Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, μη με βάλεις με τους αμαρτωλούς στα αριστερά.

Έπειτα κύπτοντας κάτω στη γη λέγεις: Σε δοξάζω, Θεέ μου, Σε προσκυνώ και σε λατρέυω, γιατί όπως μπήκες Συ στον τάφο για μας, έτσι θα μπω κι εγώ.

Έπειτα σηκώνεσαι όρθιος, φανερώνοντας έτσι την Ανάσταση, και λέγεις: Σε δοξάζω, Κύριε και Σωτήρα μου, Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω. Γιατί αναστήθηκες από τους νεκρούς για να μας χαρίσεις την αιώνια ζωή.

Αυτό σημαίνει ο Πανάγιος Σταυρός».

(Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, 5η διδαχή)

xfe.gr

Ορθόδοξη Εκκλησία Μαδαγασκάρης : 1000+900= ΑΓΑΠΗ ! ( Orthodox Church of Madagascar )

Και η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Επισκοπή Μαδαγασκάρης συνεχίζει το καθημερινό αγώνα ΑΓΑΠΗΣ και προσφοράς, στηριγμένο στη δική σας ( μας ) βοήθεια. Και αυτές τις μέρες που η Μαδαγασκάρη ταλαιπωρείται από εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις και διαμάχες είναι αναγκαία η προσευχή μας για το λαό της Μαδαγασκάρης, η προσευχή μας για επικράτηση ειρήνης, σύνεσης, ηρεμίας στο νησιωτικό αυτό κράτος της Αφρικής. Στη συνέχεια ακολουθεί η αφήγηση του Κατερίνας Αλεξάνδρου, οφθαλμιάτρου, η οποία ταξίδευσε στη Μαδαγασκάρη. Μέσα στο κείμενο καταγράφονται τα προσωπικά της βιώματα και τα διδάγματα από το ταξίδι αυτό. Το κείμενο δημοσιεύεται στο Ορθόδοξο ιεραποστολικό περιοδικό ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ, της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης, τεύχος 203.



Στη μακρινή νοτιοανατολική Αφρική, στο νησί της Μαδαγασκάρης, ένας ακόμη φάρος της Ορθοδοξίας με το φιλανθρωπικό του έργο, ακτινοβολεί το φως της αλήθειας μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας.Νιώθω μικρή και ανάξια να γράψω γι’ αυτό το μεγάλο έργο που γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο και αναδεικνύεται σ’ όλη την γη.

Είχα την καλή συγκυρία και χαρά να βρεθώ τον Αύγουστο του 2008 σ’ αυτόν τον ιερό τόπο.

Από την πρώτη ημέρα της παραμονής μου άρχισα να ζω μια άλλη διάσταση της πραγματικότητας.

Ξαφνικά με το πρώτο πρωινό της ημέρας ανοίγεται μπροστά σου ένα πρωτόγνωρο σκηνικό αγάπης και προσφοράς. Ο τόπος σφύζει από ζωή με παιδικές χαρούμενες φωνούλες. Τι συνέβη; Οι πύλες της Ιεραποστολής άνοιξαν διάπλατα στις 6.30 π.μ. για να υποδεχτούν και να φιλοξενήσουν για το πρωινό γάλα και μπισκότο χίλια ( 1000 ) φτωχά παιδιά, άλλα ξυπόλυτα, άλλα ρακένδυτα και άλλα ταλαιπωρημένα.



Τα παιδιά αυτά έρχονται καθημερινά στις 6.30 π.μ. από τα γύρω χωριά - χιλιόμετρα μακριά- για το πρωινό τους γάλα που για πολλά από αυτά είναι και το μοναδικό γεύμα της ημέρας. Ένιωσα πως ένας άλλος παράδεισος ανοίγεται μπροστά μου μέσα από τα ορθάνοιχτα βαθειά εκφραστικά μάτια των παιδιών. Μπροστά σ’ αυτό το αληθινό γεγονός διάφορες αισιόδοξες σκέψεις περιπλανώνται μέσα μου. Πως σ’ αυτόν εδώ τον τόπο χαίρεται καθημερινά ο ουρανός και η γη μαζί! Πως μια γη μπορεί να αγκαλιάσει όλα τα παιδιά του κόσμου με στοργή και αγάπη και να τους δίνει αυτό που τους ανήκει και όχι να το ζητούν σαν χάρη!…

Στην Ιεραποστολή υπάρχουν και οι φτωχότεροι των φτωχών, για τους οποίους μεριμνά και παρέχεται συσσίτιο κάθε Δευτέρα σε περίπου 900 οικογένειες για να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες μιας εβδομάδας για κάθε μια οικογένεια από αυτές.

Μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτώ μαζί με την αγαπημένη μου φίλη και Ιεραπόστολο Ματίνα - μια αιθέρια και ευγενική ψυχή- αυτές τις οικογένειες. Συναντήσαμε αυτούς τους ανθρώπους και περάσαμε στο σπιτικό τους που δεν είναι άλλο από λασποκαλύβες. Η εξαθλίωση αυτών των ανθρώπων είναι μια μόνιμη κατάσταση και η φτώχεια σ’ αυτή τη χώρα είναι ατελείωτη!

Η Ιεραποστολή αντίθετα είναι μια όαση φυτεμένη μέσα στο τέλμα της απόλυτης φτώχειας… Το έργο αυτό εμψυχώνεται και γιγαντώνεται από δύο μορφές άγιες, ιεραποστολικές, που οι προσπάθειες τους υπερβαίνουν τα ανθρώπινα γιατί. Που είναι ταγμένοι με τον καθημερινό τους αγώνα να νικούν την ανελέητη φτώχεια και να μεταδίδουν στις διψασμένες ψυχές των ανθρώπων το φως του Χριστού. Αναφέρομαι στον Επίσκοπο Μαδαγασκάρης πατέρα Ιγνάτιο και την αγαπημένη μου φίλη και ιεραπόστολο Ματίνα «τα δύο λιοντάρια -ως προς τη θέληση τους- της Μαδαγασκάρης». Πέρα από τις ανέσεις, από τα αγαπημένα τους πρόσωπα και από την πατρίδα τάχθηκαν για να είναι εκεί, όρθιοι, ακούραστοι, ακαταμάχητοι. Στον πιο ιερό αγώνα, στην υπηρεσία του συνανθρώπου μας. Ο χώρος της Ιεραποστολής περιλαμβάνει το Επισκοπείο, τους ξενώνες, το πολυιατρείο, το γηροκομείο, την εκκλησία, το κτίριο όπου γίνονται τα σεμινάρια των κατηχουμένων, το ξυλουργείο, το νεόκτιστο σχολείο και ο χώρος με τα κηπευτικά. Όλα αυτά τα κτιριακά συγκροτήματα βρίσκονται σε ένα ενιαίο χώρο και εξυπηρετούν το έργο της φιλανθρωπίας ανακουφίζοντας από τον πόνο και την ανέχεια της εξασθενημένης τάξεως της κοινωνίας. Βέβαια το έργο αυτό δεν περιορίζεται τοπικά. Επεκτείνεται ραγδαία σ’ ολόκληρη την Μαδαγασκάρη όπου ιδρύονται ενορίες, κτίζονται εκκλησίες, σχολεία και ενισχύεται ο πληθυσμός με διάφορα είδη ανάγκης όπως: τρόφιμα, ρούχα, παιχνίδια, φάρμακα. Κατά καιρούς παρέχεται σε απομακρυσμένες περιοχές ιατρική βοήθεια από ειδικές αποστολές ιατρών. Έτσι προχωράει αυτό το θαυμαστό έργο από το έτος 1994 με τον ιδρυτή της τον Μακαριστό πατέρα Νεκτάριο Κελλή μέχρι σήμερα και αναδιαμορφώνεται η Μαδαγασκάρη μαζί και με τη βοήθεια των Ελλήνων δωρητών από την Ελλάδα και απ’ όλο τον κόσμο. Σημαντική είναι, κατά την ομολογία όλων, η βοήθεια της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Θεσσαλονίκης. Μπορεί να φαίνεται μικρή η βοήθεια του καθενός, μα το έργο στο σύνολο του είναι μεγάλο, όχι τόσο ως προς τα κτιριακά συγκροτήματα, αλλά ως προς το μήνυμα που στέλνει ότι δεν χάθηκε ακόμη η ελπίδα σ’ αυτό τον κόσμο, όσο δεν έχει στερέψει το χαμόγελο των παιδιών και εφ’ όσον μπορούμε να το μεταδώσουμε σε πολύ περισσότερα παιδιά!

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΝΑ ΑΝΘΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΤΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΤΗΣ ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗΣ ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ, ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ !

Όσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί επιθυμούν να προσφέρουν το περίσσευμα της αγάπης τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία Μαδαγασκάρης, ας στείλουν τον οβολό τους στην Επισκοπή Μαδαγασκάρης για να συνεχίσει το ιεραποστολικό, φιλανθρωπικό, εκπαιδευτικό, κοινωνικό έργο της ( ειδικά τώρα που η ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ) , μέσω της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης ( στη τραπεζική απόδειξη αναγράφουμε το ιεραποστολικό κλιμάκιο στο οποίο επιθυμούμε να αποσταλεί η προσφορά μας )

1. ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ : 80765011
2. ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ : 215-04-0043 33-71
3. ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ : 256/480006-09
4. EUROBANK : 206/0101157390

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

«Φέρε μου μέλη από το σώμα αλμπίνο και θα γίνεις πλούσιος», Τανζανία - σύγχρονες προκαταλήψεις




«Φέρε μου μέλη από το σώμα αλμπίνο και θα γίνεις πλούσιος», προστάζει ο μάγος-γιατρός στους πελάτες -ασθενείς του και εκείνοι τον πιστεύουν. Θα μπουν μέσα στα σπίτια των αλμπίνο νύχτα, και με μια μασέτα, το κοινό αγροτικό εργαλείο, θα κόψουν τα χέρια, τα πόδια, τη γλώσσα, ή και το κεφάλι τους, ενώ εκείνοι είναι ακόμη ζωντανοί. «Εισέβαλαν κρατώντας έναν αναμμένο πυρσό. Η Βομυλία τον ρώτησε “ποιοι είστε”. “Θα μας γνωρίσεις σύντομα”, απάντησαν. Όταν προσπάθησα να κλείσω την πόρτα, ένας από αυτούς με συνέθλιψε πάνω στον τοίχο με την πόρτα. Ο άλλος έκοψε τον λαιμό της Βομυλίας με μια μασέτα. Έπεσε κάτω και μετά άρχισε να της κόβει το δεξί πόδι.». Η Τζέμε, από φτωχή αγροτική οικογένεια, είδε την 17χρονη κόρη της να κατακρεουργείται μπροστά στα μάτια της.

Ένας στους 4.000 κατοίκους της Τανζανίας είναι αλμπίνο. Επίσημη καταγραφή δεν υπάρχει. Οι αλμπίνο είναι γνωστοί και ως Ζερού Ζερού, το Φάντασμα, ο Κανένας. Λέξη απαγορευμένη. Άνθρωποι χωρίς μελανίνη, γενετική ανωμαλία, που κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Κατάλευκοι με άσπρα μαλλιά και κόκκινα μάτια, οι αλμπίνο της Αφρικής ξεχωρίζουν. Με περιορισμένη όραση και απειλούμενοι από τον καρκίνο του δέρματος, γνωρίζουν από μικροί την διαφορετικότητα τους. Οι συμμαθητές τους, τους αγγίζουν για να δουν αν… ξεβάφουν. Καταραμένοι από την γέννα, αφού κατά την παράδοση είναι παιδιά μοιχείας.

Στη σύγχρονη Αφρική οι αλμπίνο τείνουν να γίνουν εμπορεύσιμο προϊόν. Από τον Μάιο του 2007 ένα ξέφρενο ανθρωποκυνηγητό έχει συγκλονίσει την ειρηνική, κατά τα άλλα, Τανζανία. Ξεκίνησε στη γη της Σουκούμα, στην περιοχή της Λίμνης Βικτωρία, όπου κάποιοι επιτήδειοι από τους 161.000 μάγους-γιατρούς που δραστηριοποιούνται στην Τανζανία, κεφαλαιοποίησαν τις φοβίες και τις δεισιδαιμονίες των ανθρώπων, εφευρίσκοντας έναν μακάβριο τρόπο για να βγάλουν περισσότερα χρήματα. «Εκσυγχρονίζοντας» την προκατάληψη που ήθελε τους ανθρώπους να φοβούνται τους αλμπίνο λόγω της διαφορετικότητάς τους, άρχισαν να διαδίδουν ότι φέρνουν καλή τύχη. Νεκροί. «Οι άνθρωποι ψάχνουν τους αλμπίνο, πηγαίνουν στους μάγους-γιατρούς, αυτοί τους λένε ότι θα γίνουν πλούσιοι εάν έχουν ένα μέλος του σώματος κάποιου αλμπίνο. Τους μισώ, αυτοί είναι η πηγή του κακού», επισημαίνει η αλμπίνο βουλευτής Al Shaimma Kwengir


Σήμερα η σάρκα και τα οστά των αλμπίνο πωλούνται στη μαύρη αγορά της Τανζανίας, της Κένυας, της Νοτίου Αφρικής, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, του Μπουρουντί. Ένα χέρι Αλμπίνο κοστίζει 1.500 ευρώ.

