ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!

Αυτός ο χώρος είναι αφιερωμένος σε όλους τους γονείς, τους μαθητές και τις μαθήτριες του 21ου, 22ου, 12ου,4ου, 2ου Εσπερινού Γυμνασίου, 1ου ΕΠΑΛ, 6ου ΕΠΑΛ, , 2ου Λυκείου Πατρών, του Γυμνασίου και Λυκείου Κλειτορίας , του Γυμνασίου Ψωφίδας, Λακκόπετρας και Σαγαιίκων,του 6ου , του 17ου,του 11ου ,του 18ου Γυμνασίου Πατρών,του Γυμνασίου Λάππα, του 16ου Γυμνασίου Πατρών κκαι από φέτος του 2ου Γυμνασίου Παραλίας και του ΕΠΑΛ Παραλίας!


Αγαπημένοι μου μαθητές και γονείς, εδώ θα ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες που θα πραγματοποιούμε στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών καθώς και για άλλα πολλά θέματα που μας αφορούν.

Η Θεολόγος σας
Σταυρούλα Ζευγαρά















Σελίδες

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πώς λογίζεται η Αγάπη;

ο πρόλογος της ταινίας είναι εμπνευσμένος από το βιβλίο του Παπαθανασίου: ο Θεός μου, ο αλλοδαπός.

Πώς λογίζεται η Αγάπη;

Πώς λογίζεται η αγάπη, εν έτει 2008;

Πρωταγωνιστές, έφηβοι, παιδιά Γυμνασίου. Κάτοικοι Πατρών. Mιας μεγαλούπολης όπου οι ακρότητες και οι κοινωνικές ανισότητες, δεν περνούν απαρατήρητες. Έλληνες, Αλβανοί, Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Γεωργιανοί, ενωθήκαμε αυτές τις άγιες μέρες, για να προσφέρουμε αλληλεγγύη και αγάπη στα αδέλφια μας που ζουν δίπλα μας...

Πώς λογίζεται η Αγάπη;

Η Αγάπη λογίζεται ως γενναιοδωρία, ως προσφορά των μαθητών μου και των γονιών τους, όταν από το πλεόνασμα μερικών, αλλά και από το υστέρημα των περισσότερων συγκεντρώσαμε τρόφιμα, ρούχα και παιχνίδια και τα προσφέραμε ως δώρο Αγάπης σε 7 οικογένειες καθώς και στο ίδρυμα Χρόνιων Παθήσεων <<Κιβωτός της Αγάπης>>.

Η Αγάπη λογίζεται σα δάκρυ, το δάκρυ που κάλυψε το βλέμμα μας, όταν η Αντιγόνη μου, χωρίς δεύτερη σκέψη, χάριζε το ρολόι της στη Θοδώρα, τρόφιμο 23 χρονών της <<Κιβωτού>>, όταν εκείνη μας ζήτησε ένα.

Η Αγάπη λογίζεται ως σιωπή, σιωπή και επικοινωνία του Γιάννη και του μικρού, όταν ο τελευταίος με περασμένο το χεράκι του μέσα από τα κάγκελα, έπαιζε με το μπουφάν του Γιάννη, σα να μην υπήρχε τίποτα πιο σπουδαίο, τίποτα πιο συναρπαστικό από αυτό το κομμάτι ύφασμα.

Έτσι λογίζεται η Αγάπη, παιδιά του 22ου Γυμνασίου Πατρών. Αγαπημένοι μου γονείς, να είστε περήφανοι για τα παιδιά σας!!! Ό,τι καταφέραμε φέτος, το καταφέραμε χάρη σε εσάς και σε εκείνα. Ο Θεός να σας έχει καλά όλους και να ευλογεί τις οικογένειές σας. ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Η Θεολόγος του 22ου Γυμνασίου Πατρών Σταυρούλα Ζευγαρά

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Το Θαύμα της Ζωής!!!

Συγκλονιστικό βίντεο!!!






Ο Samuel Alexander Armas μεγάλωσε!




Η φωτογραφία δείχνει τον εικοσιενός εβδομάδων Samuel Alexander Armas να σφίγγει το χέρι του χειρούργου Joseph Bruner ο οποίος προβαίνοντας σε μια καταπληκτική εγχείριση έσωσε την ζωή του αγέννητου μωρου.
Το έμβρυο είχε διαγνωστεί ότι έπασχε από την νόσο spina bifida (διχοτομημένη σπονδυλική στήλη) και θα είχε τρομακτικά προβλήματα στην μετέπειτα ζωή του.Οι γονείς μπορούσαν να προχωρήσουν σε αποβολή του εμβρύου κάτι το οποίο όμως δεν έπραξαν λογω της πιστης τους.
Η Julie Armas μητέρα του μικρού Samuel εργαζόταν ως νοσοκόμα στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών και γνώριζε τις προχωρημένου τύπου χειρουργικές επεμβάσεις του Δόκτορα Bruner στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Vanderbilt, στη Nashville.
Για να γίνει όμως η επέμβαση στο έμβρυο,αυτό δεν έπρεπε να απομακρυνθεί από την μήτρα διότι δεν θα επιβιωνε.
Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης, ο χειρούργος αφαίρεσε την υστέρα με καισαρική και έκανε μια μικρή τομή στον αμνιακό σάκο, μέσω της οποίας μπόρεσε να εγχειρίσει τον μικρό Samuel.
O Dr. Bruner τελείωνε επιτυχώς την εγχείρηση, όταν το έμβρυο έβγαλε το μικροσκοπικό αλλά ανεπτυγμένο χεράκι του μέσα από τη τομή και γαντζώθηκε από το δάχτυλο του έκπληκτου γιατρού. Ο διάσημος αυτός χειρούργος είπε ότι έζησε την πιο συγκινητική στιγμή ολόκληρης της ζωής του, όταν ένοιωσε το χέρι του Samuel να του γραπώνει ένα δάκτυλο, δείχνοντας ευγνωμοσύνη που του χάρισε το δώρο της ζωής.

Το μωράκι τελικά είδε το φως του ήλιου στις 2 Δεκεμβρίου του 1999, και ζει μια αρκετά φυσιολογική ζωή. Έγινε ένα υπέροχο αγοράκι που λατρεύει τις αγκαλιές...

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Καλή επιτυχία Άννα!




Η Αννα μας από το Α1 αυτές τις ημέρες, κάνει ένα χειρουργείο για το χέρι της στην Αθήνα. Αννούλα καλή επιτυχία και να γυρίσεις δυνατή πάλι κοντά μας.

Σε σκεφτόμαστε και σ αγαπάμε!

Κατακόμβες . 1900 χρόνια πριν....





Κατακόμβες

του Αρχιμ. π. Σιλουανού Πεπονάκη



Πολλοί επιστήμονες ασχολήθηκαν και ασχολούνται με το μεγάλο κεφάλαιο των κατακομβών και με τα προβλήματα που ανακύπτουν από την μελέτη αυτή. Προβλήματα όπως η θέση και η έκταση, η προέλευση, η χρήση και η χρονολόγηση των κατακομβών. Καθώς επίσης η ερμηνεία και η χρονολόγηση της ζωγραφικής των κατακομβών κ.α.

Οι κατακόμβες ως γνωστόν, είναι υπόγεια κοιμητήρια, ομαδικά η κοινοτικά, σκαμμένα βαθιά στη γη. Η λέξη “κατακόμβη” που αρχικά ήταν τοπικός και γεωγραφικός όρος, έγινε όρος τεχνικός αντικαθιστώντας την λέξη “κοιμητήριον” και δόθηκε για πρώτη φορά στο κοιμητήριο του Αγίου Σεβαστιανού που βρίσκεται έξω από τα τείχη της Ρώμης. Από τότε η ονομασία αυτή γενικεύτηκε και δόθηκε και στα υπόλοιπα υπόγεια κοιμητήρια. Αρχικά την έννοια της ελληνικής λέξης “κατακύμβη”, που σημαίνει εδαφική κοιλότητα, όρυγμα γης, χαράδρα, τύμβος και που μετεγράφη σε κατακόμβη( είχε η λατινική φράση “Coemeteria ad Catacumbas Accuditoria” που σήμαινε τα πρώτα υπόγεια κοιμητήρια που βρίσκονται κοντά στην Αππία οδό της Ρώμης.

Οι κατακόμβες λαξεύονταν σε πωρώδες έδαφος περιέχοντας περίπλοκα συμπλέγματα διαδρόμων και κεντρικών θαλάμων στα τοιχώματα των οποίων ανοίγονται τάφοι σε επάλληλες σειρές και σε διάφορα σχήματα. Οι “κοπιάτες” ήταν αυτοί οι οποίοι είχαν την επιμέλεια (εκσκαφή, συντήρηση, διαφύλαξη) των κατακομβών και ήταν ειδικευμένοι τεχνίτες που με το πέρασμα του χρόνου αποτέλεσαν και συντεχνίες. Στην διαμόρφωση των “ιερών αυτών τόπων” όπως ονομάστηκαν στην Ρώμη, σπουδαίο ρόλο έπαιξαν και οι πρώτοι χριστιανοί καλλιτέχνες, που περνούν σε μία νέα φάση εικαστικής δημιουργίας, την απεικόνιση του ανθρώπου και της φύσης γενικότερα, δίνοντας νέο νόημα και χαρακτήρα στα έργα τους. Κύριο μέλημά τους ήταν να καταστήσουν ορατή την ιερή ιστορία που ήθελαν και όχι τόσο να διακοσμήσουν τους υπόγειους αυτούς τάφους. Ο,τι δεν είχε απόλυτη σχέση με το θέμα παραμεριζόταν. Η σαφήνεια και η απλότητα βάραιναν περισσότερο από την πιστή απομίμηση του προτύπου. Τέτοιο παράδειγμα είναι και η παράσταση που παραθέτουμε και προέρχεται από την κατακόμβη της “Αγίας Πρίσκιλλας” στην Ρώμη. Πρόκειται για τους τρεις παίδες στην κάμινο του πυρός που ανήκει πιθανόν στον τρίτο αιώνα μ.Χ. Ο ζωγράφος που φιλοτέχνησε το έργο αυτό δεν θεωρούσε αυτοσκοπό την παράσταση μιας δραματικής σκηνής. Τον ενδιέφερε να παρουσιάση το παρήγορο και ενθαρρυντικό δείγμα πίστεως και για να το κατορθώση αυτό του αρκούσε να μπορή να άναγνωρίση κανείς τους τρεις άντρες με το περσικό τους ένδυμα, τις φλόγες και το περιστέρι-σύμβολο της Θείας συμπαράστασης. Αποτελεί και αυτό ένα δείγμα ότι οι άνθρωποι είχαν αρχίσει να ενδιαφέρονται και για άλλα πράγματα πέρα από την εγκόσμια ομορφιά. Μπορεί δηλαδή οι κατακόμβες να φιλοξενούσαν στις οπές τους νεκρούς, ταυτόχρονα όμως έπνεε ένας αέρας νέας ζωής που ανέβλυζε από αυτούς τους ίδιους τάφους.

Οι κατακόμβες λοιπόν, κυρίως της Ρώμης, έφταναν έως και τους έξι ορόφους δημιουργώντας μια υπόγεια νεκρούπολη. Οι διάδρομοί τους ήταν μακρόστενοι με δάπεδο επίπεδο και οροφή συνήθως ημικυλινδρική. Στις διασταυρώσεις των διαδρόμων σχηματίζονται νεκρικοί θάλαμοι (κουμπίκουλα). Στους νεκρικούς θαλάμους των κατακομβών θάβονταν συνήθως οι επίσκοποι, οι πρεσβύτεροι, και οι μάρτυρες. Οι τάφοι των κατακομβών ήταν συνήθως απλοί, σε σχήμα κιβωτίου η θήκης. Σκεπάζονταν με πλάκες στις οποίες έγραφαν το όνομα, το επάγγελμα, την ημερομηνία θανάτου του νεκρού και χάραζαν διάφορες συμβολικές παραστάσεις όπως άγκυρες, σταυρούς κ.α. καθώς και διάφορες εκφράσεις-ευχές προς τους προσφιλείς νεκρούς, όπως “εν Ειρήνη”, “εν Κυρίω” κ.λ.

Η ατμόσφαιρα βέβαια μέσα στις κατακόμβες δεν ήταν καθόλου ευχάριστη, διότι και ο χώρος ήταν πολύ περιορισμένος, αλλά και ο εξαερισμός και ο φωτισμός δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικός.

Αντίθετα με ο,τι πιστευόταν παλαιότερα, οι κατακόμβες ποτέ δεν χρησίμευσαν σαν τόποι λατρείας, αλλά μόνο σαν τόποι ταφής. Αν και παλαιότερες μελέτες έκλιναν περισσότερο προς την πρώτη άποψη, σύγχρονες έρευνες υποστηρίζουν ότι οι κατακόμβες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την ταφή των νεκρών, για διάφορα νεκρικά έθιμα όπως είναι τα νεκρόδειπνα, για διάφορες νεκρικές τελετές κυρίως κατά την επέτειο του θανάτου του μάρτυρα και γενικότερα για νεκρολατρικά έθιμα. Την άποψη αυτή ενισχύει η κατασκευή και γενικότερα η πνιγηρή ατμόσφαιρα των κατακομβών. Αφού η τέλεση της Θ. Ευχαριστείας απαιτεί χρόνο και χώρο ικανό, είναι συνεπώς αδύνατη η ύπαρξη και παραμονή πλήθους πιστών μέσα σ’ αυτές.

Μερικές από τις σπουδαιότερες κατακόμβες της Ρώμης είναι η κατακόμβη του Αγίου Καλλίστου, της Αγίας Δομιτίλλας, της Αγίας Πρισκίλλας, του Αγίου Σεβαστιανού κ.α. Κατακόμβες συναντάμε και εκτός Ρώμης, στην Νεάπολη, του Αγίου Ιανουαρίου, στις Συρακούσες και το Παλέρμο της Σικελίας, στην Μάλτα, στην Αίγυπτο, στην Συρία, στην Μικρά Ασία, στην Κύπρο κ.λ.

Σημαντικό μνημείο αποτελεί στον Ελλαδικό χώρο η κατακόμβη της Μήλου, που αποτελεί μικρογραφία των κατακομβών της Ρώμης. Οι μελετητές την τοποθετούν στον 2ο η στον 4ο αιώνα. Χρησίμευε ως ομαδικό κοιμητήριο. Αξιόλογες ήταν και οι τοιχογραφίες οι οποίες δυστυχώς έχουν καταστραφή.

Αξιοπρόσεκτες είναι και οι επιγραφές που έχουν γραφή στα τύμπανα των ακροσολίων (λαξευτοί τάφοι σε βράχους πάνω στους οποίους υπάρχει καμάρα η τόξο), σε ωραία μεγαλογράμματη γραφή και διακρίνονται για την επίσης ωραία χριστιανική επίκληση ΕΝ ΚΩ (εν Κυρίω), που προτάσσεται πάντοτε στις επιγραφές αυτές. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι στις αρχαιότερες επιγραφές της Μήλου υπάρχουν χριστιανικά σύμβολα όπως σταυροί, ιχθείς, μονογράμματα του Χριστού κ.α.

οι Φωτογραφίες από τις Κατακόμβες της Μήλου αντλήθηκαν από την παρακάτω διεύθυνση:http://www.milos-island.gr/sightseeing/catacombs.gr.html

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Β2, σας ευχαριστώ...





Σήμερα στο Β2, καθώς πλησιάζουν οι γιορτές κάναμε μια βιωματική άσκηση.

Θέμα της: Φέτος τα Χριστούγεννα θα ήθελα να αλλάξω τα παρακάτω....

Τηρήθηκε η ανωνυμία κι έτσι οι σκέψεις κυλούσαν πιο εύκολα στο χαρτί.

Παιδιά μου,κάθε φορά που ξεδίπλωνα ένα χαρτί και το διάβαζα, στο τέλος το έβαζα στην άκρη με ένα αναστεναγμό... και αναστέναξα πολλές φορές...
Πόσα κρύβουν οι ψυχούλες σας κι εμείς οι καθηγητές σας τα αγνοούμε...

Σας ευχαριστώ που με εμπιστεύεστε, σας ευχαριστώ που είμαι κομμάτι της ζωής σας!

Παλέψτε για τα όνειρά σας, παλέψτε για το μέλλον σας. Ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί. Θα τα καταφέρουμε!!!

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Κατά παραχώρηση Θεού...έτσι για να μην Τον ξεχνάμε!

Λόγια σοφά στο πέρασμα των χρόνων. Όσιος Μάρκος ο Ασκητής.


Ὅσιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής

Ο,ΤΙ ΚΑΛΟ θυμᾶσαι, κάνε το· καὶ αὐτὸ ποὺ δὲν θυμᾶσαι θὰ σοῦ ἀποκαλυφθεῖ. Μὴ παραδώσεις ἀπερίσκεπτα στὴ λησμοσύνη τὴν ἔννοια τοῦ καλοῦ.

- Περὶ νόμου πνευματικοῦ, 60

ΚΑΛΥΤΕΡΑ νὰ προσεύχεσαι μὲ εὐλάβεια γιὰ τὸν πλησίον σου παρὰ νὰ τὸν ἐλέγχεις γιὰ κάθε ἁμάρτημά του.- Ἔνθ. ἀν., 132


ΑΝ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ἄσχημα, μὲ τὸν ἑαυτό σου νὰ ὀργίζεσαι, ὄχι μὲ τὸν ἄλλον· γιατὶ ἂν εἶναι πονηρὴ ἡ ἀκοή, πονηρὰ θὰ ἀπαντήσεις.

-Ἔνθ. ἀν., 153

ΤΑ ΟΔΥΝΗΡΑ γεγονότα χαρίζουν μνήμη Θεοῦ στὸν συνετὸ ἄνθρωπο καὶ προκαλοῦν ἀντιστοίχως θλίψη σ᾽ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει ξεχάσει τὸν Θεό.

Λίγα λόγια για τον όσιο Μάρκο τον Ασκητή

Ο όσιος Μάρκος ο ασκητής έζησε τον 5ο μ. Χ. αιώνα και ήταν μαθητής του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, όπως αναφέρει ο Νικηφόρος Κάλλιστος. Επίσης, ήταν σύγχρονος των αγίων Νείλου του ασκητού και Ισιδώρου του Πηλουσιώτου. Έζησε με μεγάλη άσκηση, όπως το φανερώνει και η προσωνυμία «ασκητής», που του δόθηκε από την Εκκλησία. Επειδή ήταν φιλόπονος και φιλομαθής, γι’ αυτό και απέκτησε μεγάλο πνευματικό πλούτο, τον οποίον διανέμει σε όλους εκείνους που μελετούν τους λόγους του, τους «παντοίας παιδεύσεως και ωφελείας μεστούς».

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Προγραμματισμός επίσκεψης στην Κιβωτό της Αγάπης.


Πολυαγαπημένα μου παιδιά,
σε λίγες ημέρες προγραμματίζουμε να επισκεφτούμε το Ίδρυμα «Κιβωτός της Αγάπης».
Η Κιβωτός Αγάπης είναι ένα Άσυλο Χρόνιων παθήσεων Παίδων και βρίσκεται στην οδό , Κ. Παλαιολόγου 29, 263 32 Πάτρα Τηλ.: 2610222280.
Αυτή τη στιγμή απαριθμεί 62 τροφίμους απ’ όλη την Ελλάδα, ενώ η λίστα της αναμονής είναι τεράστια. Τα παιδιά που φιλοξενούνται εκεί, βρίσκουν στοργή και αγάπη.
Σας προσκαλώ να συγκεντρώσουμε, τόσο ρουχισμό και τρόφιμα όσο και παιχνίδια και να τα προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας που τα έχουν ανάγκη.
Μπορείτε συγκεκριμένα να φέρετε
ρουχαλάκια, όπως παλιές φόρμες, πυτζάμες, μπλούζες (χωρίς φερμουάρ),
ρύζι, ζάχαρη, κρέμες, γάλατα, ζυμαρικά, όσπρια,μπισκότα καθώς και
παιχνίδια που να μην έχουν αιχμηρές γωνίες, για να μην είναι επικίνδυνα
.

Θα ήθελα να σας πω ότι εκεί θα δείτε μια άλλη πραγματικότητα, απόλυτα διαφορετική από τη δική σας. Μέσα από αυτή τη γνωριμία θα βγείτε πιο δυνατοί,πιο ευαισθητοποιημένοι αλλά κα πιο ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι.
Σας ευχαριστώ για τη διάθεση που έχετε επιδείξει ως τώρα σε ο,τιδήποτε προγραμματίζουμε με επίκεντρο τον συνάνθρωπο.

Μια ευχή: Άγιε μου Βασίλη, φέτος, απάλυνε τον πόνο στις καρδιές όσων πονούν και κάνε με κι εμένα καλύτερο άνθρωπο.






Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

ΤΕΧΝΗΤΟ ΜΑΤΙ 5.000 ΕΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΣΙΑ




Επάνω: Το κρανίο με το τεχνητό μάτι, όπως βρέθηκε κατά την ανασκαφή. (Πηγή: Ιστορικές Ειδήσεις, Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, τεύχος 64, σελ. 8)


Το αρχαιότερο τεχνητό μάτι του κόσμου, ηλικίας 5.000 ετών, έφεραν στο φως Ιρανοί και Ιταλοί αρχαιολόγοι που πραγματοποιούσαν ανασκαφές τα τελευταία εννιά χρόνια σε μια αρχαία νεκρόπολη στην έρημο που χωρίζει το Ιράν από το Αφγανιστάν. Πρόκειται για μια επίχρυση σφαίρα διαμέτρου μόλις 2,5 εκατοστών, κατασκευασμένη από ελαφρύ υλικό, η οποία κάποτε βρισκόταν μέσα στην κόγχη του ματιού μιας ιέρειας στην αρχαία Περσία. Σύμφωνα με τους ειδήμονες, όσοι έρχονταν σε επαφή με την ιέρεια θα πείθονταν, αντικρίζοντας την, ότι διέθετε υπερφυσικές δυνάμεις κι ότι μπορούσε να προβλέψει το μέλλον, Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι η γυναίκα - προφήτης, όπως την αποκαλούν, είχε ταφεί μαζί με έναν περίτεχνο μπρούτζινο καθρέφτη χειρός, τον οποίο προφανώς χρησιμοποιούσε για να ελέγχει «την εμφάνισή της που προκαλούσε δέος», αλλά και για δύο επιπρόσθετους λόγους: επειδή έφερε αυτό το τεχνητό μάτι αλλά και επειδή ήταν εντυπωσιακά ψηλή, περίπου 1,83 μ.

Οι αρχαιολόγοι ανέφεραν ότι το σχέδιο του τεχνητού ματιού αποτελείται από έναν κεντρικό κύκλο που αναπαριστά την κόρη του ματιού και από χρυσές γραμμές «σαν ακτίνες φωτός». Η επιφάνεια του είναι προσεκτικά χαραγμένη, ενώ φέρει ακόμη ίχνη χρυσού που είχε τοποθετηθεί σε λεπτό στρώμα στην επιφάνεια του. Εκατέρωθεν της σφαίρας, υπήρχαν δύο μικρές τρύπες, μέσω των οποίων μια λεπτή κλωστή, ίσως κι αυτή από χρυσάφι, συγκρατούσε το μάτι στη θέση του. Η ιέρεια στην οποία ανήκε το μάτι, πιστεύεται ότι έζησε περί το 2900 π.Χ. και εικάζεται ότι ήταν ηλικίας από 25 έως 30 ετών, ψηλή, με σκουρόχρωμη επιδερμίδα. Μάλιστα, οι επιστήμονες βασιζόμενοι σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, πιθανολογούν ότι καταγόταν από την Αραβική Χερσόνησο. Σύμφωνα με τον καθηγητή (και συντονιστή των Ιταλών αρχαιολόγων) Λορέντσο Κονσταντίνι, η γυναίκα αυτή «ήταν μια επιβλητική και εξωτική φιγούρα», ενώ το μάτι (που δεν μοιάζει με φυσικό), επιτελούσε συγκεκριμένο σκοπό. Ήταν σύμβολο μυστηρίου και έδινε την εντύπωση ότι η κάτοχος του είχε μαντικές και υπερφυσικές ιδιότητες». Η γυναίκα με τη «λαμπερή όψη» πρέπει να προκαλούσε δέος με την εμφάνιση της.

Πηγή: Αθηνά Ντούλια, Ιστορικές Ειδήσεις, Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, τεύχος 64, σελ. 8
www.apologitis.com

Όμιλος UNESCO Ιστορίας Τέχνης και Θεάτρου



www.wikimedia.gr

Δραστηριότητα για τους μαθητές μου στη Γ Γυμνασίου.

Στην αριστερή μπάρα της παρακάτω ανάρτησης <<φωτογραφικό υλικό του Μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης του Σινά>> υπάρχει ένας σύνδεσμος που αναφέρεται στην Abu Mena. Κλικάροντας στο Abu Mena θέλω να περιηγηθείς στο φωτογραφικό υλικό και να εντοπίσεις τη φωτογραφία με το χριστιανικό σύμβολο. Αποθήκευσέ την σε φάκελο στο σκληρό σου δίσκο με την ονομασία <<Διωγμοί και κατακόμβες>>. Μπορείς να κατεβάσεις επιπλέον υλικό και από την παρούσα ανάρτηση, κλικάροντας στον τίτλο <<όμιλος UNESCO Ιστορίας Τέχνης και Θεάτρου>>.
Η Abu Mena,Ιερή Παλαιοχριστιανική πόλη, είναι κτισμένη επάνω στον τάφο του Μάρτυρα Μηνά της Αλεξάνδρειας, ο οποίος πέθανε το 296, διατήρησε την εκκλησία της, το Βαπτιστήριο, τις Βασιλικές της, τα δημόσια κτίρια, τους δρόμους, τα μοναστήρια, τα σπίτια και τα εργαστήριά της.
Με βάση τον πίνακα του βιβλίου των Θρησκευτικών, της Γ Γυμνασίου, σελίδα 37 εντόπισε στη βασιλεία ποιου αυτοκράτορα μαρτύρησε. Γνωρίζεις άλλους αγίους εκείνης της περιόδου;
Θα ήθελα να σου δώσω ως συμπληρωματικό στοιχείο ότι οι διωγμοί των Χριστιανών επί Διοκλητιανού ήταν οι σκληρότεροι και οι αγριότεροι. Μελέτησε την παλαιότερη ανάρτηση που αναφέρεται στους διωγμούς κατά τον πρώτο 1ο αιώνα.

Φωτογραφικό υλικό από Μοναστήρι Αγίας Αικατερίνης Σινά

κλίκαρε στον τίτλο

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Ο Ιησούς επιλέγει τους μαθητές Του. Η προσέγγιση του Γεράσιμου.