Οι δράστες, ψαράδες που είδαν την πέρκα να εξαφανίζεται, χρυσωρύχοι από τις ορεινές περιοχές της χώρας που είδαν τον χρυσό να εξαντλείται, απλοί χωρικοί, που συμβουλεύονται τον μάγο- γιατρό του χωριού για την υγεία τους και το γάμο τους, αλλά και νεόπλουτοι που επιθυμούν να δουν την επιχείρηση τους να ευημερεί. «Η μοναδικότητα σε αυτά τα εγκλήματα προκατάληψης έγκειται στο ότι είναι στενά συνδεδεμένα με την τρέχουσα μανία για πλούτο χωρίς εργασία, το θαύμα του εύκολου πλουτισμού», αναφέρει ο καθηγητής φιλοσοφίας Λόκι Λοϊτάμα

Συμμορίες πλουτίζουν, επίσης, αναλαμβάνοντας να σφάξουν τον αλμπίνο για λογαριασμό άλλων. Yπολογίζεται πως μέσα σε ένα χρόνο πάνω από εκατό αλμπίνο έχουν δολοφονηθεί στην Τανζανία. Πολλές φορές συνεργοί στο έγκλημα είναι οι ίδιοι τους οι συγγενείς, οι γείτονες ή οι γνωστοί τους.

Παρά τις όποιες προσπάθειες της κυβέρνησης, οι αρχές αδυνατούν να περιορίσουν το φαινόμενο και να αποτρέψουν το παράλογο αυτό έγκλημα που έχει στιγματίσει την κοινωνία της Τανζανίας. Ως συνέπεια, οι αλμπίνο έχουν φυλακιστεί μέσα στα σπίτια τους αναμένοντας απροστάτευτοι την ώρα της δικής τους σφαγής. «Μπήκαν και του έκοψαν το λαιμό. Έχυσαν το αίμα σε ένα δοχείο και το ήπιαν αμέσως. Του έκοψαν τα πόδια και έφυγαν», περιγράφει η Al Shaimma Kwengir

www.exandas.gr

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

Β2, Β3, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ Β2και του Β3 ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΩΝ Μ.Κ.Ο.
<< ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΚΙ ΕΓΩ, ΔΥΝΑΜΩΝΩ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ>>
Η δραστηριότητα πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της διδακτικής ενότητας 15:<< Η παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη. Ο πλησίον μας κι εμείς>>.
Οι μαθητές του Β2 και του Β3, χωρίστηκαν σε ομάδες 4-6 ατόμων, επέλεξαν με δική τους πρωτοβουλία, τη Μ.Κ.Ο. που θα ερευνούσαν και ορίστηκε να μεταφέρουν και στους συμμαθητές τους τα κυριότερα στοιχεία από την ίδρυση και το στόχο της επιλογής τους.
Πράγματι, πέρα από τη συλλογή πληροφοριών και ενημέρωση των συμμαθητών τους, ετοίμασαν όμορφες αφίσες, βάζοντας την προσωπική τους σφραγίδα και δημιουργικότητα.
Το σχολείο μας,στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών, έχει ήδη συνεργαστεί με τους ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ και από φέτος είμαστε ανάδοχοι γονείς του μικρού Τζόζεφ από την Γκάνα.

Ο πλησίον είναι ο καθένας δίπλα μας, χωρίς διακρίσεις και ρατσισμούς.
Δείχνουμε έμπρακτα την αγάπη μας και την αλληλεγγύη μας στο συνάνθρωπό μας.
Στο πρόσωπο του πλησίον βλέπουμε το Θεό.


Β2 και B3συγχαρητήρια!!!

























Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Για όλα τα παιδιά του κόσμου που ονειρεύονται την ειρήνη ...


Δημιουργός
golrokh nafisi

Δραστηριότητα
Εντοπίστε τα βασικά στοιχεία της εικόνας και καταγράψτε τα. Ποιο είναι αυτό που σας συγκίνησε περισσότερο και σας έκανε να προβληματιστείτε; Αν σας ζητούσαν να αφιερώσετε το στίχο ενός τραγουδιού ελληνικού ή ξένου, ποιος θα ήταν αυτός; Περιμένω τις επιλογές σας στο σχολείο. Καλή εβδομάδα!

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Αφιερωμένο στο Μίλτο. 6 Μαρτίου 1988 - 6 Μαρτίου 2009 (21 χρόνια κοινής ζωής)



ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του θεού.
... Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι
δύο θυμώνατε εύκολα3 θα γκρεμίζατε το σπίτι. Η, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!...»...
Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι' αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν: «Ωχ, τι πάθαμε!» ό ένας, «ωχ, τι πάθαμε!» ό άλλος. Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθεί πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τόνωση λίγο «για στάσου, να του πει, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα.
Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ό άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα στριμώξουν και οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία ισορροπία.
Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ό καθένας να βοηθάει τον άλλον με τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να φας και κάτι που είναι λίγο αλμυρό... (σ. 39-40).