Ο καλός μου Γεράσιμος, τον τελευταίο καιρό προσπαθεί πολύ στο μάθημα των Θρησκευτικών. Αποφασίσαμε λοιπόν,μιας και του αρέσει η ζωγραφική, να αποδίδει με το δικό του τρόπο,αυτά που ακούει όταν παραδίδω το μάθημα.
Οι ζωγραφιές του, σήμερα θα μας ταξιδέψουν στην εποχή που ο Χριστός περπατώντας στις όχθες της λίμνης της Γαλιλαίας, διαλέγει τους 12 μαθητές του.

Σ έυχαριστώ Γεράσιμε...



Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Ήθελα να γράψω δυο σκέψεις, σήμερα 5η ημέρα από τα γεγονότα. Τα λόγια του Γέροντα Παϊσίου είναι αρκετά...



O ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. «Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο».

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΠΛΟ ΙΣΧΥΡΟ Παλιά, για να κάνει κανείς κάτι, αν ήταν κοσμικός άνθρωπος θα σκεφτόταν. Αν ήταν πνευματικός άνθρωπος, θα σκεφτόταν και θα προσευχόταν. Στην εποχή μας ακόμη και «πνευματικοί» άνθρωποι όχι μόνο δεν προσεύχονται, αλλά ούτε σκέφτονται. Και μάλιστα, συχνά πρόκειται για σοβαρά θέματα, και αυτοί κάνουν πρόβες με τον κόσμο. Σε όλες τις περιπτώσεις, πριν ενεργήσουμε, να λέμε: «Σκέφτηκα γι' αυτό; Προσευχήθηκα γι' αυτό;» Όταν κανείς ενεργεί, χωρίς να σκεφθεί και χωρίς να προσευχηθεί, ενεργεί σατανικά. Και βλέπεις, συχνά πολλοί χριστιανοί με τον τρόπο που ενεργούν, δεν αφήνουν τον Θεό να επέμβει. Νομίζουν ότι αυτοί θα τα καταφέρουν όλα μόνοι τους. Ενώ ακόμα και ο άπιστος λέει «έχει ο Θεός», αυτοί δεν το λένε (...). Συνέχεια ανθρώπινες προσπάθειες και δεν αφήνουν τον Θεό να ενεργήσει. Δεν καταφεύγουν στην προσευχή, ώστε να απαντήσει ο Θεός δια της προσευχής. Με την ταπείνωση και την προσευχή διορθώνονται όλα τα αδιόρθωτα (...).

Αιτήματα στην προσευχή
- Γέροντα, αν είναι ευλογημένο, να μας λέγατε μερικά θέματα, για τα οποία ιδιαίτερα πρέπει να προσευχόμαστε. Να παρακαλούμε κατ' αρχάς η προσευχή μας να έχει ως αποτέλεσμα να έρθουν σε θεοσέβεια όσοι ζουν και όσοι θα ζήσουν. Εγώ στην προσευχή μου λέω «Παρατεινον το ελεος Σου τοις γινοσκουσι Σε» και προσθέτω «και τοις μη γινωσκουσι Σε». Ακόμα λέω «Κύριε, σωσον τους ασεβείς». (Βέβαια η Εκκλησία καλά κανόνισε να λέει «Κύριε, σωσον τους ευσεβείς...», γιατί μπορεί να βρίζουν οι ασεβείς, επειδή προσεύχονται γι' αυτούς). Όταν πάλι ο ιερέας λέει «Υπέρ των εντειλαμενων ημιν τοις αναξιοις ευχεσθαι υπέρ αυτων», προσθέτω και «υπέρ των μη εντειλαμενων». Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε και γι' αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε, αλλά και γι' αυτούς που δεν μας ζήτησαν, και για τους γνωστούς και για τους αγνώστους. Τόσες χιλιάδες άνθρωποι υπάρχουν που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και σοβαρότερα προβλήματα από αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε. Να κάνουμε προσευχή και για όσους έχουν αδικηθεί, να φανεί το δίκαιο· να δοθεί χάρη στους φυλακισμένους, να πιάσει τόπο η ταλαιπωρία που πέρασαν και να βοηθηθούν. Όταν βάζω ξύλα στη φωτιά, δοξολογώ τον Θεό και λέω: «Ζέστανε, Θεέ μου, όσους δεν έχουν ζεστασιά». Όταν πάλι καίω τα γράμματα που μου στέλνουν  τα διαβάζω και μετά τα καίω, γιατί έχουν και θέματα και απόρρητα και εξομολογήσεις -, λέω: «Να τους κάψει ο Θεός όλα τα κουσούρια. Να τους βοηθάει ο Θεός να ζουν πνευματικά και να τους αγιάζει». Ακόμη συνηθίζω να ζητώ από τους Αγίους να προστατεύουν τους ανθρώπους που φέρουν το όνομά τους και από τους Αγίους Πάντες να προστατεύουν αυτούς που δεν έχουν προστάτη Άγιο.

- Γέροντα, τι είναι καλύτερα, να ζητώ το έλεος του Θεού γενικά ή να αναφέρω και συγκεκριμένα αιτήματα σύμφωνα με το «Αιτείτε και δοθησεται υμιν»; Να προσεύχεσαι γενικά και να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους πάσχοντας σωματικά και ψυχικά». Σ' αυτήν την ευχή περιλαμβάνονται και οι κεκοιμημένοι. Αν σου έρχεται στον νου ένα συγγενικό σου πρόσωπο, πες μια ευχή και γι' αυτό, «... ελέησον τον δούλον Σου τάδε», και πέρασε αμέσως στην γενική ευχή για όλον τον κόσμο, «... ελέησον τον κόσμον Σου άπαντα» Μπορείς να φέρνεις στον νου σου έναν συγκεκριμένο άνθρωπο που έχει ανάγκη, να προσεύχεσαι λίγο γι' αυτόν και μετά να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς» και να πονάς για όλους, για να μη φεύγει η... αμαξοστοιχία με έναν επιβάτη. Να μη σκαλώνουμε σε ένα πρόσωπο και μετά δεν μπορούμε να βοηθήσουμε με την προσευχή ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους. Όταν προσεύχεσαι λ.χ. για έναν καρκινοπαθή, να προσεύχεσαι για όλους τους καρκινοπαθείς και να λες και μια ευχή για τους κεκοιμημένους. Ή βλέπεις έναν δυστυχισμένο· να πηγαίνει αμέσως ο νους σου σε όλους τους δυστυχισμένους και να προσεύχεσαι γι' αυτούς. Να, θυμάμαι, μικρός είχα δει έναν ζητιάνο που πέθανε έξω από ένα τούρκικο σπίτι, δέκα μέτρα μακριά από το δικό μας. Πέτρο τον έλεγαν. Τον βρήκε το πρωί η Τουρκάλα πεσμένο έξω από το σπίτι της και τον σκούντηξε να σηκωθεί· τότε κατάλαβε ότι είχε πεθάνει. Ακόμη τον μνημονεύω. Πόσοι τέτοιοι «Πέτροι» υπάρχουν στον κόσμο! Όταν πηγαίνει κανείς σε ειδικά θέματα και σκέφτεται ότι υποφέρουν οι συνάνθρωποί μας, βοηθιέται, γιατί κεντιέται η καρδιά. Έτσι, με πονεμένη καρδιά από τα ειδικά θέματα πηγαίνει και στα γενικά, και βοηθάει περισσότερο με την καρδιακή προσευχή. Καλά είναι ο μοναχός να μοιράζει την προσευχή του σε τρία μέρη: για τον εαυτό του, για όλο τον κόσμο και για τους κεκοιμημένους. Αν και με αυτόν τον τρόπο, παρόλο που φαίνεται δίκαιη η μοιρασιά, πάλι για τον εαυτό του φροντίζει περισσότερο, γιατί ο εαυτός του είναι ένας, ενώ οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι είναι δισεκατομμύρια. (...) Να θέλει και αυτός που ζητά την προσευχή να βοηθηθεί, να σωθεί, και να αγωνίζεται. Για να βοηθηθεί δηλαδή κανείς από την προσευχή «δικαίου» ανθρώπου, χρειάζεται να έχει καλή διάθεση. Η ευχή που γίνεται με την καρδιά εισακούεται· πρέπει όμως και ο άλλος να είναι δεκτικός. Γι' αυτό κάνετε προσευχή πρώτα γι' αυτούς που έχουν διάθεση να σωθούν Εγώ, όταν παρακαλάω τον Θεό για διάφορες περιπτώσεις, λέω: «Θεέ μου, να είναι αισθητή η βοήθειά Σου, για να βοηθηθούν οι άνθρωποι και πνευματικά· αν δεν είναι αισθητή, μη μας βοηθάς». Πολλοί ούτε καν καταλαβαίνουν από τι μπόρες μας γλιτώνει ο Θεός και ούτε καν το σκέφτονται, για να δοξολογήσουν τον Θεό. Γι' αυτό να ζητάμε να βοηθάνε ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι στον κόσμο, αλλά να είναι και αισθητή η βοήθειά Τους, για να ωφελούνται οι άνθρωποι. Ας υποθέσουμε ότι κινδυνεύει κάποιος να πέσει από την σκαλωσιά και οικονομάει ο Θεός να σκαλώσει κάπου, που δεν ήταν να σκαλώσει και γλιτώνει. Ή πέφτει κάπου και δεν σακατεύεται. Ή τρακάρει και γλιτώνει. Να ευχηθούμε να καταλάβει ότι ο Θεός τον βοήθησε και σώθηκε, για να βοηθηθεί πνευματικά. Κάποιος έπεσε από ένα γεφύρι κάτω και σώθηκε. «Κατέβηκες να μετρήσεις το βάθος;», του λέω. Στα χέρια μας κρατούν οι Άγιοι.
Ένα παιδί που του είχα δώσει ένα σταυρουδάκι, καθώς έτρεχε με τον μοτοσακό, πέρασε πάνω από ένα ταξί, έκανε μια τούμπα και συνέχισε να τρέχει στον δρόμο, χωρίς να πάθει τίποτα. Πολλοί γλιτώνουν, αλλά λίγοι καταλαβαίνουν κι διορθώνονται. Η ποιότητα της προσευχής μετράει

- Γέροντα, όταν έχουμε ένα αίτημα για κάποιο σοβαρό θέμα, μήπως πρέπει η προσευχή να συνοδεύεται με νηστεία; Αυτό δεν χρειάζεται συζήτηση· είναι κάτι το οποίο επιβάλλεται. Η νηστεία, η άσκηση, είναι προϋποθέσεις. Αλλά για να γίνει σωστή προσευχή, πρέπει να πονάει κανείς για τους άλλους. Γιατί είναι και τυπικό πολλών χριστιανών της εποχής μας να μη θέλουν να στενοχωρηθούν. Και συνταξιούχοι ακόμη που όλη μέρα κάθονται, δεν πάνε να πλησιάσουν ένα παιδί εγκαταλελειμμένο, γιατί αυτό έχει φασαρία. Θα φάνε, θα πιουν τον καφέ τους και θα κάνουν έναν περίπατο, θα πάνε σε ένα νοσοκομείο που έχει νοσοκόμους, σε κάτι οργανωμένο, για να δουν έναν άρρωστο, γιατί αυτό είναι πιο εύκολο. Πάλι δηλαδή για να ευχαριστηθούν, οπότε αναπαύουν και τον λογισμό τους ότι έκαναν το καθήκον τους. Πόσους έχω στριμώξει να βοηθήσουν κάτι παιδάκια εγκαταλελειμμένα! Αυτοί τίποτε. Στο Άγιον Όρος έκαναν κάπου Λιτανεία για την ανομβρία και, αντί να βρέξει, έπιασε πυρκαγιά! Δεν γίνεται λιτανεία σαν να κάνουμε περίπατο. Θέλει να πονέσουμε. Μπορεί να παραμείνει πειρασμός ή μια δύσκολη κατάσταση, αν κάνουν καρδιακή προσευχή οι καλόγεροι; Παρ' όλα τα δύσκολα χρόνια βλέπω στα μοναστήρια να επικρατεί ένα πνεύμα... Να είμαστε χαρούμενοι! Εδώ καίγεται ο κόσμος! Μας ζητούν να κάνουμε μια αγρυπνία, ας υποθέσουμε, για έναν άρρωστο, και ψάλλουμε «Ανοιξαντος Σου την χειρα» και χαιρόμαστε. Εμείς περνάμε ευχάριστα την ώρα μας και ο άλλος εν τω μεταξύ πεθαίνει. «Κάνουμε, λέει, αγρυπνία για τον άρρωστο». Τι αγρυπνία; Εσείς κάνετε διασκέδαση. Αυτό είναι πνευματική διασκέδαση. Μερικές φορές, ούτε όταν ο ιερέας λέει «Υπέρ των εν ασθενειαις κατακειμενων», προσευχόμαστε για τον άρρωστο. Θα βοηθούσαμε πιο θετικά, αν κάναμε και λίγη ευχή με το κομποσχοίνι. Δεν λέω να καταργήσουμε τις πανηγυρικές αγρυπνίες που προβλέπει το τυπικό, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις να διαθέτουμε και λίγη ώρα, για να κάνουμε τουλάχιστον ένα-δυο κομποσχοίνια λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλο σου». Όλη η βάση είναι η ποιότητα της προσευχής. Η προσευχή πρέπει να είναι καρδιακή, να γίνεται από πόνο. Για τον Θεό δεν μετράει τόσο η ποσότητα της προσευχής όσο η ποιότητα. Η προσευχή που γίνεται στα μοναστήρια έχει ποσότητα, αλλά δεν φτάνει αυτό· πρέπει να έχει και ποιότητα. Τόσες ώρες προσευχή που γίνεται από τόσα άτομα, αν ήταν καρδιακή θα είχε αλλάξει ο κόσμος. Γι' αυτό σκοπός είναι οι Ακολουθίες να γίνονται από την καρδιά. Η καρδιακή προσευχή βοηθάει όχι μόνον τους άλλους αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας, γιατί βοηθάει να έρθει η εσωτερική καλοσύνη. Όταν ερχόμαστε στην θέση του άλλου, έρχεται φυσιολογικά η αγάπη, ο πόνος, η ταπείνωση, η ευγνωμοσύνη μας στον Θεό με την συνεχή δοξολογία, και τότε η προσευχή για τον συνάνθρωπό μας γίνεται ευπρόσδεκτη από τον Θεό και τον βοηθάει. Προσευχή με υπομονή - Γέροντα, μένει ψυχρή η καρδιά μου στην προσευχή. Είναι γιατί ο νους δεν δίνει τηλεγράφημα στην καρδιά. Ύστερα στην προσευχή χρειάζεται να εργασθεί κανείς· δεν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να φθάσει σε κατάσταση, ώστε να μη φεύγει καθόλου ο νους του. Θέλει υπομονή. Βλέπεις, άλλος χτυπάει την πόρτα, ξαναχτυπάει, περιμένει, και μετά ανοίγει η πόρτα. Εσύ θες να χτυπήσεις μια και να μπεις μέσα. Δεν γίνεται έτσι. Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή. «Και παρεβιάσαντο αυτον» (Λουκ. 24, 25), λέει το Ευαγγέλιο για τους δύο Μαθητές που συνάντησαν τον Χριστό στον δρόμο προς Εμμαούς. Έμεινε ο Χριστός μαζί τους, γιατί είχαν μια συγγένεια με τον Χριστό και το δικαιούνταν. Είχαν ταπείνωση, απλότητα, καλοσύνη, θάρρος με την καλή έννοια, όλες τις προϋποθέσεις, γι' αυτό και ο Χριστός έμεινε μαζί τους. Πρέπει να προσευχόμαστε με πίστη για κάθε ζήτημα και να κάνουμε υπομονή, και ο Θεός θα μιλήσει. Γιατί, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται με πίστη, υποχρεώνει τον Θεό κατά κάποιο τρόπο για την πίστη του αυτή να του εκπληρώσει το αίτημά του. Γι' αυτό, όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό, να μη «διακρινώμεθα» και θα εισακουσθούμε. «Να έχετε πίστη χωρίς να διακριθείτε» (Ματθ. 21, 21), είπε ο Κύριος. Ο Θεός ξέρει να μας δώσει αυτό που ζητούμε, ώστε να μη βλαφτούμε πνευματικά. Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε. Αν δεν είχαμε δυνατό Θεό, τότε να ανησυχούσαμε. Αλλά αφού έχουμε Θεό Παντοδύναμο και έχει πάρα πολλή αγάπη, τόση που μας τρέφει και με το Αίμα Του, δεν δικαιολογούμαστε να ανησυχούμε. Μερικές φορές δεν αφήνουμε ένα δύσκολο θέμα μας στα χέρια του Θεού, αλλά ενεργούμε ανθρώπινα. Όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό και κλονίζεται η πίστη μας και θέλουμε να ενεργήσουμε ανθρωπίνως στα δυσκολοκατόρθωτα, χωρίς να περιμένουμε την απάντηση στο αίτημά μας από τον Θεό, είναι σαν να κάνουμε αίτηση στον βασιλέα Θεό και την παίρνουμε πίσω, την ώρα που Εκείνος απλώνει το χέρι Του, για να ενεργήσει. Τον παρακαλούμε πάλι, αλλά και πάλι κλονίζεται η πίστη μας και ανησυχούμε και επαναλαμβάνουμε το ίδιο. Έτσι διαιωνίζεται η ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδή σαν εκείνον που κάνει μια αίτηση στο Υπουργείο και ύστερα από λίγο μετανιώνει και την αποσύρει. Ξαναμετανιώνει, την υποβάλλει· μετά από λίγο πάλι την αποσύρει. Η αίτηση όμως πρέπει να μείνει, για να παίρνει την σειρά της. Προσευχή με πόνο - Γέροντα, πως κάνετε ευχή για ένα θέμα; Όλη η βάση που γίνεται η ευχή είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή. Πολλοί, όταν την στιγμή που τους ζητούν οι άλλοι να προσευχηθούν δεν έχουν χρόνο, προσεύχονται με έναν αναστεναγμό για το πρόβλημά τους. Δεν λέω να μην κάνει κανείς προσευχή, αλλά, αν τυχόν δεν υπάρχει χρόνος, ένας αναστεναγμός για τον πόνο του άλλου είναι μια καρδιακή προσευχή· ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής. Διαβάζεις λ.χ. ένα γράμμα, βλέπεις ένα πρόβλημα, αναστενάζεις και μετά προσεύχεσαι. Αυτό είναι μεγάλο πράγμα! Πριν πιάσεις το ακουστικό, πριν ακόμα καλέσεις, σε ακούει ο Θεός! Και το πληροφορείται ο άλλος. Να δείτε πως οι δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχή γι' αυτούς και φωνάζουν όπου κι αν βρίσκονται! Η πραγματική προσευχή ξεκινάει από έναν πόνο· δεν είναι ευχαρίστηση, «νιρβάνα». Τι πόνος είναι; Βασανίζεται με την καλή έννοια ο άνθρωπος. Πονάει, βογκάει, υποφέρει, όταν κάνει προσευχή για οτιδήποτε. Ξέρετε τι θα πει υποφέρει; Ναι, υποφέρει, γιατί συμμετέχει στον γενικό πόνο του κόσμου ή στον πόνο ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. Αυτήν την συμμετοχή, αυτόν τον πόνο, τον ανταμείβει ο Θεός με την θεία αγαλλίαση. Δεν ζητάει βέβαια ο άνθρωπος την θεία αγαλλίαση, αλλά η θεία αγαλλίαση έρχεται ως συνέπεια, επειδή συμμετέχει στον πόνο του άλλου (...). Η θεία παρηγοριά - Γέροντα, όταν πονώ για τους άλλους, με πιάνει άγχος και δεν μπορώ να προσευχηθώ. Το ότι έχει κανείς άγχος όταν πονά για τους άλλους και να μην μπορεί να προσευχηθεί είναι δείγμα ότι υπάρχει ανθρώπινο στοιχείο μέσα του! Εγώ, όσο πιο πολύ πονώ τον κόσμο, τόσο πιο πολύ προσεύχομαι και χαίρομαι πνευματικά, γιατί τα λέω όλα στο Χριστό και εκείνος τα τακτοποιεί. Και βλέπω ότι όσο περνάει ο καιρός, ενώ το σωματικό κουράγιο ελαττώνεται, το ψυχικό αυξάνει, γιατί η αγάπη, η θυσία, ο πόνος για τον άλλον δίνουν πολλή ψυχική δύναμη. Και ήμουν όρθιος όλη την νύχτα μέχρι τη Θεία Λειτουργία που έβλεπα τον κόσμο (Ο Γέροντας εννοεί την αγρυπνία της 9ης προς 10η Νοεμβρίου του 1993. Παρόλο που ήταν πολύ ταλαιπωρημένος από τον καρκίνο, όρθιος, στηριγμένος σε μια καρέκλα, έδωσε την ευχή του σε τριάντα χιλιάδες περίπου ανθρώπους που πέρασαν εκείνη την ημέρα). Μετά και μέσα στην Εκκλησία και πάλι όρθιος, αλλά δεν ένιωθα κούραση, γιατί πονούσαν τον κόσμο και αυτό με δυνάμωνε. Και εσύ να προσεύχεσαι και να χαίρεσαι, γιατί ο Χριστός θα τα οικονομήσει όλα. Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη. Με τον κόσμο τώρα πόσο πόνο πέρασα! Δεν τα περνούσα έτσι τα θέματά τους. Πονούσα, αναστέναζα, αλλά σε κάθε αναστεναγμό άφηνα το θέμα στο Θεό, και στον πόνο που ένιωθα για τον άλλον έδινα ο Θεός παρηγοριά. Δηλαδή με την πνευματική αντιμετώπιση ερχόταν θεία παρηγοριά, γιατί ο πόνος που έχει μέσα την ελπίδα στο Θεό έχει θεία παρηγοριά. Αλλιώς πως θα αντέξει κανείς! Πώς θα μπορούσα διαφορετικά να τα βγάλω πέρα με τόσα που ακούω; Πονάω, αλλά σκέφτομαι και την θεία ανταμοιβή στους πονεμένους. Είμαστε στα χέρια του Θεού. Αφού υπάρχει θεία δικαιοσύνη, θεία ανταπόδοση, τίποτε δεν πάει χαμένο. Όσο βασανίζεται κανείς, άλλο τόσο θα ανταμειφθεί. Ο Θεός, ενώ βλέπει τόσον πόνο πάνω στη γη, ακόμη και πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να τα συλλάβουμε, δεν τα χάνει. «Περισσότερο υποφέρεις, λέει, περισσότερο θα σε οικονομήσω στην άλλη ζωή», και γι' αυτό χαίρεται. Διαφορετικά πώς θα μπορούσε, ας πούμε, να αντέξει τόση αδικία, τόση κακία που υπάρχει; Έχει όμως υπ' όψιν Του την ανταμοιβή αυτών που υποφέρουν και μπορεί, τρόπος του λέγειν, να αντέξει αυτόν τον μεγάλο πόνο. Εμείς δεν βλέπουμε τι δόξα θα λάβει ο άλλος και πονούμε, γι' αυτό ο Θεός μας ανταμείβει με θεία παρηγοριά. - Γέροντα, αυτή η στενοχώρια δεν καταβάλει τον άνθρωπο; Όχι. Ο άνθρωπος, όταν αντιμετωπίζει το κάθε πρόβλημα πνευματικά, δεν καταβάλλεται. Στην αρχή πικραίνεται, όταν ακούει ότι κάποιος υποφέρει, αλλά μετά έρχεται ως ανταμοιβή η θεία παρηγοριά και δεν καταστρέφεται ο οργανισμός του. Ενώ η πίκρα από την κοσμική στενοχώρια φέρνει γαστρορραγία κ.λ.π., αυτή δεν βλάπτει τον οργανισμό, γιατί έχει το θείο βάλσαμο. Ο κίνδυνος της αναισθησίας

- Γέροντα, μερικές φορές μου ζητούν λαϊκοί να προσευχηθώ για ένα πρόβλημά τους. Το κάνω, χωρίς όμως να νιώσω πόνο. Εδώ υπάρχουν δύο περιπτώσεις: η πρώτη είναι επικίνδυνη, η δεύτερη έχει πνευματική αντιμετώπιση. Όταν ο μοναχός ξεχνά τους δικούς του και δεν σκέφτεται και τους άλλους, δηλαδή δεν προσεύχεται για τον κόσμο, τότε αυτό είναι πολύ κακό. Ερχόμαστε δηλαδή στο μοναστήρι, εγκαταλείπουμε τους δικούς μας, και φθάνουμε να ξεχάσουμε τους δικούς μας, πόσο μάλλον τους άλλους. Αντιμετωπίζουμε τα πράγματα πνευματικά, αλλά δεν συμμετέχουμε στον πόνο των άλλων πνευματικά. Δεν προχωρούμε πνευματικά, για να μπορέσουμε να νιώσουμε τα προβλήματά τους, και υπάρχει κίνδυνος να φθάσουμε σε μια αναισθησία. Αρχίζει σιγά-σιγά μία αδιαφορία και γίνεται η καρδιά πέτρα. Στην δεύτερη περίπτωση πονά κανείς για όλο τον κόσμο, αλλά νιώθει και μια παρηγοριά, γιατί σκέφτεται ότι ο άλλος που υποφέρει θα έχει μισθό από τον Θεό, θα είναι μάρτυρας. Με αυτόν τον λογισμό νιώθει βαθιά σιγουριά και έχει μια εσωτερική χαρά. Σ' αυτήν την περίπτωση η καρδιά δεν είναι πέτρινη αλλά θεϊκή). Αν δεν προσέξουν οι καλόγεροι, μπορεί να γίνει η καρδιά τους πολύ σκληρή. Οι κοσμικοί βλέπουν ατυχήματα, την δυστυχία των άλλων, και πονούν. Εμείς δεν την βλέπουμε και μπορεί να ζητάμε όλο για τον εαυτό μας. Αν δεν κάνουμε δηλαδή λεπτή εργασία, για να νιώσουμε την δυστυχία των άλλων και να κάνουμε γι' αυτούς καρδιακή προσευχή), θα γίνουμε σκληρόκαρδοι. Θα φθάσουμε σε σημείο να θέλουμε το βόλεμά μας και θα γίνει η καρδιά μας πέτρινη με την αδιαφορία, πράγμα που είναι αντιευαγγελικό. Ό μοναχός πρέπει να ενδιαφέρεται, να πονάει και να προσεύχεται γενικά για τον κόσμο. Αυτό δεν του φέρνει περισπασμό, αλλά αντιθέτως βοηθιέται και ο ίδιος με την προσευχή), βοηθάει και τους άλλους.