Ο σεβασμός μεταξύ των συζύγων.
Ο Θεός τα ρύθμισε όλα με σοφία. Με άλλα χαρίσματα προίκισε τον άνδρα, με άλλα την γυναίκα. Η γυναίκα, λέει το Ευαγγέλιο, πρέπει να φοβάται τον άνδρα, δηλαδή να τον σέβεται, και ό άνδρας να αγαπάει την γυναίκα (Έφεσ. 5, 33). Μέσα στην αγάπη είναι ό σεβασμός. Μέσα στον σεβασμό είναι ή αγάπη. Αυτό το όποιο αγαπώ, το σέβομαι κιόλας. Και αυτό το όποιο σέβομαι, το αγαπώ. Δηλαδή δεν είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο3 ένα πράγμα είναι και τα δύο... (σ. 4142).


Η αγάπη μεταξύ των συζύγων.
- Έγραψες Γερόντισσα, ευχές στον Δημήτρη που παντρεύεται; Έγραψα, Γέροντα.
- Φέρε την κάρτα να συμπληρώσω κι εγώ: «Ο Χριστός και ή Παναγία μαζί σας. Σου δίνω ευλογία, Δημήτρη, να μαλώνεις με όλον τον κόσμο, εκτός από την Μαρία! Το ίδιο και στην Μαρία!».
Για να δω, θα καταλάβουν τι εννοώ; Με ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τι ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;». «Ή ευγνωμοσύνη», του λέω. Ό ένας αγαπάει τον άλλον γι' αυτό που του χαρίζει. Ή γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ό άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Ή γυναίκα είναι ή αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και ή μεγάλη υπηρέτρια3 ό άνδρας είναι ό κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ό χαμάλης.
Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ό ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. Και όταν παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ό οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίαση Του.
Όταν υπάρχει αγάπη, και μακριά να βρεθεί ό ένας από τον άλλον, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, κοντά θα βρίσκεται, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις. Όταν όμως, Θεός φυλάξει, τα ανδρόγυνα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκονται κοντά, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται μακριά. Γι' αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, να θυσιάζεται ό ένας για τον άλλον.
Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια Ενώ, όταν υπάρχει ή πνευματική, ή ακριβή αγάπη, αν τυχόν ό ένας από τους συζύγους χάση τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, αλλά τους ενώνει περισσότερο. Όταν υπάρχει μόνον ή σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. ή γυναίκα μάθη ότι ό σύντροφος της κοίταξε κάποια άλλη, του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει. Ενώ, όταν υπάρχει ή αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοιτάζει με τρόπο πώς να τον φέρει πάλι στον σωστό δρόμο. Έτσι έρχεται ή Χάρη του Θεού... (σ. 43-44).


Με την υπομονή σώζεται ή οικογένεια.
... Όταν δύο βόδια είναι στον ζυγό και το ένα είναι λίγο αδύνατο ή τεμπέλικο, τότε το άλλο βάζει περισσότερη δύναμη και τραβάει σβαρνίζει κατά κάποιον τρόπο και το άλλο... Σκέψου μια μητέρα να έχει τέσσερα παιδιά και το ένα να είναι καθυστερημένο, το άλλο να έχει ψυχοπάθεια, το άλλο μεσογειακή αναιμία, το άλλο να γυρνάει τα μεσάνυχτα. Και με τον σύζυγο, ανάλογα με το τι άνθρωπος είναι, να έχει ή καημένη άλλα βάσανα...
Και καλά, μερικές γυναίκες έχουν αμαρτίες και εξοφλούν έτσι, αλλά είναι και άλλες που δεν έχουν αμαρτίες. Αυτές έχουν καθαρό μισθό από την ταλαιπωρία που περνούν. Γνωρίζω μια μάνα που ήταν ένα αγγελούδι, πολύ καλή ψυχή, το πιο καλό, το πιο ήσυχο παιδί από την οικογένεια. Και σε τι στραβόξυλο έπεσε! Πώς ξεγελάστηκαν οι δικοί της! Παντρεύτηκε έναν μέθυσο, που από μικρός ήταν αλητάκι. Ο πατέρας του μεθούσε και πήρε και αυτός την ίδια συνήθεια. Να ξενοδουλεύει ή καημένη, να σκοτώνεται στην δουλειά, και εκείνος να την δέρνει και να την απειλή με το μαχαίρι. Πόσες φορές της λέει: «Θα σε σφάξω»! Και να φοβάται μην την σφάξει! Μαρτύριο περνάει! Έχει και τέσσερα παιδιά. Οι δικοί της έφθασαν σε σημείο να της λένε να τον χωρίσει, αλλά εκείνη τους απαντάει: «Λέω να κάνω ακόμη υπομονή», και κάνει υπομονή. Το καταλαβαίνετε; Ούτε Γεροντικά διάβασε ούτε Συναξάρια, και όμως κάνει υπομονή. «Καλά, της είπα μια φορά, τα παιδιά δεν επεμβαίνουν;». «Ακόμη είναι δεκαπέντε-δεκαέξι χρονών, μου είπε. Ας πάνε στρατιώτες, και μετά θα τον περιλάβουν!». Δηλαδή, μέχρι να πάνε στρατιώτες τα παιδιά, να τρώει ξύλο!., (σ. 47-48).