- Γέροντα, ενώ βλέπω τα χάλια μου, κάνω πιο πολλή προσευχή για τους άλλους. Μήπως είναι καλύτερα να μnν προσεύχομαι για τους άλλους και να προσεύχομαι μόνο για τον εαυτό μου; - Από ταπείνωση; Αν είναι από ταπείνωση, να λες στον Θεό με πολλή ταπείνωση: «Θεέ μου, τέτοια που είμαι, δεν πρέπει να με ακούσεις. Άλλα δεν είναι αδικία να υποφέρουν οι άλλοι εξ αιτίας μου; Γιατί, εάν είχα πνευματική κατάσταση, παρρησία, θα με άκουγες και θα τους βοηθούσες. Φταίω και εγώ, που ο άλλος υποφέρει. Τώρα όμως τι φταίει να υποφέρει εξ αιτίας μου; Σε παρακαλώ, βοήθησέ τον». Εξαρτάται δηλαδή πως τοποθετείσαι για τους άλλους. Νιώθεις ότι δεν είσαι άξια, αλλά τυχαίνει, βλέπεις έναν πονεμένο, στενοχωριέσαι, πονάς, προσεύχεσαι. Όταν λ.χ. βλέπω εν αν τυφλό, αισθάνομαι τον εαυτό μου ένοχο, γιατί, αν είχα πνευματική κατάστασή, θα μπορούσα να τον θεραπεύσω. Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα να γίνουμε άγιοι, να κάνουμε θαύματα, όπως έκανε και Εκείνος. Αναγνωρίζουμε την μεγάλη ή μικρή μας πνευματική αρρώστια και ταπεινά ζητούμε την σωματική υγειά για τον συνάνθρωπό μας, ως ένοχοι για την αρρώστια του. Γιατί, εάν είχαμε πνευματική υγειά, θα είχε θεραπευθεί προ καιρού και δεν θα παιδευόταν. 'Όταν τοποθετούμαστε σωστά, ότι είμαστε ένοχοι για όλη την κατάσταση του κόσμου, και λέμε «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς», βοηθιέται και ο κόσμος όλος. Και για τα χάλια του πρέπει να πονέσει κανείς και να ζητήσει το έλεος του Θεού. Φυσικά, αν φθάσει σε μια πνευματική κατάσταση, τότε για τον εαυτό του δεν ζητάει τίποτε. Βλέπω ότι πολλές φορές πιάνουμε στραβά το «Κύριε, 'Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και δήθεν από ταπείνωση δεν λέμε «ελέησον rημάς», δεν προσευχόμαστε για τους άλλους παρά μόνο για τον εαυτό μας. Γι' αυτό και μερικές φορές μας παρεξηγούν εμάς τους μοναχούς οι κοσμικοί και λένε ότι είμαστε εγωιστές και ότι φροντίζουμε να σώσουμε μόνον τον εαυτό μας. Το «ελέησόν με» είναι για να μην πέσουμε σε υπερηφάνεια. Η ευχή ενός ταπεινού ανθρώπου, που πιστεύει ότι είναι χειρότερος από όλους, έχει περισσότερη αξία από την αγρυπνία που κάνει ένας άλλος με υπερήφανο λογισμό. Όταν προσευχόμαστε με υπερηφάνεια, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Κατάσταση Συναγερμού Μην ξεχνάτε ότι παίρνουμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. Να εύχεστε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθεί ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβει θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρελά και στο αδιέξοδο. Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μονάχοι δεν κάνουμε προσευχή, ποίοι θα κάνουν; Ό στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια. Στην ίδια κατάσταση πρέπει να είναι και ο μοναχός. Αχ, Μακκαβαίος1 θα έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχομαι συνέχεια για τον κόσμο. Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο, όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. 'Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. 'Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάσει το αυτεξούσιο. Γι' αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή. Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Αν προχωρήσετε με τηv Χάρη του Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε να κάνουμε μια προσπάθεια στο θέμα της προσευχής, να μπει μια σειρά, να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τι δύναμη έχει τότε η προσευχή; Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μονάχους να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με τηv προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποίηση. Όταν κανείς κάνει σωστή πνευματική εργασία, τότε μπορεί μόνο με τηv προσευχή να χτίση μοναστήρια και να τα εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα και. να βοηθήσει το σύμπαν. Δεν χρειάζεται ούτε να δουλεύει- αρκεί μόνο να προσεύχεται. Ο μοναχός πρέπει να προσπαθήσει να μην πονοκεφαλάει για τηv άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική είτε ενός συνανθρώπου του είτε αφορά στην γενική κατάσταση, αλλά να καταφεύγει στην προσευχή και να στέλνει δια του Θεού πολλές θείες δυνάμεις. 'Άλλωστε και το έργο του μονάχου αυτό είναι, και εάν αυτό δεν το έχει καταλάβει ο μοναχός, η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα. Γι' αυτό, να ξέρει ότι η κάθε αγωνία του που τον ωθεί να αναζητά ανθρώπινες λύσεις στα διάφορα προβλήματα, με ένα βασάνισμα και πονοκέφαλο, είναι του πειρασμού. Όταν βλέπετε ότι σας απασχολούν πράγματα για τα όποία ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση και δεν τα εμπιστεύεστε στον Θεό, να ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα του πειρασμού, για να αφήσετε τηv προσευχή, με τηv όποία μπορεί ο Θεός να στείλει όχι απλώς θεία δύναμη αλλά θείες δυνάμεις, και η βοήθεια τότε δεν θα είναι απλώς θεία βοήθεια αλλά θαύμα Θεού. Από τηv στιγμή που αρχίζουμε να αγωνιούμε, εμποδίζουμε τον Θεό να επέμβει. Βάζουμε τηv λογική μπροστά και όχι τον Θεό, το θειο θέλημα, ώστε να δικαιούμαστε την θεία βοήθεια. Ο διάβολος προσπαθεί, κλέβοντας με τέχνη την αγάπη του μονάχου, να τον κρατάει σε μια κοσμική αγάπη, σε μια κοσμική αντιμετώπιση και κοσμική πρόσφορα στον συνάνθρωπό του, ενώ ως μοναχός έχει την δυνατότητα να κινείται στον δικό του χώρο, στην δική του ειδικότητα, του Ασυρματιστού, γιατί αυτό είναι και το διακόνημα που του έδωσε ο Θεός. Όλα τα άλλα, όσα κάνουμε με τις ανθρώπινες προσπάθειες, είναι σε κατώτερη μοίρα. Επίσης καλύτερα είναι ο μοναχός να βοηθάει τους άλλους με την προσευχή του παρά με τα λόγια του. Αν δεν έχει την δύναμη να συγκρατήσει κάποιον που κάνει κακό, ας τον βοηθήσει από μακριά με την προσευχή, γιατί διαφορετικά μπορεί και να βλαφτεί. Μια ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, όταν οι άλλοι δεν παίρνουν από λόγια. Παρόλο που λένε ότι βοηθώ τον κόσμο που έρχεται και με βρίσκει, ως θετική προσφορά μου στον κόσμο βλέπω την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι. Το άλλο το θεωρώ ψυχαγωγία. να πουν οι καημένοι τον πόνο τους, να τους δώσω καμία συμβουλή. Γι' αυτό την βοήθεια δεν την θεωρώ προσφορά δική μου. Η προσευχή είναι που βοηθάει. Αν είχα όλο τον χρόνο μου για προσευχή, περισσότερο θα βοηθούσα τον κόσμο. Ας πούμε ότι θα δω την ημέρα διακόσιους πονεμένους, μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο; Αν δεν δω κανέναν και προσευχηθώ για όλον τον κόσμο, τότε βλέπω όλον τον κόσμο. Γι' αυτό λέω στον κόσμο: «Εγώ θέλω να μιλώ για σας στον Θεό, και όχι σ' εσάς για τον Θεό. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αλλά δεν με καταλαβαίνετε» . Να μην παραμελούμε το θέμα τnς προσευχής σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια. Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό. Είδατε τι λέει ο Αββάς Ισαάκ; «Δεν θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός, γιατί δεν κάναμε προσευχή, αλλά γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο διάβολος». Από το βιβλίο «Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Β΄», εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλλονίκης ΠΗΓΗ xfe.gr

wind of change Take me to the magic of the moment On a glory night Where the children of tomorrow share their dreams With you and me

Music :Klaus Meine Lyrics:Klaus Meine I folow the Moskva Down to Gorky Park Listening to the wind of change An August summer night Soldiers passing by Listening to the wind of change The world is closing in Did you ever think That we could be so close, like brothers The future's in the air I can feel it everywhere Blowing with the wind of change Take me to the magic of the moment On a glory night Where the children of tomorrow dream away in the wind of change Walking down the street Distant memories Are buried in the past forever I folow the Moskva Down to Gorky Park Listening to the wind of change Take me to the magic of the moment On a glory night Where the children of tomorrow share their dreams With you and me Take me to the magic of the moment On a glory night Where the children of tomorrow dream away in the wind of change The wind of change Blows straight into the face of time Like a stormwind that will ring the freedom bell For peace of mind Let your balalaika sing What my guitar wants to say Take me to the magic of the moment On a glory night Where the children of tomorrow share their dreams With you and me Take me to the magic of the moment On a glory night Where the children of tomorrow dream away in the wind of change --- Lyrics powered by LyricFind written by KLAUS MEINE Lyrics © Universal Music Publishing Group

L. Tolstoy




Where there is faith, there is love;
Where there is love, there is peace;
Where there is peace, there is God;
And where there is God; there is no need.

-Leo Tolstoy

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Αλέξης Γρηγορόπουλος



Γιατί;...

Εν ψυχρώ δολοφονία χαρακτήριζαν οι φίλοι του και αυτόπτες μάρτυρες τον θάνατό του ανηλίκου από τον ειδικό φρουρό προχθές το βράδυ στα Εξάρχεια.

Τον πυροβόλησε, είπαν, χωρίς να είχε προηγηθεί κάποιο σοβαρό επεισόδιο και έφυγε μαζί με τον συνάδελφό του, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα...

Τους μάρτυρες αυτούς αναζητούσε μέχρι χθες το μεσημέρι και η Αστυνομία, προκειμένου να δώσουν κατάθεση και να διαλευκανθεί πλήρως η τραγωδία που σημειώθηκε στο κέντρο της Αθήνας.

«Η βραδιά του Αγίου Νικολάου θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας. Εχουμε πάθει σοκ, αφού είδαμε να πέφτει μπροστά μας νεκρός ο φίλος μας...», δήλωσε χθες ο Μιχάλης, ηλικίας 17 χρόνων, ένας εκ των νεαρών που την ώρα του τραγικού γεγονότος, στον πεζόδρομο των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, διασκέδαζε μαζί με τον 15χρονο.

Μια βραδιά χαράς, ανέφερε, μετατράπηκε σε ανείπωτο θρήνο και βύθισε όλους στο πένθος.

Οπως είπε, η ομάδα των νεαρών, γύρω στα δεκαπέντε άτομα, είχαν συγκεντρωθεί εκεί προκειμένου να ευχηθούν «χρόνια πολλά» σε φίλο τους που ονομάζεται Νίκος και ο οποίος το Σάββατο είχε την ονομαστική εορτή του.

«Aντίο» από τους φίλους του
Aλεξάκο Γεια Eκδίκηση
Ποτέ ξανά άδικο αίμα! Aλέξη, ήσουν το θύμα μιας εξουσίας που δεν καταλαβαίνει τίποτα!

Mε αυτά τα λόγια και λίγα λουλούδια αποχαιρέτησαν τον 15χρονο Aλέξη οι φίλοι του... Στη συμβολή των πεζόδρομων Tζαβέλλα και Mεσολογγίου, εκεί όπου το βράδυ του Σαββάτου ο νεαρός άφησε την τελευταία του πνοή, μένει αυτή η μικρή υπενθύμιση γι’ αυτούς που είδαν, γι’ αυτούς που ξέρουν αλλά και όσους έτυχε απλώς να περνούν από εκεί...
«Το παιδί δεν έμενε στα Εξάρχεια και δεν πήγαινε συχνά εκεί. Περιστασιακά κατέβαινε και δεν είχε καμία σχέση με καμία ομάδα αντιεξουσιαστών», είπε ο Μιχάλης και συνέχισε: «Διασκεδάζαμε στη γιορτή του φίλου μας και κάναμε πλάκα. Κανείς μας δεν περίμενε ότι θα σημειωθεί τέτοιο γεγονός». Σύμφωνα με τον Μιχάλη, οι δύο ειδικοί φρουροί δεν προκλήθηκαν από τους φίλους και την ομάδα του, αλλά από κάποιους άλλους και ήρθαν να ξεσπάσουν σε αυτούς.

«Το περιπολικό κατέβηκε τη Ζωοδόχου Πηγής και μόλις μας είδε συγκεντρωμένους στον πεζόδρομο της Τζαβέλλα σταμάτησε. Ο οδηγός του έκανε μπροστά - πίσω και μας κοίταξε», είπε εξιστορώντας το πώς άρχισε το περιστατικό που οδήγησε στο τραγικό γεγονός.

Τη στιγμή που σταμάτησε, σύμφωνα πάντα με τον νεαρό, κάποιοι που δεν είχαν καμία σχέση με την παρέα των φίλων του βγήκαν από πίσω τους, από τη Ζωοδόχου Πηγής, και πέταξαν στο περιπολικό πέτρες και μπουκάλια.

«Γιορτάζαμε»
«Δεν είχαν καμία σχέση με εμάς, οι οποίοι είχαμε μαζευτεί για τη γιορτή του φίλου μας και διασκεδάζαμε χωρίς να έχει προκληθεί το παραμικρό επεισόδιο...», τόνισε.