Η υπομονή χαριτώνει τον άνθρωπο.
... Όταν ό άλλος είναι μπουρινιασμένος, ό,τι και να του πεις, δεν γίνεται τίποτε. Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσεις και να λες την Ευχή. Με την Ευχή θα καλμάρει ό άλλος, θα ηρέμηση και θα μπόρεσης μετά να συνεννοηθείς μαζί του. Βλέπεις, και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχει μπουνάτσα κάνουν υπομονή, ώσπου να καλοσυνέψει ό καιρός.
Που οφείλεται, Γέροντα, ή ανυπομονησία των ανθρώπων;
Στην πολλή... εσωτερική τους ειρήνη! Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή. «Ο δε ύπομεινας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Ματθ. 10, 22), λέει το Ευαγγέλιο. Γι' αυτό δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, για να ασκηθούν στην υπομονή οι άνθρωποι.
Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Για να υπομείνεις τον άλλον, πρέπει να τον πόνεσης. Και βλέπω πώς με την υπομονή σώζεται ή οικογένεια. Είδα θηρία να γίνονται αρνιά. Με την εμπιστοσύνη στον Θεό τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και πνευματικά. Μια φορά, όταν ήμουν στην Μονή Στομίου, είχα δει στην Κόνιτσα μια γυναίκα που έλαμπε το πρόσωπο της. Ήταν μητέρα πέντε παιδιών. Μετά θυμήθηκα ποια ήταν. Ο άνδρας της ήταν μαραγκός και έπαιρνε πολλές φορές δουλειές μαζί με τον μάστορά μου1. Μια κουβέντα να του έλεγαν οι νοικοκυραίοι, λ.χ. «μάστρο-Γιάννη, μήπως αυτό να το κάνουμε έτσι;», γινόταν θηρίο. «Έμενα θα μου κάνης τον δάσκαλο;», τους έλεγε. Έσπαζε τα εργαλεία του, τα πετούσε και έφευγε. Αφού παρατούσε την δουλειά του και τα έσπαζε όλα σε ξένα σπίτια, καταλαβαίνεις στο σπίτι του τι έκανε! Αυτή λοιπόν ήταν του μαστρο-Γιάννη ή γυναίκα. Με αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορούσες μία μέρα να καθίσεις, και αυτή χρόνια ζούσε μαζί του. Κάθε μέρα περνούσε μαρτύριο, και όμως όλα τα αντιμετώπιζε με πολλή καλοσύνη και έκανε υπομονή. Επειδή ήξερα την κατάσταση στο σπίτι, όταν την συναντούσα, την ρωτούσα: «τι κάνει ό κυρ-Γιάννης; Δουλεύει;». «Ε, πότε δουλεύει, πότε κάθεται λιγάκι!». «Πώς τα περνάτε;». «Πολύ καλά, πάτερ!», μου έλεγε. Και το έλεγε με την καρδιά της. Δεν υπολόγιζε που έσπαζε τα εργαλεία του και αξίας εργαλεία ούτε που αναγκαζόταν ή καημένη να ξενοδουλεύει, για να τα βγάλουν πέρα. Βλέπετε με πόση υπομονή, με πόση καλοσύνη και με πόση αρχοντιά τα αντιμετώπιζε όλα! Ούτε τον κατηγορούσε καθόλου! Γι αυτό ό θεός την χαρίτωσε και έλαμπε το πρόσωπο της. Μεγάλωσε και τα πέντε παιδιά της και έγιναν πολύ καλά παιδιά. Μπόρεσε και κράτησε και τα παιδιά της... (σ. 49-50).

Η πιστή σύζυγος.
Γέροντα, μια γυναίκα την εγκατέλειψε ό άνδρας της, πήρε και το παιδί, και έχει σχέσεις με δύο άλλες γυναίκες. Με ρώτησε τι να κάνη.
Να της πεις, όσο μπορεί, να κάνη υπομονή, προσευχή και να φέρεται με καλοσύνη. Να περιμένει, να μη διάλυση τον γάμο ή ίδια. Κάποιος περιφρονούσε την γυναίκα του, την κακομεταχειριζόταν, και αυτή τα αντιμετώπιζε όλα με υπομονή και καλοσύνη, μέχρι που πέθανε σχετικά νέα Όταν έκαμαν την εκταφή της, βγήκε από τον τάφο μία ευωδία! Απόρησαν όσοι βρίσκονταν εκεί. Βλέπετε, αυτή αντιμετώπιζε τα πάντα με υπομονή σ' αυτήν την ζωή, γι αυτό δικαιώθηκε στην άλλη ζωή... (σ. 51-52).


Τα παιδιά των διαλυμένων οικογενειών.
Σήμερα ό γάμος, όπως κατάντησε, έχει χάσει το νόημα του. Διαλύονται οικογένειες στα καλά καθούμενα. Ήρθε τις προάλλες στο Καλύβι κάποιος τελείως ζαλισμένος. Είχε δύο παιδιά από μία φιλενάδα. Παντρεύτηκε μια άλλη, έκανε ένα παιδί και την χώρισε. Μετά ξαναπαντρεύτηκε κάποια άλλη, ή οποία ήταν χωρισμένη και είχε δύο παιδιά από τον πρώτο γάμο της και ένα παιδί από έναν φίλο. Έκανε και μ' αυτήν άλλα δύο. «Για βαστά, του λέω, από πόσες μανάδες είναι αυτά τα παιδιά και από πόσους πατεράδες;».
Έτσι καταστρέφονται τα ταλαίπωρα τα παιδιά. Όσα είναι ευαίσθητα και δεν μπορούν να ξεπεράσουν την στενοχώρια, απελπίζονται και μερικά αυτοκτονούν. Αλλά πίνουν, για να ξεχνούν, άλλα μπλέκονται με τα ναρκωτικά. Που τα βρίσκουν τα χρήματα; Ή πιο μικρή δόση ηρωίνης στοιχίζει τέσσερις χιλιάδες δραχμές. Ή μεγάλη έξι ή επτά χιλιάδες (το 1990). Και αυτά τα παιδιά είναι από τα ζωηρά της προηγούμενης γενιάς. Τα άλλα από το αυτόματο διαζύγιο, που είναι ακόμη μικρά, τι θα γίνουν; Φέτος το καλοκαίρι πόσα παιδιά πέρασαν από το Καλύβι που έπαιρναν ναρκωτικά! Τα περισσότερα, τα κακόμοιρα, ήσαν από διαλυμένες οικογένειες. Να βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση στην ηλικία των είκοσι επτά ετών και να ζητούν βοήθεια! Και να δεις, τα παιδιά από τις διαλυμένες οικογένειες φαίνονται από μακριά... (σ. 54-55).