Εν συνεχεία ο οδηγός έστριψε αριστερά προς την οδό Ναβαρίνου και αφού άφησε το περιπολικό στην οδό Χαριλάου Τρικούπη κατέβηκε με τα πόδια μαζί με τον συνάδελφό του, προς τον πεζόδρομο της Τζαβέλλα.

Μάλιστα, όπως είπαν άλλοι αυτόπτες μάρτυρες, έκαναν νεύμα σε μία διμοιρία να κατέβει κι αυτή, αλλά τελικά παρέμεινε στη διασταύρωση των οδών Ναβαρίνου και Χαριλάου Τρικούπη.

Σύμφωνα με τους ίδιους μάρτυρες, ειδικοί φρουροί και νεαροί άρχισαν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους βρισιές, αλλά δεν περίμεναν ότι τα γεγονότα θα είχαν αυτήν την τραγική κατάληξη.

«Κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Δεν υπήρχε λόγος να έρθουν. Δεν είχαν σημειωθεί επεισόδια. Δύο - τρία μπουκάλια και πέτρες τους πέταξαν κάποιοι που δεν είχαν σχέση με την παρέα μας και έφυγαν», είπε ο Μιχάλης συνεχίζοντας την εξιστόρησή του για τον φόνο του ανηλίκου.

«Μόλις είδα τους ειδικούς φρουρούς να στέκονται στην οδό Ζωοδόχου Πηγής θεώρησα ότι μας είχαν στήσει παγίδα. Απάντησαν στις βρισιές που είχαν πει κάποιοι εναντίον τους και μας προκαλούσαν να πάμε κοντά τους. Ελάτε, ελάτε, μας έλεγαν, αλλά εγώ φώναζα σε όλους να μην πάνε, γιατί θα τους συλλάμβαναν».

Τότε ο 15χρονος, μαζί με ακόμη δύο παιδιά, κινήθηκε προς τους ειδικούς φρουρούς. «Το παιδί δεν ήταν μάλιστα με τους πρώτους. Ακολούθησε τους άλλους δύο, παρότι τους φώναζα ότι ήταν παγίδα και δεν έπρεπε να πάνε», είπε ο Μιχάλης.

Οταν οι τρεις νεαροί έφτασαν σε απόσταση περίπου είκοσι μέτρων από το σημείο όπου στέκονταν οι δύο ειδικοί φρουροί σημειώθηκε η τραγωδία.

Οπως είπαν όσοι έτυχε να βρίσκονται εκεί την ώρα εκείνη, ο ένας εκ των δύο αστυνομικών έβγαλε το πιστόλι του και πυροβόλησε προς την πλευρά των νεαρών. Η σφαίρα πέτυχε τον ανήλικο ενώ βρισκόταν στο ύψος του κτιρίου στο Νο6 της οδού Τζαβέλλα και τον άφησε νεκρό...

«Ακούσαμε τους πυροβολισμούς, αλλά δεν φανταστήκαμε ότι είχαν στοχεύσει κάποιον. Είδαμε τον φίλο μας να παραπατά και να πέφτει κάτω και νομίσαμε ότι γλίστρησε. Κάποιοι τον τράβηξαν πιο κάτω και εκεί είδαμε να τρέχει αίμα. Ακουσα ένα από τα παιδιά να λέει ότι δεν είχε σφυγμό. Πάθαμε σοκ...».

Μετά τους πυροβολισμούς οι ειδικοί φρουροί, είπαν αυτόπτες μάρτυρες, αποχώρησαν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα...

Στο σημείο όπου είχε πέσει νεκρός ο ανήλικος πήγε αμέσως γιατρός που έτυχε να βρίσκεται εκείνη την ώρα στην περιοχή και του έδωσε τις πρώτες βοήθειες. Λίγα λεπτά αργότερα έφτασε και ένα ασθενοφόρο, το οποίο τον παρέλαβε και τον διακόμισε στο νοσοκομείο.

Τη σκηνή κατέγραψε με την κάμερά της η Λητώ Βαλιάτζα, η οποία μένει σε διαμέρισμα πρώτου ορόφου, στον πεζόδρομο της οδού Τζαβέλλα.

«Ακουσα τους πυροβολισμούς και επειδή κατάλαβα ότι κάτι είχε συμβεί πήρα αμέσως την κάμερα και βγήκα στο μπαλκόνι. Την ώρα εκείνη είδα τους δύο ειδικούς φρουρούς να βάζουν τα όπλα στη θήκη τους και να φεύγουν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα...», είπε.

Εν συνεχεία, ανέφερε, κατέβηκε κάτω στον πεζόδρομο και είδε το παιδί νεκρό. «Ενα παιδί ήταν. Εβλεπες ένα παιδικό προσωπάκι. Είναι φοβερό...», είπε.

Συγκλονισμένος από το τραγικό γεγονός με τον ανήλικο είναι και ο κ. Χρίστος, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, τα οποία, όπως είπε, το βράδυ του Σαββάτου συνδιασκέδαζαν στην ίδια παρέα με το θύμα.

«Το παιδί το σκότωσαν εν ψυχρώ. Δεν είχε πάρει μέρος σε επεισόδια, δεν ανήκε σε κάποια αναρχική ομάδα, δεν ήταν καν από την περιοχή των Εξαρχείων», είπε.

«Τα παιδιά μου έχουν πάθει σοκ. Είδαν έναν φίλο τους να πέφτει νεκρός μπροστά στα μάτια τους. Φανταστείτε τι εικόνα είναι αυτή για ανηλίκους. Θα την κουβαλάνε στο μυαλό τους μια ζωή...», είπε.

ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗΣ
skountouris@pegasus.gr

www.ethnos.gr

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 1ο ΑΙΩΝΑ μ.Χ


Οι ρωμαϊκές αρχές εχθρεύονταν ιδιαίτερα το Χριστιανικό κίνημα, και κατά συνέπεια άρχισαν να διώκουν άγρια τους Χριστιανούς με ποικίλλες αφορμές. Το σημαντικότερο αίτιο της έχθρας των ρωμαϊκών αρχών εναντίον των Χριστιανών ήταν η απειλή που υποτίθεται ότι αποτελούσε ο Χριστιανισμός για τη Ρωμαϊκή κοινωνία. Ο Χριστιανισμός ήταν μια θρησκεία που είχε απήχηση ιδιαίτερα στους αδύναμους, τους ξένους υπηκόους της αυτοκρατορίας και τους δούλους. Δίδασκε μια νέα μορφή ανθρωπίνων σχέσεων η οποία ερχόταν σε αντίθεση με το κοινωνικό σύστημα της αυτοκρατορίας. Στις εκκλησίες(χριστιανικές κοινότητες), όλοι οι άνθρωποι θεωρούνταν ίσοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, οικονομικής κατάστασης και φύλου. Οι Χριστιανοί κήρυτταν με ζήλο και επιμονή για ένα άνθρωπο ‘βασιλιά’ και ‘Κύριο’(τον Ιησού Χριστό) και την επερχόμενη βασιλεία του που θα ακολουθούσε τη συντέλεια του κόσμου, πράγμα που ακουγόταν σαν επανάσταση με σκοπό την κατάλυση του Ρωμαϊκού κράτους.

Αργότερα, κάτι που ‘έριξε λάδι στη φωτιά’ ήσαν οι φήμες που διαδίδονταν για τις μυστικές συναντήσεις των Χριστιανών, των οποίων ο σκοπός ήταν ασαφής και δυσνόητος για τους εθνικούς. Παρεξηγώντας τη Θεία Ευχαριστία, εκείνοι διέδιδαν ότι οι χριστιανοί κατανάλωναν σάρκα και αίμα νηπίων, κάνοντας τα λεγόμενα «θυέστεια δείπνα».Αυτές οι φήμες βρήκαν μεγάλη απήχηση, επειδή ταίριαζαν απόλυτα με την αντίληψη των Ρωμαίων ότι οι Χριστιανοί είναι κακοί άνθρωποι και θέλουν να καταστρέψουν το κόσμο.



Ο πρώτος διωγμός των Χριστιανών επί Νέρωνος (64μ.Χ.)

Αφορμή του 1ου διωγμού που εξαπολύθηκε στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία εναντίον των Χριστιανών ήταν η μεγάλη πυρκαϊά που κατέστρεψε τη Ρώμη το 64μ.Χ. Υπαίτιός της ήταν ο ίδιος ο αυτοκράτορας Νέρων. Πιστευόταν πως έβαλε φωτιά για να ικανοποιήσει τα αισθητικά του γούστα. Όπως και να ‘χει, παίρνοντας την ευκαιρία που του δόθηκε, ξαναέκτισε τα κατεστραμμένα τμήματα της Ρώμης σε ελληνικό ρυθμό. Τότε, για να καταπνίξει την αληθινή φήμη που ήθελε τον ίδιο υπεύθυνο για τη φωτιά, απέδωσε την ευθύνη της στους Χριστιανούς, εκμεταλλευόμενος την εικόνα που είχαν οι Ρωμαίοι εθνικοί για εκείνους. Όσοι ομολογούσαν ότι είναι χριστιανοί θανατώνονταν με αφάνταστα σαδιστικούς τρόπους κάτω από το βλέμμα χιλιάδων Ρωμαίων. Όσοι πάλι αρνούνταν ότι ήταν χριστιανοί και θυσίαζαν στα είδωλα, γλύτωναν. Οι τελευταίοι ονομάζονται πεπτωκότες ή λιβελλοφόροι.

O Δομιτιανός(81-96μ.Χ.), εξαπέλυσε το 2ο διωγμό κατά των Χριστιανών. Τότε καθιερώθηκαν κι άλλοι τρόποι μαρτυρικού θανάτου, όπως ο τηγανισμός, ο βρασμός, το ξύσιμο της σάρκας με ειδικά ξυράφια, ο άγριος ξυλοδαρμός, το κλείσιμο σε σακιά με γάτες ή με φίδια, ο πνιγμός, η σύνθλιψη, το τρύπημα με λόγχες(λογχισμός) ή με βέλη, το δέσιμο σε τροχό με μαχαίρια, κ.ά. Ο Τραϊανός (98-117μ.Χ.) ακολούθησε τη μια κάπως πιο ήπια πολιτική. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, συλλαμβάνονταν μόνο όσοι ήταν γνωστοί ως Χριστιανοί.

Οι διωγμοί διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:



1. τους τοπικούς και περιορισμένους, που τους έκανε ο λαός και

2. τους Αυτοκρατορικούς, που ήταν γενικοί και τους διέταζε ο αυτοκράτορας.





Από τους Διωγμούς οι πιο άγριοι ήταν:



1. Διωγμός του Νέρωνα (64-68 μ.Χ.). Ο αυτοκράτορας αυτός έκαψε τη Ρώμη για δική του ευχαρίστηση, και για να στρέψει την οργή τού όχλου εναντίον άλλων εκτός αυτού τού ιδίου, επίσημα διέταξε το διωγμό τών Χριστιανών. Τότε θανατώθηκαν οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος.

2. Διωγμός του Δομιτιανού (94-96 μ.Χ.). Αυτός βρήκε αφορμή το "φόρο τού διδράχμου", που δεν πλήρωναν οι Χριστιανοί, επειδή έπαυαν να είναι Ιουδαίοι και άρχισε σκληρό διωγμό κατά τών Χριστιανών. Τότε μαρτύρησαν ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και ο Τιμόθεος στην Έφεσο, μαθητής τού Αποστόλου Παύλου.

3. Διωγμός του Τραϊανού (97-116 μ.Χ.). Τους χρόνους τής αυτοκρατορίας του ο Τραϊανός όρισε με οδηγίες ειδικές τον τρόπο δίωξης τών Χριστιανών. Όταν οι Χριστιανοί αρνούνταν να θυσιάσουν στους θεούς τών Ρωμαίων, τους καταδίκαζαν σε θάνατο. Ο ειδωλολατρικός λαός, πολύ φανατισμένος, δεν τηρούσε τη διαταγή που έλεγε ότι χρειάζεται έγγραφη καταγγελία για να γίνει η δίωξη. Οι διωγμοί συνεχίσθηκαν και από τους διαδόχους τού Τραϊανού, τον Αδριανό και τον Αντώνιο Πίο, αλλά όχι τόσο άγριοι.

4. Του Αδριανού (118-129 μ.Χ.)

5. Διωγμός του Μάρκου Αυρηλίου (161-178 μ.Χ.). Αν και λέγεται ότι ήταν αγαθός άνθρωπος, έδωσε διαταγή για το βασανισμό και τη θανάτωση με άγρια και απάνθρωπα βασανιστήρια. Τα χρόνια αυτά βασανίσθηκε και αποκεφαλίσθηκε η Αγία Παρασκευή.

6. Διωγμός του Σεπτιμίου Σεβήρου (193-212). Την εποχή τού Σεβήρου ανανεώθηκε ένας νόμος το 202, που δεν επέτρεπε τον προσηλυτισμό. Άρχισε τότε διωγμός (200-211 μ.Χ.) εναντίον τών Χριστιανών στην Αίγυπτο κυρίως, στη Βόρ. Αφρική και στη Γαλλία (Γαλατία). Τότε μαρτύρησαν και πέθαναν ο πατέρας τού Ωριγένη, ο Λεωνίδας, ο Ειρηναίος, επίσκοπος τού Λουγδούνου (σημερινής Λυών τής Γαλλίας) και η Αγία Περπέτουα στην Καρχηδόνα.

7. Μαξιμίνου του Θράκα (235-237 μ.Χ.).

8. Διωγμός τού Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Από τους πιο σκληρούς και άγριους. Θεωρούσε τους Χριστιανούς αιτία τού ξεπεσμού τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τότε συλλάμβαναν και βασάνιζαν κυρίως τον κλήρο και τους Επισκόπους. Τους διωγμούς αυτούς συνέχισε ο διάδοχος τού Δεκίου, ο Βαλεριανός.

9. Του Βαλεριανού (257-259 μ.Χ.).

10. Ο διωγμός τού Διοκλητιανού και Μαξιμιανού (285-305) ήταν ο φοβερότερος και πιο απάνθρωπος. (Το 286 ο Διοκλητιανός έκανε κόμμα με τον Μαξιμιανό). Τα αίτια ήταν τα ίδια με τού Δεκίου και κράτησε συνολικά 9 χρόνια (296-305). Ο Γαλέριος με συστάσεις που του έκανε, τον έπεισε να διώξει τους Χριστιανούς. Στη Μ. Ασία λέγεται ότι θανατώθηκαν 15.000 Χριστιανοί, στην Αίγυπτο 140.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Τότε θανατώθηκαν και οι Άγιοι Δημήτριος και Γεώργιος. Οι διωγμοί έπαυσαν λίγα χρόνια αργότερα, όταν έγινε αυτοκράτορας ο Μ. Κωνσταντίνος.

(Πηγή: Σύγχρονη Σχολική εγκυκλοπαίδεια. Εκδόσεις Πιπέρη Σωτήρα σελ. 188. Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη Τόμος 7 σελ. 155)






ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ για το διωγμό επί Νέρωνος:



Σουετώνιος De Vita Caesarum, Nero XVI.2 “[…]afflicti suppliciis Christiani, genus hominum superstitionis nouae et maleficae[…]”
Δηλαδή: «υπέστησαν τιμωρίες οι Χριστιανοί, άνθρωποι νέας και κακοποιού δεισιδιμονίας».



Τάκιτος Annales XLIV. “[…]ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit quos per flagitia invisos vulgus Christianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tiberio imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiabilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam, originem eius mali, sed per urbem etiam quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque. igitur primum correpti qui fatebantur, deinde indicio eorum multitudo+ ingens haud proinde in crimine incendii quam odio humani generis convicti+ sunt+. et pereuntibus addita ludibria, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent, aut crucibus adfixi aut flammandi, atque ubi defecisset dies in usum nocturni luminis urerentur. hortos suos ei spectaculo Nero obtulerat et circense ludicrum edebat, habitu aurigae permixtus plebi vel curriculo insistens. unde quamquam adversus sontis et novissima exempla meritos miseratio oriebatur, tamquam non utilitate publica sed in saevitiam unius absumerentur”
Δηλαδή: «Έτσι, λοιπόν, για να καταπνίξει τη φήμη[του εμπρησμού της Ρώμης από τον Νέρωνα, του οποίου η διήγηση αρχίζει από το εδάφιο 15.38], ο Νέρων κατηγόρησε και τιμώρησε με τον πιο σκληρό τρόπο μια τάξη ανθρώπων που ήσαν μισητοί για τα ελλατώματά τους, τους οποίους το πλήθος ονόμαζε Χριστιανούς. Ο Χριστός, από τον οποίον πήραν το όνομά τους, είχε εκτελεστεί με εντολή του επιτρόπου(procuratorem) Ποντίου Πιλάτου, όταν αυτοκρατόρευε ο Τιβέριος. Η ολέθρια αυτή δεισιδαιμονία στην αρχή ελεγχόταν, για να ξεσπάσει ολόφρεσκη, όχι στην Ιουδαία, αλλά στην ίδια τη Ρώμη, όπου όλα τα τρομερά κι αισχρά πράγματα μαζεύονται και βρίσκουν πατρίδα. Άρχισαν λοιπόν να συλλαμβάνουν εκείνους οι οποίοι δήλωναν ένοχοι, κι έπειτα με την υπόδειξη αυτών πλήθος υπερμεγέθες καταδικάστηκε, όχι τόσο με τη κατηγορία του εμπρησμού της πόλης, όσο με τη κατηγορία του μίσους κατά της ανθρωπότητας. Εμπαιγμοί κάθε λογής προστέθηκαν στους θανάτους τους. Καλυμμένοι με τομάρια ζώων, ξεσκίζονταν από σκυλιά και χάνονταν, ή καρφώνονταν σε σταυρούς, ή καταδικάζονταν ση πυρά και καίγονταν ως νυκτερινός φωτισμός σαν σωνόταν το φως της ημέρας. Ο Νέρων προσέφερε τους κήπους του για το θέαμα, και παρουσίαζε έναν αγώνα στον ιππόδρομο, ενώ ο ίδιος μπλεκόταν με το πλήθος ντυμένος σαν ηνίοχος, ή στεκόταν πάνω σε ένα άρμα. Έτσι, ακόμη και για εγκληματίες που άξιζαν μια ακραία και υποδειγματική τιμωρία, υπήρχε κάποια συμπόνια΄ καθώς φαινόταν πως δεν καταστρέφονταν εκείνοι για το δημόσιο καλό, αλλά για να χορτασθεί η κακία ενός ανθρώπου.»



Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος(Historia Naturalis XVII. 1), o Σουετώνιος(De Vita Caesarum, Nero XXXVIII) και ο Δίων ο Κάσσιος(LXII. 18) αποδίδουν ΕΥΘΕΩΣ στο Νέρωνα την ευθύνη της πυρκαγιάς του 64μ.Χ., η οποία στάθηκε αφορμή του διωγμού.

Κατακόμβες κλικ στον τίτλο για περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες


Οι Κατακόμβες είναι τα παλαιότερα χριστιανικά μνημεία που σώζονται. Ήταν κοιμητήρια λαξευμένα άλλοτε στις παρυφές των βράχων σαν τετράγωνοι θάλαμοι, άλλοτε υπόγειοι και χτιστοί. Στη Ρώμη κυρίως δημιουργήθηκαν υπόγεια κοιμητήρια με μακριούς διαδρόμους, στοές σε επίπεδα διάφορα και τάφους λαξευμένους στα τοιχώματα των διαδρόμων. Εκτός από τις Κατακόμβες υπήρχαν και χριστιανικοί τάφοι υπέργειοι, τα Μαυσωλεία που είχαν το σχήμα ναϊδρίου.

Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης. Κλικάροντας στον τίτλο, μπορείς να συνδεθείς με το δικτυακό τόπο της Ιεράς Μονής. Έχει ενδιαφέρον


Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης


Στον τόπο της Ιεράς Μονής του Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης ο Μωυσής είδε το όραμα της Φλεγόμενης Βάτου ενώ έβοσκε τα πρόβατα του Ιοθώρ. Στην κορυφή του ίδιου όρους, ο Θεός του παρέδωσε αργότερα και το Νόμο (Δέκα Εντολές). Η Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά, είναι το αρχαιότερο εν λειτουργία Χριστιανικό μοναστήρι με αδιάσπαστη ζωή δέκα επτά τουλάχιστον αιώνων.

Κλικάροντας στον τίτλο, θα έχεις τη δυνατότητα να περιηγηθείς στον ιστότοπο του Μοναστηριού και να μάθεις πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Εφηβεία! Τι είναι ακριβώς;


της Μαρίας Γιαννοπούλου, Γ3, 22ο Γυμνάσιο Πατρών

Ο ορισμός της

Η εφηβεία σε γενικό πλαίσιο είναι η περίοδος της ζωής του ανθρώπου μετά την παιδική ηλικία ως την ενηλικίωση. Μια περίοδος που κυριαρχούν οι ορμόνες, η ανακάλυψη του <<του εγώ>> και η εναλλαγή των συναισθημάτων. Είναι η ηλικία της επανάστασης, τότε που η αισιοδοξία εναλλάσσεται με τη μελαγχολία,η δράση με τη αδράνεια, η αδιαφορία με το πάθος, η κοινωνικότητα με το κλείσιμο στον εαυτό σου...Κι όμως! Δεν είσαι ένα αθώο θύμα. Όλα τα παραπάνω είναι απόλυτα φυσιολογικά όταν διανύεις την περίοδο της εφηβείας.

Τα χαρακτηριστικά της

Η εφηβεία έχει τα πάντα!Τα χαρακτηριστικά της πλουτίζουν σε αριθμό!!!Ένα από αυτά είναι τα κόμπλεξ. Τα κόμπλεξ στην εφηβεία είναι σαν τα κινητά, όλοι έχουν από ένα! Επίσης ένα άλλο χαρακτηριστικό της εφηβείας είναι η εναλλαγή των συναισθημάτων σου, της συμπεριφοράς σου και φυσικά της εξωτερικής σου εμφάνισης. Η απερίγραπτη χαρά σου μπορεί σε κλάσματα δευτερολέπτου να εξελιχθεί σε λύπη και το χαμόγελό σου να το αντικαταστήσουν τα δάκρυα. Τι να κάνουμε παιδιά; Έτσι είναι η εφηβεία!!!

Λίγα στοιχεία ακόμη

Μην κουραστείς να ψάχνεις στα φαρμακεία! Δεν υπάρχει ούτε χαπάκι, ούτε σιρόπι , ούτε κάποια αλοιφή για να καταπολεμήσεις την εφηβεία. Είναι κάτι το φυσιολογικό , κάτι το αναγκαίο. Εφηβεία είναι κάτι σαν παράνοια. Όπως για παράδειγμα είσαι πολύ μικρή για να γυρνάς μετά τις 12, αλλά ταυτόχρονα πολύ μεγάλη για να αφήνεις το δωμάτιό σου σαν αχούρι. Τρελό κι όμως αληθινό! Εφηβεία είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι για ορισμένα λάθη η εύκολη λύση δεν είναι το μπλάνκο!

Και μην ξεχνάτε! Εφηβεία είναι να ονειρεύεσαι, να ζεις , να αγαπάς! Είναι η αίσθηση πως η αποστολή σου είναι να αλλάξεις τον κόσμο!!! Μην αργείς!
Γιατί την εφηβεία πρέπει να τη ζεις!!!

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Μια ιδέα γεννιέται!

Προχθες, όταν τελειώσαμε το μάθημα στο Γ3 με πλησίασαν δυο κορίτσια, η Μαρία και η Αναστασία. Μου μίλησαν για αυτά με τα οποία θα ήθελαν να ασχοληθούν μετά το τέλος του σχολείου. Μέσα στα λόγια τους διέκρινα μια μεγάλη αγάπη και μεράκι γι αυτό που είχαν ονειρευτεί να κάνουν.Η Αναστασία αγαπά τα οικονομικά και η Μαρία θα ήθελε να γίνει νηπιαγωγός. Αλλά η μεγάλη της αγάπη είναι η δημοσιογραφία.Και τότε μου ήρθε η ιδέα! Να ξεκινήσει να αρθογραφεί στο other side.Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε το πρώτο άρθρο της εδώ! Καλή αρχή Μαρία!!!
Σύντομα θα ενεργοποιήσουμε έναν χώρο, όπου θα μπορείτε να στέλνετε τα άρθρα σας, τις σκέψεις σας και ό,τι άλλο θεωρείτε ότι θα εμπλούτιζε και θα ομόρφυνε το blog μας!
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ!!!