Το «φταίξιμο» και το «δίκαιο» των συζύγων.
Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι είχε προβλήματα με την γυναίκα του. Πήγαιναν για χωρισμό. Δεν ήθελε να δη ο ένας τον άλλον. Ήσαν και οι δύο δάσκαλοι, είχαν και δύο παιδάκια. Δεν έτρωγαν ποτέ στο σπίτι. Σε άλλο εστιατόριο έτρωγε ό ένας μετά το Σχολείο, σε άλλο ό άλλος, και αγόραζαν και κάτι σάντουιτς, για να φάνε τα παιδιά. Τα καημένα, όταν οι γονείς γύριζαν στο σπίτι, πήγαιναν και έψαχναν στις τσέπες και στις τσάντες τους, για να δουν τι τους έφεραν απ' έξω να φάνε. Περνούσαν μεγάλο δράμα! Αυτός έκανε και τον ψάλτη. Σε άλλη εκκλησία πήγαινε ή γυναίκα του, σε άλλη έψαλλε αυτός. Τόσο πολύ! «τι να κάνω, πάτερ, μου λέει, σηκώνω μεγάλο σταυρό, πολύ μεγάλο. Κάθε μέρα έχουμε φασαρίες στο σπίτι». «Πήγες στον Πνευματικό;», τον ρωτάω. «Ναι, πήγα, μου λέει, και μου είπε: Υπομονή να κάνης σηκώνεις μεγάλο σταυρό». «Για να δω, του λέω, ποιος σηκώνει μεγάλο σταυρό. Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν παντρευτήκατε, μαλώνατε έτσι;». «Όχι, μου λέει. Οκτώ χρόνια ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Λάτρευα την γυναίκα μου περισσότερο από τον Θεό! Μετά εκείνη άλλαξε. Έγινε γκρινιάρα, ιδιότροπη...». Ακούς; Την λάτρευε περισσότερο από τον Θεό! «Έλα εδώ, του λέω. Λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από τον Θεό! Ή γυναίκα σου φταίει τώρα ή εσύ, που φθάσατε σ' αυτήν την κατάσταση; Εξ αιτίας σου πήρε την Χάρη Του ό Θεός από την γυναίκα σου. Και τι σκέφτεσαι να κάμεις τώρα;», τον ρωτάω. «Μάλλον να χωρίσουμε», μου λέει. «Μήπως έμπλεξες και με καμιά άλλη;». «Ναι, έχω ύπ' όψιν μου κάποια», μου λέει. «Βρε, δεν καταλαβαίνεις ότι εσύ είσαι ό φταίχτης; Να ζήτησης πρώτα συγχώρεση από τον Θεό, γιατί λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από Εκείνον. Μετά να πάς να ζήτησης συγχώρεση από την γυναίκα σου. Να με συγχώρεσης, να της πεις, εγώ έγινα αιτία να δημιουργηθεί αύτη ή κατάσταση στο σπίτι και να ταλαιπωρούνται και τα παιδιά. Έπειτα να πάς να εξομολογηθείς και να λατρεύεις τον Θεό σαν Θεό και να αγαπάς την γυναίκα σου σαν γυναίκα σου, και θα δεις, τα πράγματα θα πάνε καλά». Τον τράνταξα. Άρχισε να κλαίει. Μου υποσχέθηκε πώς θα με ακούσει. Ήρθε μετά από λίγο καιρό χαρούμενος. «Σ' ευχαριστώ, πάτερ, μας έσωσες, μου λέει. Είμαστε μια χαρά, κι εμείς και τα παιδιά μας». Βλέπεις; Να είναι αυτός ό φταίχτης και να νομίζει κιόλας ότι σηκώνει πολύ μεγάλο σταυρό!...
Υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να έχει και ό ένας και ό άλλος δίκαιο. Κάποτε έλεγα σε μια συντροφιά πόσο αγνός ήταν ό Μακρυγιάννης. Είχε και σωματική και ψυχική αγνότητα. Όποτε πετάγεται κάποιος και μου λέει: «Όχι να θέλουν να παρουσιάσουν τον Μακρυγιάννη και για άγιο!». «Γιατί όχι;», τον ρωτάω. «Γιατί έδερνε την γυναίκα του», μου απαντάει. «Κοίταξε να σου πω τι συνέβαινε. Ο Μακρυγιάννης, όταν τύχαινε να έχει κανένα τάλιρο και ερχόταν καμιά χήρα που είχε παιδιά, της το έδινε. Η γυναίκα του, ή καημένη, γκρίνιαζε. Μα κι εσύ παιδιά έχεις, του έλεγε, γιατί το έδωσες;. Κι εκείνος της έδινε κανένα μπάτσο και της έλεγε3 εσύ έχεις τον άνδρα σου, που θα σε οικονομήσει. Αυτή ή καημένη δεν έχει άνδρα, ποιος θα την οικονομήσει;». Δηλαδή και οι δύο είχαν δίκαιο.

Ύστερα, αν ό ένας από τους δύο συζύγους ζει πνευματικά, τότε και δίκαιο να έχει, δεν έχει κατά κάποιον τρόπο δίκαιο. Γιατί, σαν πνευματικός άνθρωπος που είναι, πρέπει να αντιμετώπιση μία αδικία πνευματικά. Να τα αντιμετωπίζει δηλαδή όλα με την θεία δικαιοσύνη, να βλέπει τι αναπαύει τον άλλον. Γιατί, αν μια ψυχή είναι αδύνατη και σφάλλει, έχει κατά κάποιον τρόπο ελαφρυντικά. Ο άλλος όμως, που είναι σε καλύτερη πνευματική κατάσταση και δεν δείχνει κατανόηση, σφάλλει πολύ περισσότερο. Όταν και οι πνευματικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα πράγματα κοσμικά, με την κοσμική, την ανθρώπινη δικαιοσύνη, τι γίνεται μετά; Πρέπει να πηγαίνουν συνέχεια στα κοσμικά δικαστήρια. Γι' αυτό και βασανίζονται οι άνθρωποι (σ. 55-58).

www.rel.gr

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ Β1, Β2, Β3



Σας υπεμθυμίζω ότι στο τέλος της άλλης εβδομάδας, θα πρέπει να έχετε ολοκληρώσει το project για τις Μ.Κ.Ο. Η κάθε ομάδα να βάλει τα δυνατά της και να μας δώσει ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα.
Θυμηθείτε πάνω από όλα μετράει να το χαρείτε.
Καλές δημιουργίες!!!
Τέλος τι θα λέγατε να βραβεύαμε την πιο πρωτότυπη;


Η καθηγήτριά σας
Σταυρούλα
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η λίστα ιστολογίων μου

Snap Shots

Get Free Shots from Snap.com