Σταυρούλα

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008


Η είδηση δεν συγκίνησε κανέναν. Οι εφημερίδες, τα κόμματα και οι πασών
αποχρώσεων προοδευτικοί ήταν απασχολημένοι με το να αναλύουν το μήνυμα των
εκλογών και έτσι δεν βρήκαν την ευκαιρία ούτε να αναλύσουν ούτε να καταγγείλουν ότι
στην Κωνσταντινούπολη παιδάκια 10 – 12 ετών ράβουν τα τζιν Benetton με μεροκάματο 200
δρχ. την ημέρα. Κανένας δε φώναξε για σκάνδαλο, γιατί φαίνεται ότι στην
εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν έχει κανείς τίποτε να πει για την παγκοσμιοποίηση της
εκμετάλλευσης των παιδιών. Το θέμα – αν δεν της φαίνεται φυσιολογικό – δεν την
απασχολεί. Στην εποχή μας σκάνδαλο είναι ότι πέφτει το χρηματιστήριο και όχι ότι κάθε
λεπτό πεθαίνουν 25 παιδιά από ασιτία. Ότι 250 εκατομμύρια αγοράκια και κοριτσάκια σε
όλον τον κόσμο ηλικίας 5 – 14 χρόνων δουλεύουν 14 – 16 ώρες την ημέρα δένοντας κόμπους
σε χαλιά, στρίβοντας φύλλα καπνού, κόβοντας σπίρτα. Ότι παιδάκια παραμορφώνουν τα
χέρια τους ράβοντας μπάλες, κόβοντας διαμάντια, παραμορφώνουν τα πόδια τους
δουλεύοντας σε υαλουργίες, σε νταμάρια ή κάνοντας τους βαστάζους στις αγορές (...) ότι
παιδάκια ξεφορτώνουν τούβλα στο Νεπάλ για 70 δρχ. σε κάθε 100 διαδρομές μεταξύ του
φορτηγού και του γιαπιού.
Ο Μπένεττον δεν είναι ούτε χειρότερος ούτε καλύτερος από τους υπόλοιπους
άρχοντες των πολυεθνικών: από τη Nike, την Adidas, τη Fiat κ. τ. λ. Ακολουθεί τους νόμους
της ελεύθερης αγοράς, όπως κάνουν όλοι, μεταφέροντας την παραγωγή του εκεί όπου το
κόστος εργασίας είναι χαμηλότερο – εκεί όπου τα δικαιώματα εργασίας είναι ελάχιστα ως
ανύπαρκτα. Και αν σε αυτές τις χώρες δουλεύουν μωρά, δε φταίνε οι καθωσπρέπει
καπιταλιστές της πολιτισμένης Δύσης. Φταίνε οι νόμοι των υπανάπτυκτων κρατών, φταίνε οι
βάρβαροι γονείς του Τρίτου Κόσμου που βάζουν τα παιδιά τους να δουλεύουν.
Όμορφος ο κόσμος της ελεύθερης αγοράς, ο κόσμος της παγκοσμιοποίησης που
«προάγει τον πλούτο των εθνών και την ευημερία των ατόμων». Υπάρχουν στον πλανήτη ένα
δισεκατομμύριο φτωχά παιδιά και οι στατιστικές της Unicef λένε ότι ένα στα δύο εργάζεται
στην κυριολεξία για ένα πιάτο φαί στις βιομηχανίες που παράγουν προϊόντα made in ... που
πωλούνται στις αγορές της Δύσης. Οι στατιστικές επίσης λένε ότι το ένα στα δύο παιδιά των
φτωχών και απόκληρων του πλανήτη είναι πλεονάζον. Οι αγορές δεν το χρειάζονται. Δεν
είναι παραγωγικό. Και όποιος δεν παράγει, ως γνωστόν, δε χρειάζεται. Γι’ αυτό καλύτερα να
πεθαίνουν προτού μεγαλώσουν και γίνουν επικίνδυνα. Για του λόγου το αληθές, οι
παρααστυνομικές ομάδες στη Βραζιλία δολοφονούν κατά μέσον όρο τέσσερα παιδιά την
ημέρα, ενώ στη ναρκοδημοκρατία της Κολομβίας (που είναι πιο παραγωγικοί) φθάνουν τα
έξι παιδιά ημερησίως.
Για όσους σηκώνουν αδιάφοροι τους ώμους νομίζοντας ότι αυτά συμβαίνουν μακριά
τους, στη γη των Βαρβάρων, έχω δυσάρεστα νέα. Συμφωνα με το υπουργείο Εργασίας των
ΗΠΑ, πέντε εκατομμύρια παιδιά – κυρίως μεταναστών από τη Λατινική Αμερική –
εργάζονται οικοδομώντας το αμερικανικό θαύμα. Στα αγροκτήματα – μοντέλο του κράτους
της Καλιφόρνιας 500.000 παιδιά από 5 ως 12 ετών δουλεύουν, για δύο δολάρια, 12 ώρες την
ημέρα κάτω από τεχνητές βροχές εντομοκτόνων. Στη Βρετανία του «Τρίτου Δρόμου» προς το
σοσιαλισμό (η παιδική εργασία επιτρέπεται διά νόμου από 13 χρονών.

http://www.symbolo.edu.gr

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008


Ένας τεχνητός δορυφόρος είναι οποιοδήποτε συνθετικό κατασκεύασμα τοποθετείται σε τροχιά γύρω από ένα ουράνιο σώμα. Όλα τα σώματα που είναι μέρη του Ηλιακού Συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της Γης, είναι δορυφόροι είτε του Ήλιου, είτε, όπως η Σελήνη, δορυφόροι άλλων σωμάτων. Αυτοί οι δορυφόροι όμως πλέον λέγονται φυσικοί δορυφόροι για να διακρίνονται από τους τεχνητούς.

Η αρχική ιδέα για τη χρήση δορυφόρων σε γεωσύγχρονη (ή γεωστατική) τροχιά γύρω από τη Γη διατυπώθηκε από τον επιστήμονα και συγγραφέα Άρθουρ Κλαρκ το 1945. Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στηριγμένοι σε γερμανική πυραυλική τεχνολογία, αλλά και σε δοκιμές δικών τους επιστημόνων, Σοβιετικοί και Αμερικανοί άρχισαν δοκιμές για την αποστολή δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη Γη. Με την ευκαιρία του Διεθνούς Γεωφυσικού Έτους του 1957 εκτοξεύτηκε ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος της ιστορίας, ο Σοβιετικός Σπούτνικ 1. Λίγο αργότερα ακολούθησε και ο αμερικανικός Εξπλόρερ 1.

Στις δεκαετίες του 1960 και 1970, η χρήση τεχνητών δορυφόρων γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, λόγω της μεγαλής χρησιμότητάς τους σε τηλεπικοινωνιακούς, επιστημονικούς αλλά και στρατιωτικούς σκοπούς. Σήμερα υπάρχουν σε τροχιά περίπου 2000 τεχνητοί δορυφόροι, από τους οποίους όμως χρησιμοποιούνται μόνο γύρω στους 500 (οι υπόλοιποι είναι παλιότερης τεχνολογίας). Τεχνητοί δορυφόροι έχουν τεθεί κατά καιρούς σε τροχιά γύρω και από τους περισσότερους πλανήτες του ηλιακού συστήματος αλλά και τη Σελήνη.




βικιπαίδεια
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Στη σημερινή εποχή, τα διάφορα μέσα επικοινωνίας, όπως η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, οι υπολογιστές και το διαδίκτυο έχουν εισβάλλει στη ζωή των παιδιών. Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά αφιερώνουν πολύ χρόνο στην ενασχόλησή τους με την τηλεόραση, το διαδίκτυο, και με ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επηρεάζονται οι σκέψεις και τα συναισθήματα των παιδιών, καθώς τα παιδιά δέχονται ποικίλες επιδράσεις από αυτά που βλέπουν και μιμούνται συμπεριφορές που παρουσιάζονται.
Από τη μια μεριά, τα μέσα επικοινωνίας προσφέρουν πληθώρα πληροφοριών από πολλά ψυχαγωγικά και μορφωτικά προγράμματα ικανοποιώντας την περιέργεια και τον αυθορμητισμό των παιδιών.
Από την άλλη μεριά, η ποιότητα ορισμένων προγραμμάτων είναι αμφισβητούμενη καθώς πολλές φορές παρουσιάζουν ακατάλληλες σκηνές για παιδιά ή προωθούν πλασματικές καταναλωτικές ανάγκες και πρότυπα. Στις περιπτώσεις μάλιστα που προβάλλονται επαναλαμβανόμενες και έντονες σκηνές βίας ελλοχεύει ο κίνδυνος αρνητικών επιπτώσεων στην συμπεριφορά και στον ψυχικό κόσμο των παιδιών. Έρευνες έχουν δείξει ότι η βία που προβάλλεται στα μέσα αυτά εντείνει την επιθετική συμπεριφορά, τους εφιάλτες και τις φοβίες ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά και στα παιδιά που έχουν ευάλωτο ψυχικό κόσμο ή που υφίστανται βία στην οικογένειά τους. Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι η παρακολούθηση βίας δεν οδηγεί απαραίτητα σε αυξημένη εγκληματικότητα καθώς η επιθετική συμπεριφορά προκαλείται όχι μόνο από ένα παράγοντα αλλά από περισσότερα γεγονότα που διαδραματίζονται στη ζωή του παιδιού.
Επιπρόσθετα, έρευνες έχουν δείξει ότι οι πολλές ώρες ενασχόλησης με την τηλεόραση, το διαδίκτυο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια εντείνουν το στρες, την ανησυχία, την υπερένταση και τα προβλήματα ύπνου στα παιδιά. Επιπλέον, φαίνεται ότι μειώνουν τις ικανότητες συγκέντρωσης και προσοχής των παιδιών ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής και κατά τη σχολική ηλικία. Αξίζει, επίσης, να αναφερθεί ότι η υπερβολική ενασχόληση με τα συγκεκριμένα μέσα αντικαθιστά το χρόνο που θα αφιέρωναν τα παιδιά σε δημιουργικές ενασχολήσεις, όπως αθλητικές δραστηριότητες, παιχνίδι με φίλους και συζητήσεις.
Καλό θα ήταν οι γονείς να λάβουν ορισμένα μέτρα έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι παραπάνω αρνητικές επιπτώσεις στα παιδιά. Κρίνεται απαραίτητο οι γονείς να θέτουν το χρονικό όριο που ξοδεύουν τα παιδιά στα συγκεκριμένα μέσα σύμφωνα με το αναπτυξιακό επίπεδο και την ωριμότητα του παιδιού. Θα ήταν, επίσης, χρήσιμο να παρακολουθούν τηλεόραση ή να εξερευνούν ιστοχώρους μαζί με τα παιδιά έτσι ώστε να επιβλέπουν τις δραστηριότητές τους και να τους μαθαίνουν να αξιολογούν σωστά τις πληροφορίες και τα μηνύματα που δέχονται.
Κλείνοντας, όλα αυτά επιτυγχάνονται μέσω της συζήτησης των γονιών με τα παιδιά τους σε κλίμα θετικής αποδοχής και εμπιστοσύνης παρέχοντας κατά αυτόν τον τρόπο κλίμα ασφάλειας στα παιδιά.
http://www.dimosthermis.gr/paidiakaimme.htm

Πώς φαίνεται η γη από το διάστημα; Ρίξε μια ματιά αξίζει τον κόπο!






Αυτά δεν είναι αστέρια αλλά δορυφόροι.

Από όταν στάλθηκε ο πρώτος δορυφόρος στο διάστημα στις 4η Οκτωβρίου 1957 μέχρι τον Ιανουαρίο του 2008,6000 δορυφόροι πετούν γύρω από το πλανήτη Γη.

Δείτε πώς φαίνεται η γη από το διάστημα

Δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξίαTης Τασουλας Καραϊσκακη άρθρο από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Οι άνθρωποι μερικές φορές κάνουν μωρά σε αντίξοες στιγμές της ζωής τους. Πριν ωριμάσουν, πριν το θελήσουν. Αν τύχει και αναποδιά, δεν καταφέρνουν να διαχειριστούν την κατάσταση, τα εγκαταλείπουν... Οχι σε σπίτια που λαχταρούν ν’ ακούσουν το παιδικό γέλιο, αλλά άρρωστα, αβοήθητα, σε κάποιο κρεβάτι νοσοκομείου... Μια τέτοια περίπτωση είναι και το μωρό οκτώ μηνών, που εγκαταλείφθηκε από τους γονείς του όταν οι γιατροί του τμήματος Αιματολογίας-Ογκολογίας του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία τούς ενημέρωσαν ότι προσβλήθηκε από λευχαιμία. Το βρέφος –«ένα μωρό χάρμα»– επιβιώνει χάρη στη φροντίδα του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Μετά την «έφοδο» των 35 ημερών (αρχική φάση της αγωγής), χορηγήθηκε το πρώτο «σχήμα» χημειοθεραπείας, το οποίο όμως διακόπηκε διότι δεν υπάρχει γονέας ή κηδεμόνας ν’ αναλάβει την ευθύνη για τη θεραπεία (υπάρχει κίνδυνος επιπλοκών). Από το ΤΑΟ εστάλη, πριν από τρεις μήνες, επιστολή στον εισαγγελέα, όπως συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις, όμως –όπως συνηθίζεται και σε αυτές τις περιπτώσεις– δεν υπήρξε ακόμη εισαγγελική παρέμβαση.

Το μωρό περνάει μόνο τις δύσκολες ημέρες και τις ακόμη πιο δύσκολες νύχτες (όταν συνήθως συμβαίνουν όλα τα απρόοπτα, ενοχλήσεις, πυρετοί, αιμορραγίες). Το προσωπικό δεν επαρκεί για να εξυπηρετήσει τους υπερπλήρεις θαλάμους από παιδιά με πολύ ιδιαίτερες και συνεχείς ανάγκες. Κονδύλια για την απασχόληση μιας αποκλειστικής νοσοκόμας δεν έχει να διαθέσει το νοσοκομείο. Ενας φιλανθρωπικός σύλλογος χρηματοδότησε για ένα μήνα μια αδελφή... Ουδέν νεώτερον.

Ισως αύριο προσφερθεί, για λίγο, κάποια άλλη μη κυβερνητική οργάνωση. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι κυβερνητική οργάνωση δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί. Μόνο παχυλές εξαγγελίες περί άμεσης κοινωνικής βοήθειας που χρηματοδοτείται από την τσέπη του Ελληνα φορολογούμενου. Πού είναι οι υπεύθυνοι; Γιατί αργεί να επέμβει ο εισαγγελέας; Τι κάνει το «Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης»; Γιατί δεν κινητοποιείται η διοίκηση του νοσοκομείου; Τι πρέπει να συμβεί για να αντιδράσει η παχυδερμική, ανάλγητη κρατική μηχανή; Να έρθει υπουργική εντολή;

Το παχύ προκάλυμμα των τύπων και της γραφειοκρατίας σκεπάζει την ανατριχιαστική απουσία κοινού νου και καρδιάς.

«Αν σας φέρει ο δρόμος σας ένα πρωί από το Αγία Σοφία», γράφει καλά ενημερωμένος μπλόγκερ, «ανεβείτε στον έκτο στο ΚΕΣΘ ή στον πρώτο στο ΤΑΟ... Εγγυώμαι ότι θα βγείτε άλλοι άνθρωποι. Εστω κι αν ξεθωριάσουν τα υπόλοιπα, με τον καιρό, στη μνήμη, τα βλέμματα των παιδιών δεν θα σβήσουν. Νομίζω πως όλους μας κάποια στιγμή θα έπρεπε να μας πηγαίνουν σε τέτοια μέρη, να είναι αυτό κομμάτι της βασικής μας εκπαίδευσης στην ανθρωπιά».

Προηγούνται οι εντεταλμένοι των οργανισμών Πρόνοιας...








Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η λίστα ιστολογίων μου

Snap Shots

Get Free Shots from Snap.com